همه با هم - از آن سوی میز

وبلاگ دانشجویان بلوچی خاش نوشت: اینکه میز از چه زمانی به شکل امروزی ساخته و متداول گشت و سازندگان اولیه آن چه اهدافی داشتند یک مسئله است و اینکه میز در طول تاریخ خود چه نقشها و اهمیتی داشته است و از آن چه اهدافی
دنبال شده مسئله ایی دیگراست .
اما آنچه مسلم است این است که میز در دنیای امروز نماد خدمت، قدرت،و رفاه و....است
گاهی بسیار ساده و بی آلایش است مانند میزی که همه ما روزی پشت آن در مدرسه می نشستیم وبه تحصیل علم و دانش می پرداختیم و گاهی هم بر روی آن یادگاری می نوشتیم .
اما روی سخنم از آن میزی است که هزاران کاربرد پیدا کرده و در زندگی امروز نقش مهمی در جوامع پیدا کرده است. میزی که نماد قدرت ، خدمت، تجارت، مذاکره و صلح، جنگ و تهدید و یا خیانت
باشد.
به هر حال نشستن بر پشت هریک از این میزها به انسان احساس خاصی می بخشد. برخی برای رسیدن و نشستن پشت این میز به همه معیارهای انسانی و اخلاقی پشت پا میزنند و از هر حیله و نیرنگی
برای رسیدن به آن استفاده میکنند.
بعضی با تملق و چاپلوسی پشت آن قرار میگیرند و تعدادی را هم شایستگی انان بر پشت میز می نشاند. بعضی وقتی به آن رسیدند چنان می چسپند که آن را ارثیه پدری خود میدانند.
و جدایی و واگذاری آن به دیگران برایشان حکم مرگ و زندگی دارد. می گویند بعضی از پشت این میز مردم را طوری دیگر می بینند ، بسیار کوچک در مقابل عظمت و بزرگی که میز به آنان داده است.
شاید درک این احساس تا زمانیکه در پشت میز ننشینیم کمی دشوار باشد. و حل بسیاری از مشکلات و رتق و فتق امور ما در دنیای امروز در پشت همین میزها صورت میگیرد و حتما خیلی از شما میدانید
که بعضی مواقع مشکل شما به این سادگی حل نمی شود تا راه زیر میزی را بلد نباشید ، راهی که در حل مشکلات راهی است ساده و میان بر اما پر هزینه .
اما اگر از میز برای کارزار و تسویه حساب سیاسی استفاده شود مصیبت خواهد بود موجب رشد رانت خواری و فساد اداری و مالی و مدیریت نا کار آمد و ضعیف و نهایتا خسارت جبران ناپذیر برای
مملکت و مردم و شایسته سالاری قربانی زد و بندهای سیاسی و جناحی خواهد شد .
و فرصت طلبان از انتخابات برای اهداف نا مشروع خود استفاده کنند .
و میز تبدیل به کالایی می شود که مورد معامله وحتی پیش فروش می شود .
زیرا در میدان سیاست حقیقت ،واقعیت و حقیقت ندارد. و اینجاست که باید دید میز نماد خدمت است یا قدرت ؟
و اگر روزی میز را قدرت و توان سخن باشد نمیدانم چه خواهد گفت و چه خواهد نوشت . ولی این را میدانیم که حرفهایی خواهد زد که بسیاری از این حرفها را ما میدانیم و بسیاری را هم نمیدانیم .
ولی یک حقیقت مسلم است که میز از نظر معرفت و رفاقت بسیار بی معرفت است و خود را بدهکار هیچکس نمیداند .
و هر گز کسی رااجازه نخواهد داد که برای همیشه بر پشتش بتازد و باد به غبغب اندازد و مردم را کوچک و حقیر ببیند.
آنانی که در پشت آن خدمت به خلق کردند در ذهن مردم جاودانه خواهند شد ومیز از
خاطرات زیبای خدمت آنان همیشه خواهد گفت. و آنانیکه از آن سو استفاده کردند منفور خلق خدا و ..... .
کاش این فرصت برای همه میز نشینان فراهم می شد تا ببینند و بررسی کنند عکس العمل مردم را هنگامی که پشت میز و به عبارتی بر اریکه قدرت تکیه زده بودند و روزی که با میز وداع میکردند و
آنگاه بهترمیدانستد که میزشان محل خدمت بوده یا .... و بدانیم که روزی بین میز و ما جدایی خواهد افتاد
و اگر عملکرد ما مورد رضای خدا و خلق خدا نبوده و محکمه ایی هم نباشد که عملکرد خدای نکرده بد ما را بررسی کند ،حتما در پشت میز وجدان خویش به محاکمه کشیده خواهیم شد و خدای نکرده
محکوم به کشیدن عذاب وجدان همیشگی .
و این خیلی دردناک خواهد بود که روزی وجدان ما بیدار شود و ما را به محاکمه کشد. و امید دارم میز نشینان عزیز این حکایت را به دل نگیرند زیرا این فقط یک حکایت بود و بس و روی سخن بیشتر با
میز بود نه صاحبان امروزی میز.