همه با هم - سرخوش زسبـوی غم پنهــانی خویشم

وبلاگ تراز نوشت : سرخوش زسبـوی غم پنهــانی خویشم چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم در بزم وصال تو نگـویـم زکم و بیـش چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم لـب بـاز نکـردم به خروشـی و فغـانی مـن محـرم راز دل طـوفــانـی خویشم یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی عمری است پشیمان ز پشیمانی خویشم از شوق شکرخند لبـش جان نسپـردم شرمنـده جانـان ز گران جانـی خویشم بشکسته ‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم هر چند « امین » ، بستۀ دنیا نیـم اما دلـبـسـتـۀ یــاران خــراسـانـی خویشم این شعر سروده ی آقاست... شعر با قرائت دلنشین آقا