همه با هم - چگـونه قانون حجـاب صـدا و سیمـا به جنگ قانـون حجـاب الهی می رود؟

چگـونه قانون حجـاب صـدا و سیمـا به جنگ قانـون حجـاب الهی می رود؟

وبلاگ "جوان انقلابی" نوشت: دیدگاه میهمــان | محمد باقـر مفیدی کیا (کارگــردان جـوان و خـوش ذوق کشورمــان) : بعد از تیتراژ ابتدایی سریال، خواهر و مادر خانواده دارند توی آشپزخانه آشپزی می کنند. خواهر و مادر خوانواده همه خطوط قرمز صدا و سیما در باب حجاب را رعایت کرده اند، یعنی روسری روی سر بدون یک تار موی نمایان، پیراهن گَلِ گشاد بلند و دامان تیره رنگ به همان منوال گَل و گشاد. زنگ در خانه به صدا در می آید. خانه خانواده مربوطه یک واحد از یک آپارتمان است و باقی همسایه ها هم جزو بازیگران سریال و کاراکتراهای قصه هستند. دختر خانواده می رود جلوی در و آن را باز می کند. آقای همسایه است که آمده تا به واسطه معضلات آپارتمان نشینی سر مثلن آشغال های دم در با خانواده مربوطه چالش کند. آقای همسایه به دختر خانواده می گوید که بگوید مادر خانواده بیاید و پاسخگو باشد. مادر خانواده می آید پاسخگویی می کند و چالش می شود و قس علی هذا …
توی میهمانی که خانواده ی محوری قصه با دعوت از همه اهالی آپارتمان ترتیب داده اند. همه حضور دارند و تمام خواهر ها و مادرهای واحدهای آپارتمان قصه، قوانین مشخص و مبرز حجاب در صدا و سیما را رعایت کرده اند. یعنی همه شان لباس پوشیده و گشاد و روسری به تن دارند و در کنار هم نشسته اند و گل می گویند و گل می شنوند. تناقض قصه آن جاست که مادر خانواده پیش از آمدن میهمانان با همین لباس کنار پدر خانواده نشسته بود و با او درد و دل می کرد و حالا در میهمانی با همان لباس در حضور آقای همسایه هم نشسته! از نظر صدا و سیما در هر دو صحنه قانون حجاب رعایت شده و خلاص! اما..
بر همگان واضح و مبرهن است که عفاف، دروازه حجاب است. بانویی که باحجاب می شود پیش از آن، عفت و حیاء در وجودش نهادینه شده که رنج ظاهری حجاب را به جان می خرد و در مقابل، بانوی باحجابی که پس از مدتی حجاب را کنار می گذارد در حقیقت پیش از آن که باورش به حجاب را از دست داده باشد، سنسورهای ضمیر ناخودآگاهش نسبت به عفاف و حیاء اسلامی از کار افتاده یا کم رمق شده اند. وقتی حیاء و عفاف بنا به هر دلیلی دیگر آلارم ندهند آن وقت بین چادر و مانتو هیچ فرقی نیست و بعد بین مانتو و پیراهن بلند و بعد بین.. اشتباه نشود! صحبتِ مقایسه چادر و مانتو به هیچ وجه نیست. لطفن وارد این بحث نشویم. لطفن برگردیم سر بحث اصلی! بی حاشیه!
وقتی سی و اندی سال است که در فیلم و سریال های صدا و سیما _ به غیر از موارد بسیار معدود استثنایی فراموش شدنی _ فیلمساز مربوطه به صرف اینکه قانون حجاب صدا و سیما را رعایت کرده و از این بابت خیال او و مدیر مربوطه راحت است، قانون عفاف نادیده گرفته می شود و به عمد یا سهو، عمل نمایـشی عفــیف از رفتـار کارکــترها حذف می شــود و گویی بازیگران مربوطه خارج از دنیای قصه تنها برای مدیران صدا و سیما حجــاب حـداقلی به تن کرده اند ، آنوقت انتظار دارید که وظیــفه ذاتی رسانه در تــرویج عفاف برای تقویت بنیادین حجاب محقق شود ؟!
موضوع خیلی ساده است. همه ماهایی که خانواده مقید داریم خوب می دانیم که وقتی آقای همسایه زنگ در را می زند، با وجود آنکه مادرمان یا خواهرمان، لباس کاملن پوشیده و استاندارد صدا و سیما را به تن دارند اما باز وقتی می خواهند جلوی در بروند و در را برای آقای همسایه یا حتی پسر نوجوان همسایه باز کنند به حکم قانون عفاف الهی، یا چادر خانگی به سر می اندازند یا اگر مانتویی باشند، یک مانتویی به تن می کنند و بعد جلوی در می روند. این رفتار خواهر و مادر بیشتر ما آنقدر در اکثریت خانواده های ایرانی عمومیت دارد که شاید برای مخاطبین این نوشتار، سخنی بدیهی به نظر برسد اما چرا صدا و سیما به این نکته باریکتر ز مو در فیلم ها و سریال هایش توجه نمی کند و سی و اندی سال است دارد با قانون حجاب استاندارد نمایشی به جنگ سبک زندگی عفیف می رود ؟ بعید است مشکل، غرض و مرض لااقل در مدیر مربوطه باشد! پس احتمالن مشکل از ” آی کیویی” است که درک درستی از عمل نمایشی و تاثیرات آن ندارد و نمی داند که حجاب باید هم در ظاهر اشخاص داستان دیده شود و هم در کنش نمایشیشان تبلور داشته باشد. البته .. البته .. اینکه سبک زندگی برخی یا بیشتر فیلمسازان و سریال سازان مملکت با اصل حجاب در تناقض است چه برسد به عفاف و این در آثارشان تاثیر مستقیم سوء دارد، بماند!! اما با همه این اوصاف آیا همینکه به مدد اجبار، قانون حجاب صدا و سیما را لاجرم در آثارشان رعایت می کنند نمی شد لااقل به قانون عفاف هم تن بدهند. ( این بحث یک نکته ظریف متناقض دارد که اگر در کامنت ها کسی به آن اشاره کرد همانجا پاسخ خواهم داد )
فرمول ساده است: عدم رعایت مکرر فرهنگ عفاف می دهد سستی در بنیاد مفهوم حجاب. یعنی قانون روبنایی حجاب در آثار نمایشی صدا و سیما خود نقض غرض است و خود مخرب خویش است. حالا هی مدیران فرهنگی فرهنگ ساز مربوطه! فسفر بسوزانند و نهایتن به این کشف حیرت انگیز برسند که با یک سریال آبدوغی که قهرمانش یک دختر چادری باکلاس باشد می توانند حجاب را در جامعه نهادینه کنند!

