حلقه سبز (سیستان)درفراموشی
اجتماع نوشت
23 دی 1393 ساعت 13:25
وبلاگ منتظران بهشتی نوشت :امروزه سیستان زادگاه عارفان،سرزمین دلیرانی چون رستم،یعقوب لیث صفاری(پادشاه ایران در زمان صفاریان)،دیارکهن و باستان وحلقه سبز اتحاد، همدلی، نشاط ،وحدت وسرسبزی ان که روزگاری زبان زد خاص وعام بوددر فراموشی است!دریاچه هامون او که روزگاری مظهر جوشش وتلاش مردان خاک بود،کوه خواجه اش که قلعه رستم در ان واقع است وسخنی که باستان شناسان جهان درباره ان گفته اند:
سخن ارنست هرتسفلد( باستان شناس و ایران شناس آلمانی )در مورد کوه خواجه: کوه خواجه یا همان کوه خدا یکی از آثار باستانی سرزمینهای سیستان است که نماد معماری ایرانی است.
قدیمیترین مکان سکونتی انسان را در شهر سوخته و یا همان کاخ گلشن زرنگار، در کنار جاده زابل - زاهدان مشاهده میکنیم.
گویش شیرین سیستانی که هیچگاه یک زبان نوشتاری نبودهاست ویکی از گویشهای مهم زبان فارسی است که مردم سیستان بدان تکلم میکنند. این گویش هم اکنون به صورت عمده در منطقه سیستان ایران، نیمروز و فراه افغانستان، سرخس ایران، ترکمنستان و دشت گرگان جاری میباشد-اداب رسوم زیبا ان -مناطق بکر ودیدنی ان(آتشکده کرکویه • تخت عدالت • کوه خواجه(کوه اوشیدا) • زاهدان کهنه • سه کوهه • شهر سوخته • دهانه غلامان • قلعه رامرود • قلعه خاش • قلعه مچی • قلعه سام • قلعه تپه • قلعه رستم • قلعه کهک کهزاد • چاه نیمه • آرامگاه خواجه غلطان • زیارتگاه بی بی دوست.
ره اوردهای ان (کلوچه محلی، اوجیزک، آبگوشت محلی، نان روغنی و تفتون، چنگالی، آچار (نوعی ادویه) و فلفل سیاه، کشک محلی (کشک زرد) چلبک (نوعی نان روغنی).رقص سیستانی( میتوان به رقص شمشیر و یا صورت ساده تر آن یعنی رقص چوب اشاره کرد که به همراه دهل و ساز (به گویش سیستانی دول و ساز) اجرامی شود.
سیستان از منظر زمین شناسی:سیستان از منظر زمینشناسی یک دشت آبرفتی هموار و نسبتاً مسطح از رسوبات رودخانهای میباشد. کف رسوبات از سنگهای کرتاسه و کنگلومرای اواخر دوره ترشیاری شکل گرفتهاست.سیستان از منظرتاریخ وادبیات:سیستان در اساطیر ایران و آئین زرتشت، اهمیت بسزایی دارد. در داستانهای قدیم ایرانی، سیستان و زابلستان از این جهت واجد شهرت و اهمیت است که موطن زال، پدر رستم، پهلوان نامدار ایران باستان میباشد. در یک متن پهلوی به نام شهرهای ایران، ساخت سیستان و بنای آتشکده کرکویه، به افراسیاب تورانی نسبت داده شدهاست.
ودر پایان سخن حضرت علی (ع) را برای ریزش باران رحمت الهی بر سرزمین سیستان زمزمه می کنیم:
(اللَّهُمَّ سُقْیَا مِنْکَ مُحْیِیَةً مُرْوِیَةً، تَامَّةً عَامَّةً، طَیِّبَةً مُبَارَکَةً، هَنِیئَةً مَرِیعَةً، زَاکِیاً نَبْتُهَا، ثَامِراً فَرْعُهَا، نَاضِراً وَرَقُهَا، تُنْعِشُ بِهَا الضَّعِیفَ مِنْ عِبَادِک، وَتُحْیِی بِهَا الْمَیِّتَ مِنْ بَلاَدِکَ).
کد مطلب: 19599
آدرس مطلب: https://www.baham91.ir/vdccopqs.2bqoo8laa2.html