روباه پیر و درسهایی که همچنان باید بیاموزیم
6 مهر 1393 ساعت 8:01
- حضور در مجامع بین المللی واستفاده از تریبونهای جهانی برای اعلام سیاست های نظام جمهوری اسلامی پدیده قابل قبول و پسندید ه ای است که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی مورد توجه قرار گرفته تا پیام الهی نظام ِ برآمده ازآراء و حضور مردم که مبتنی بر اسلام ناب محمدی(ص) است به افکار عمومی جهان منتقل گردد. خاطره خوش حضور شهید رجائی و مقام معظم رهبری درقامت ریاست جمهوری در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل گواهی بر این مدعاست. اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد هر چند از لحاظ اجرائی فاقد ارزش قابل اعتنا می باشد اما عرصه ائی است برای اعلام سیاستها و دیدگاههای کشورهای مختلف که در نوع خود دارای اهمیت قابل اعتنائی است.
آنچه طی سالهای گذشته در سفر رئیس جمهور اسلامی ایران به این سفر اهمیت مضاعفی بخشیده است علاوه بر ارائه دیدگاه جمهوری اسلامی در زمینه نظم جهانی و مدیریت بر آن در سخنرانی مجمع عمومی، ارتباط رئیس جمهور با رسانه ها و جوامع مختلف از جمله مدیران رسانه ها و اساتید دانشگاهی و همچنین دیدار با روسای سایر کشورها ست.
سال گذشته آقای دکتر روحانی رئیس جمهوراسلامی ایران ضن سفر به اجلاس سازمان ملل هرچند در سخنرانی قابل قبولِ خود مواضع نظام اسلامی را- ولو با اختلاف دیدگاه با رئیس جمهور پیشین- به خوبی بیان نمود اما هنگام بازگشت و در دقیقه نود با رئیس جمهور کشور امریکا بصورت تلفنی صحبت نمود تا برچسب " اقدام نابجا" را توسط رهبر انقلاب دریافت نماید. تماسی که نه تنها هیچ ثمره و منفعتی برای ایران و جمهوری اسلامی نداشت و برای دولت اعتدال و بالتبع نظام هزینه آور نیز بود بلکه به باور بسیاری موجب تشدید دشمنی های شیطان بزرگ علیه جمهوری اسلامی گردید. عدم صدور روادید برای نماینده دائم ایران در سازمان ملل به بهانه "تروریست" بودن نماد این تشدید دشمنی است، هر چند روحانی در همین مکالمه نه چندان طولانی ، اوباما را مودب و باهوش یافته بود اما اوباما نماینده روحانی را تروریست تشخیص داد تا بطلانی بر دیپلماسی لبخند به شیطان باشد.
امسال نیز هرچند جناب روحانی در سخنرانی خود تلاش نمود به دور از انفعال و در فضایی عقلایی و البته حساب شده نظرات نظام را منعکس نماید و دراین بخش توانست از عهده این مهم برآید.هر چند بر آیند این سخنرانی مثبت بود اما این سخنرانی به میزانی که مانع بود از جامعیت لازم برخوردارنبود. دفاع از نظام مقدس اسلامی ، ملت انقلابی ودولت در برابر توهین های وقیحانه کامرون بخش مفقوده این سخنرانی بود که آن را از جامعیت دور کرد. اما نقطه ضعف و شاید " اقدام نابجا" ی این سفر را باید در دیدار با نخست وزیر استعمار پیر یافت. در حالیکه هنوز چند ساعت از دیدار روحانی و کامرون نگذشته بود نخست وزیر انگلیس در مجمع عمومی سازمان ملل اتهامات تندی را متوجه دولت و ملت ایران نمود تا بار دیگر خط بطلانی بر دیپلماسی لبخند به شیطان رقم خورد. پس از این سخنرانی سخنگو وهمچنین معاون وزیر خارجه در واکنش به سخنان کامرون ابراز تاسف نمودند. البته این سخنان تاسف آور بود اما افکار عمومی و مردم انقلابی ایران نیز نمیتواند تاسف خود را از این موضوع پنهان کند که چرا دستگاه دیپلماسی کشور این دیدار را ترتیب داد تا بهانه ای بشود برای توهین به ملت انقلابی ایران؟ باید تاسف خورد که دستگاه سیاست خارجی برای برقراری ارتباط سیاسی با استعمار پیر لحظه شماری میکند! تاسف آور است که رئیس جمهور کشور انقلابی ایران پس ازسی و شش سال دست نخست وزیر روباه پیر را میفشارد! تاسف آور است که گوئی مدیران و تصمیم سازان وزارت خارجه حتی به اصول اولیه کسب منفعت ملی در این دیدار توجه نکرده اند! تاسف آور است که وزارت خارجه برای این دیدار شرط تغییر رفتار یا حتی لحاظ منفعتی مادی و ملموس لحاظ نکرده اند و البته تاسف آورتر خواهد بود چنانچه این ملاقات به درخواست طرف ایرانی صورت گرفته باشد!! تاسف آور است که در همین دیدار رئیس جمهور کشور ما خواستار روابط خوب وتوسعه آن با انگلیس شده است!!...
البته نوع رفتار کامرون میتواند برای ما درسهایی داشته باشد؛پایبندی به اصول درسی است که باید از رفتار کامرون اموخت. اصول دولت استعماری انگلیس همچنان استعماری است اما پایبندی نخست وزیر این کشور به همان اصول نادرست و باطل برای مسئولان ما درسی است که بر اصول حق خویش پایبندی نشان دهند. درس دیگری که از رفتار خلاف ادب نخست وزیراستعمار پیر باید آموخت آن است که اصولا عرصه دیپلماتیک فضای جدی و واقعی است؛ لبخندها و تعارفات دیپلماتیک موجب تغییر در سیاستها نمی گردد. دولت محترم باید بیاموزد و درس بگیرد که مساله ما و غرب "سوء تفاهم" نیست.
کد مطلب: 18844
آدرس مطلب: https://www.baham91.ir/vdceev8z.jh8vei9bbj.html
همه با هم
https://www.baham91.ir