همه با هم - اندر خم یک کوچه ام

وبلاگ فانوس 90 نوشت :سلام. برای نبودنم هیچ دلیلی جز غفلت خودم نمیتوونم بیارم. کاری رو که خواستم شروع کنم در گام اولش خودم لنگ زدم.. عادتم شده دیگر گناه خودم رو به گردن این و آن بندازم.. چند ماهی میشود از نت و فضای مجازی به دورم و دیر وقتیه که قلم هم دلخور شده ازم.. آره دیگه...وقتی تموم هم و غمم شده رسیدن به مقصدی که فقط در خیالم به وصالش فکر میکنم و کاری جز خیال ازم بر نمیاد.. سگ دو زدن برای رسیدن به چیزی که فقط میتونه برای منه من هدف باشه.. گاهی کودک درونم قلقلکم میدهد و دلتنگ بازیهای کودکانه ام میشوم.. نمیتونم بنویسم چون دیگه پشتوانه ای ندارم.. هدفی ندارم. در جایی هستم که مردمش کور شدند. آرزوهایشان چیزی جز ارزوهای یک کودک هفت ساله بیش نیست و من هم شدم لنگه ی گم شده ی آنان و چند روزی سرگرم میشوم و باری دیگر نقطه رو سر خط میذارم... دلخوش بودم به سبد کالایی که اون هم بما تعلق نگرفت.. فکرش رو که میکنم حداقل باید ده تا وام با بهره های آرامش بخش بردارم که اونم بدون پارتی امکان نداره و تازه باید همه ی عمرم دغدغه ام پس دادن آن وام ها باشد تا بلکه ، بلکه بتوونم سرپناهی برای خودم سرپا کنم... آنوقت میگن چرا زود پیر میشوی؟ حرص مال دنیاست دیگر!!! اصلا آرزو که بر ما عیب نیست؟ کلی از تارهای مویمان رو سپید کردیم و شب و رو با ورق زدن کتابهای بابا نانمان داد گذراندیم تا بلکه به جایی برسیم که دیگر بابا نانمان ندهد آخه خودش هم الان هشتش گرو نهش هست و من هم با اندک حقوق ماهیانه ی خودم و یک دنیا غروری که داشتم ، تازه فهمیدم که هیچی ندارم. این روزها لذت بوییدن پول از همه چیز برای اطرافیانم لذت بخش تر هست. این روزا پول نداشته باشی ... هیچی دیگه برم به کارم برسم که کلی عقب مونده!!!