رعایت قانون ظریف عفاف در آثار نمایشی حلقه مفقوده ایست که جز در موارد استثنایی که آن هم به توجه و عنایت خود فیلمساز برمی گشته یا مقتضای قصه بوده ( مثلن در نمایش یک خانواده سنتی پایین شهری در یک ملو درام به شدت تلخ اجتمایی مثل “زیر تیغ” ) مورد غفلت واقع شده و خیال خام مدیران و سیاست گذارن رسانه بر آن بوده که به صرف وضع خط قرمز شرعی برای پوشش بازیگران همه چیز حل خواهد شد! حال آن که عمل نمایشی کاراکترهاست که بیشترین تاثیر را در ترویج نوع غلط یا درست سبک زندگی دارد.
وقتی مثلن همسر دکتر نیما در سریال “ساختمان پزشکان” به عنوان سریال مفرح هر شبی تلویزیون با پیرهن و دامن و روسری استاندارد شرع صدا و سیمایی، همانطور در کنار بازیگر نقش شوهر قرار می گیرد که کنار برادر شوهر و همکار شوهر؛ و این رویه در بیشتر آثار عمومی صدا و سیما جریان دارد و به عنوان یک اصل پذیرفته شده و خیال مدیران و ناظران مربوطه راحت است که قانون حجاب در صدا و سیما رعایت می شود آیا نباید اعتراف کرد که قانون حجاب صدا و سیما سال هاست مخفیانه به جنگ قانون حجاب و عفاف الهی رفته است ؟
نگارنده فعلن از بحث غرض ورزی بعضی تولیدکنندگان آثار نمایشی در سوء استفاده رسمی از قانون حجاب صدا و سیما عبور می کند تا وقتی دگر … !

این بحث در جلسه شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده ی شورای عالی انقلاب فرهنگی طرح شد. انتهای پیام/