همه با هم - ابزار و روش‏های تهاجم فرهنگی چیست؟

وبلاگ اسمانیان نوشت :هر جریان فرهنگی، به ابزارها و روش‏هایی نیاز دارد تا بتواند در طرف مقابل رسوخ و نفوذ کند. امپریالیسم غرب ـ به ویژه آمریکا ـ در تهاجم به بنیان‏های فرهنگی کشور ما از روش‏ها و ابزارهای مختلفی استفاده کرده ‏است؛ از جمله:

۱. ابزارها و روش‏های فرهنگی؛
این گزینه شامل استفاده از هنر سینما و تئاتر، انواع فیلم‏ها و سریال‏های تلویزیونی، اشعار و مقالات و رمان‏های مختلف جهت ترویج پوچ‏گرایی و بی هویت کردن مردم یک کشور و ایجاد تردید در مبانی تئوریک نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران، نفوذ در مدارس و دانشگاه‏ها و ترویج مکاتبی چون انسان‏مداری (اومانیسم)، سکولاریسم و تکثرّگرایی (پلورالیزم) دینی برای تضعیف مبانی معرفتی حکومت دینی و….

۲. ابزارها و روش‏های اقتصادی؛
صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در تلاشی هدفمند، برای دادن وام به دولت‏ها شرایطی را می‏گذارند که در تحمیل فرهنگ سرمایه‏داری غرب مؤثر است. به عنوان مثال برای دادن وام به ایران، شرایطی مبتنی بر تسریع خصوصی سازی، تعدیل اقتصادی و هماهنگی با بازار آزاد جهان قرار داده شد که به ایجاد مناطق آزاد تجاری و دیگر تحولات انجامید. این مناطق زمینة بسیار مناسبی برای ترویج فرهنگ غربی، تغییر الگوی مصرف، تجمّل گرایی و مدهای غربی فراهم کرده است. از طرف دیگر، برای صدور تکنولوژی‏های غرب، شرط همکاری و انتقال تکنولوژی را به گونه‏ای ترسیم می‏کنند که فرهنگ بیگانه را نیز وارد آن کشور سازد.

۳. ابزارها و روش‏های اجتماعی؛
شامل گستردن فساد جنسی در جامعه با فیلم‏های ویدیویی و برنامه‏های تلویزیونی و ماهواره‏ای، مجلات و تصاویر مبتذل، کاتالوگ کالاهای لوکس و تبلیغاتی و… . همه اینها در ترویج فسادهای اجتماعی، بی‏هویت کردن نسل جوان، گسترش فساد و خشونت، نا امنی، بی‏کاری و مشکلاتی از این دست نقش دارند. آنها می‏خواهند افراد جامعه، به خصوص نسل جوان را از اهداف معنوی و فرهنگ انقلاب اسلامی منحرف کنند. ایجاد روحیه مدگرایی و اخلاق خاص ترویج کنندگان این مدها، در قالب گروه‏هایی مانند رپ و هوی متال دیده می‏شود که ترویج کننده رفتارهای ضد اخلاقی است! همجنس بازی و برقراری روابط آزاد جنسی از رهاوردهای این پدیده است! از طرف دیگر، صنعت گردشگری ـ بدون کنترل و نظارت‏های لازم ـ و گسترش مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی نیز از دیگر ابزارهای اجتماعی تهاجم فرهنگی به شمار می‏آیند.

۴. تهاجم فرهنگی در محیط دانشگاهی؛
مانند ایجاد دگرگونی در نظام فکری و اعتقادی، از طریق استفاده‏های نادرست فلسفی و نظری از رهاوردهای علمی و القای ناکارآمدی حکومت دینی، القای نگرش‏های معرفت شناختی، جامعه شناختی، روان‏شناختی و تفکرات سیاسی و اجتماعی غربی و تبلیغ خالی بودن دین از چنین محتویاتی، کم‏رنگ‏سازی ارزش‏های اصیل و پایدار دینی و تبلیغ نسبیتّ و تاریخ مندی اصول ارزش‏ها و تبعیت آن از ذوق و سلیقه‏های قومی و نژادی تلاش برای نفوذ در جریانات اثرگذار و کشاندن آنها به سوی حرکت‏های معارضه آمیز و سیاسی کاری، به جای تلاش‏های انقلابی و اسلامی. ر.ک: علی ذوعلم، جرعه جاری (سی مقاله پژوهشی پیرامون انقلاب اسلامی)، علیرضا کریمیان، ماهیت انقلاب اسلامی و تهاجم فرهنگی، ص ۴۶۹