همه با هم - دست درازی سازمان بنادر به تنها پارک آبرومند

وبلاگ حق گو بلوچ نوشت :
در روزهای گذشته گذشته اخبار نگران کننده ای از تنها بندر اقیانوسی کشور در برخی از تماسهای دوستان و برخی صفحات مجازی منتشر شد. اخبار حکایت از آن داشت که سازمان بنادر و کشتیرانی به منظور توسعه سازمان و ایجاد بار اندازهای جدید قصد تملک قانونی و در قالب کمسیون ماده یک پارک صد هکتاری بهاران را دارد . بنا بر اخباری که درز کرده است ، فرمانداری چابهار نیز در این زمینه یاریگر سازمان بوده است . شایعاتی نیز منتشر شد که شهرداری و برخی از اعضای شورای شهر که نمایندگانشان در کمیسیون ماده یک حضور دارند ، نیز موافقت های ضمنی داشته اند ، اما واحد بخش دربین رییس شورای شهر چابهار در گفتگو با عبدالوهاب ایرانژاد که در صفحه فیسبوک عبدالوهاب منتشر شد ، این شایعات را بی اساس دانسته است و بیان داشته : که اعضای شورای شهر متفقا" با این خواسته سازمان بنادر و کشتیرانی مخالفت کرده اند . سازمان بنادر و کشتیرانی در عوض این پارک ، ساخت یک پارک در 19 کیلومتری شهر چابهار در منطقه لیپار را وعده داده است .
چشم اندارهای زیبایی که سواحل دارند همیشه برخی از اشخاص حقیقی و حقوقی را تحریک کرده است که ساحل را مالک باشند. نکته ای که در سواحل شمال کشور به یکی از مهمترین چالش های عرصه عمومی و دولتی تبدیل شده است. و سالهاست که بحث آزاد سازی ساحل دریای خزر به یک آرزو برای مردم آن منطقه و هزاران گردشگری که این منطثه سفر می کنند در آمده است . در این راه یعنی آزاد سازی ساحل دریای خزر تاکنون هیچ توفیقی حاصل نشده است و توریست هایی که به این منطقه سفر می کنند حسرت دیدن زیبایی های بزرگترین دریاچه دنیا مگر در مناطقی اندک به دلشان مانده است
.وضعیت در سواحل جنوب از جمله ساحل چابهار نیز زیاد جالب نیست. هر چند بیشترین مالکین سواحل دریای خزر اشخاص حقیقی یا حقوقی بخش خصوصی هستند اما در چابهار این دستگاههای اجرایی دولتی و نظامی هستند که بخش مهمی از ساحل را در تملک خود در آورده اند و به این رضایت هم نمی دهند و قصد دارند که بخش های دیگری از ساحل مانند پارک صد هکتاری بهاران را ضمیمه دستگاههای غیر کارآمد خود بنمایند. نیروی دریایی ، منطقه آزاد صنعتی - تجاری چابهار ، بندر شهید کلانتری ، دانشگاه دریانوردی ، اداره کل شیلات ، شرکت نفت ، بندر و اسکله شهید بهشتی ، مرکز اقیانوس شناسی ، اداره تربیت بدنی و....دستگاههای هستند که بخش مهمی از ساحل را در اختیار دارند.
بندر اقیانوسی چابهار ، در حالی به یکی از مقصدهای مهم گردشگران کشوری تبدیل شده است ، که نقاط اندکی از سواحل شهر چابهار در اختیار آنان است. از طرف دیگر فیزیک شهر نشان می دهد که شهر بدلیل توسعه طلبی ارضی منطقه آزاد چابهار و تملک زمینهای منطقه بالا دست شمالی و دستگاههای دولتی در ساحل ، به نوعی خفه است .
پارک بهاران چابهار ، که در ضلع شرقی دریای بزرگ چابهار قرار دارد و هنوز فرایند ساخت آن تکمیل نشده است ، جزء اندک مکان های تفریحی درون شهر چابهار است که بسیاری از مسافران و شهروندان چابهاری در پلاژهای ساحل آن لختی می آسایند ، نیز اینروزها خبر ساز شده است . جالب است که سازمان بنادر در دوره قبل شورا نیز در کمین تصاحب این پارک نشسته بود ولی بدلیل مخالفت شورا و شهرداری توفیقی کسب نکرده بود ، مجددا" در شورای شهر جدید که عمرش بیش از چهارماه ماه نیست ،تحرکات توسعه طلبی ارضی خود را شروع کرده است.
نکته خوشمزه دیگر این داستان این است که سازمان در عوض این پارک وعده ساخت پارکی مشابه را در 20 کیلومتری چابهار را داده است . که نفس این درخواست حاوی توهین و تحقیر شهروندان چابهاری است. و بالفرض اگر هم توانستند این پارک را تملک نماید ، چند سال باید شهروندان چابهاری منتظر بمانند که سازمان بتواند مجموعه جدیدی ایجاد کند؟ آنهم چنین پارکی در نقطه ای با فاصله از شهر . ، آیا این پارک در نقطه ای دوردست مکان تفریح و اسباب راحتی خواهد بود یا مرکز تجمع معتادان و خلافکاران و اسباب زحمت ؟
در انتها ، کمیسیون ماده یک شهرداری که وظیفه اش واگذاری زمینهای شهرداری به اشخاص حقیقی و حقوقی است باید مراقب باشد که خطر فساد آنرا بشدت تهدید می کند .از طرف دیگر باید پذیرفت که توسعه بندر و امکانات آن نیز باید ارتقاء یابد که در این زمینه سازمان بنادر و پشتیبانی بجای هر کار دیگری ظرفیتهای درون بندر گاههای در اختیارش را که در سالهای اخیر معطل مانده است را فعال کند .