همه با هم - نوشدارو قبل از مرگ سهراب!

وبلاگ کارگری در روزنامه نوشت: نگاهی به سریال «نوشدارو» به کارگردانی جواد اردکانی باز هم مثل اغلب اوقات، رسانه ملی محترم، یکی از سریال های مهم و قابل توجه خود را در سکوت به نمایش درآورد. منظورم سریال «نوشدارو» است که اتفاقا مضمون آن با عنوانش کاملا تطابق دارد. جای شگفتی است که چرا برای این گونه آثار که به مسائل مهم ملی و استراتژیک کشور می پردازند، کمترین تبلیغ و آگهی پخش می شود؟ با این حال به نظر می رسد، «نوشداروی» سیما به کام مخاطب‌ها نشسته است. سریال بی ادعا و سر به زیری که همه بار تلویزیون در حوزه سریال را در واپسین روزهای تابستان به دوش می کشد! جواد اردکانی فیلمساز امتحان پس داده ای است و با آثار قبلی خویش نظیر «غریبه»، «آینه های نشکن»، «شور شیرین» و ... نشان داده که از پس مضامین مهم و سنگین سیاسی به خوبی بر می‌آید. و البته «نوشدارو» یک گام رو به جلو در کارنامه وی محسوب می شود. سریالی با دستمایه قرار دادن فرهنگ جهاد و شهادت افشاگر ناگفته های تازه ای از دوران جنگ تحمیلی و تحریم تحمیلی زمانه ماست.
این سریال، داستان زندگی خانواده های دو رزمنده دوران دفاع مقدس در گذشته و حال است که البته پدر یکی از این خانواده ها که از سرداران بزرگ هم بوده به شهادت رسیده است. دو مجاهدی که هر دو از نخبگان علمی کشور بودند و درحالی که در یکی از بهترین دانشگاه های جهان تحصیل می‌کردند، جبهه را نیز دانشگاه تازه ای برای خود دیدند. ازدواج فرزندان این دو خانواده باعث افزایش پیوند و نزدیکی آن ها می‌شود. اما بروز یک اتفاق عجیب، باعث تعلیق زندگی آن ها شده است. بازداشت پسر سردار که یک نخبه رایانه ای هم هست باعث ورود داستان سریال به ماجراهای امنیتی و سیاسی شده است که در ادامه راز این معما گشوده خواهد شد. سفر خانواده حق شناس به انگلیس برای ادامه تحصیل دخترشان و بازگشت پدر به ایران برای تحقق یک پروژه ملی مهم در راستای مقابله با تحریم، روایتی چند لایه و پر جاذبه را پدید آورده است. نکته مهم درباره سریال «نوشدارو» این است که زمان حال و گذشته را به خوبی با هم در آمیخته است. به این ترتیب که روایت اصلی، در زمان حال می گذرد، اما گاهی داستان به دوران دفاع مقدس باز می گردد و نوعی مقایسه و مشابه سازی میان وضعیت کنونی کشور ما با دوران جنگ تحمیلی صورت می گیرد. این نوع قصه پردازی در این سریال یادآور این مفهوم مهم است که اگرچه جنگ تمام شده و از آن دوران سال‌های زیادی گذشته است، اما دفاع و جهاد همچنان ادامه دارد. همان طور که در آن سال ها، تنها با ایثار و فداکاری و مقاومت توانستیم سنگرها و جبهه های پی در پی را فتح کرده و پیروز یک نبرد نابرابر شویم، امروز هم تنها با همین رویکرد و روحیه جهادی است که می توان به پیروزی رسید. ویژگی قابل توجه دیگر «نوشدارو» این است که نقطه ثقل درام، خانواده است. در این سریال فضا و انس و الفت جاری در یک خانواده ایرانی به خوبی به تصویر کشیده شده است. این تصویرسازی البته بدون اغراق و تصنع صورت گرفته و همان طور که می بینیم، این آدم ها در عین خوبی و صمیمیتی که دارند، گاهی عصبانی هم می شوند و برخی اوقات اشتباه هم می‌کنند. اما آنچه در این میان به خوبی درخشیده، نمایش سبک زندگی ایرانی است. روابط و اتحاد خانوادگی مستحکم، احترام به بزرگ ترها، ازدواج ساده و آسان و ... از شاخصه های مهم سبک زندگی بومی هستند که در این سریال دراماتیزه شده اند. در مجموع، سریال «نوشدارو» یکی از همان نوشداروهایی است که در این زمان و زمانه به شدت به آن نیازمندیم و ای کاش چنین آثاری در قالب ها و شکل های متنوع و متکثری در فضای فرهنگی و رسانه ای ما افزایش یابد.