همه با هم - اعتدال گرایی گفتمان ارسطو است! نه قرآن

وبلاگ چشمه جاری نوشت: اینروزها برداشتی عوامانه ازاعتدال ومیا نه روی نقل محافل روشنفکری و حتی مجالس عوام مردم ما شده است، گفتمانی که در صداقت و اصالت آن جای تردید است. ارسطو میان فلسفه ى نظرى و عملى تفاوت قائل بود. نخستین گزاره ى راهنماى او مبنى بر اینكه «دانشى وجود دارد كه هستنده را چونان هستنده بررسى مى كند، به فلسفه ى نظرى و دومین گزاره ى راهنماى او در این زمینه كه «هدف فضیلت، میانه است» به فلسفه ى عملى تعلق دارد.. ».

هم فلسفه نظری و هم فلسفه عملی ارسطو منشا پایه های کفراست درحالی که هنوزفلاسفه ی ما هنوز او را همچون پیامبری راستین ستایش می کنند.
در بحث فلسفه نظری ارسطو، وی اساسا ایمان و اعتقاد را برنمی تابد و هرچه را که غیر احساس و تجربه باشد رد می کند، ارسطو در فلسفه نظری خود شدیدا پوزیتیویسم است..
از نظراو، دانشی که انسان آن را از نفس حیوانی خود دارد، باید به اراده ای متعادل تجدیدتربیت یابد.

اما در بحث فلسفه عملی، ارسطو همه چیز را در میانه روی خلاصه می کند،
در عالم عمل ارسطو و افلاطون هردو معتقدند که هدف و غایت سلوک و رفتار هرکسی خوشبختی است و راه به دست آوردن آن "اعتدال و میانه روی" است که ارسطو آن را به وسیله طلایی تعبیر می کند. وقتی خطری پیش می آید ما به سه طریق با آن مواجه می شویم:یا افراط می کنیم و بی باکانه به پیشواز آن می رویم یا تفریط می کنیم و با بزدلی از برابر آن می گریزیم و یا حد اعتدال را نگه می داریم و شجاعانه با آن روبرو می شویم.در هر وضعی این سه حالت وجود دارد,یعنی حالت افراط,حالت تفریط و حدواسط.به این ترتیب راستگویی حدواسط چاپلوسی و بدگویی,بخشندگی حدواسط میان اسراف و بخل و مناعت حدواسط میان خودستایی و خود خوار داشتن است. اما آنچه قرآن و سنت پیامبر اسلام و ائمه معصومین به ما می آموزد: غیرت و غیرتمندی در حق، میانه روی در اخلاق و تساهل در مستحبات است. اگر به ناموس شما حمله بردند آیا اعتدال و میانه روی را پیش می گیرید؟ اگر به وطن تان حمله بردند با میانه روی بر طبل گفت و گو می کوبید؟ مگر امام علی نفرمود: اگر خلخال از پای زنی یهودی کشیده اند و مسلمانی از ناراحتی بمیرد حق است. مگر شهیدان اسلام از ابتدا تا کنون نمی توانستند برطبل میانه روی بکوبند و بگویند، می جنگیم اما با تجهیزات تا میانه رو باشیم و خود را به کشتن ندهیم؟ آری میانه روی و اعتدال گرایی جایز است اما نه به سبک و اسلوب ارسطو و نه در گفتمان های امنیت ملی، اعتدال عنصری خطرناک تر از افراط و تفریط است اگر کنترل نشود. مطلب بعد اینکه، واژه اعتدال شما را به بیش از ده سال پیش نمی برد؟ آنجا که گفتند: بجای جنگ گفتگو کنید. بجای پافشاری بر حقوق هسته ای آشتی کنید. آنجا که گفتند اینهمه غیرت به ارکان انقلاب و اصول دین نداشته باشید و تسامح و تساهل داشته باشید. آنجا که گفتند مانع مردم نشوید و غیرت بی خود نشان ندهید هرکسی آزاد است آنچنان که می خواهد در جامعه زندگی کنید. براستی چقدر گفتمان خاتمی و روحانی؛گفتمان اعتدال و تساهل با هم تفاوت دارند؟ انتهای پیام/