همه با هم - ازبوسه های دیروز تا بوسه های امروز

به گزارش اختصاصی کردستان وب: آن‌گاه که انسان از محیط ارزش‌های خدایی خارج می‌شود و ارزش‌های مادی ملاک برتری او قرار می‌گیرد، اسارت آغاز می‌شود.چاپلوسی، حالتی است برخاسته از ضعف نفس و نوعی اسارت روحی انسان که در برابر دیگر آدمیان برای جلب منافع و کسب امتیازهای مادی صورت می‌گیرد. پیشوایان اسلام نه تنها از چاپلوسی و ستایش نابجا بیزار بودند، بلکه مدح آمیخته به تملق را نیز عیب اخلاقی می‌شمردند. آنان در برابر رفتار و گفتار ذلت باری که با غرور و شرف انسانی مغایر بود، سکوت نمی‌کردند و اگر کسی مرتکب چنین عمل خلافی می‌شد، از او انتقاد می‌کردند. به همین مناسبت به آیه‌ای از قرآن و احادیث در مورد این امر اشاره می‌کنیم:خداوند در قرآن سوره آل عمران خطاب به بندگان خود می‌فرماید: هرگز کسانی را که به آنچه کرده‌اند (از روی هوای نفس...) شادمانی می‌کنند، و دوست دارند برای آنچه نکرده‌اند نیز ستایش شوند، رسته از عذاب مپندار، که عذابی دردناک (درپیش) دارند.
امام علی(ع) در عهدنامه مالک اشتر می‌فرمایند: با پارسایان و راستگویان مرتبط باش، و آنان را چنان عادت ده که تو را ستایش نکنند و نخواهند با ستایش کار مهمی که نکرده‌ای شادت کنند، زیرا ستایش‌گری‌های زیاد، موجب خودپسندی می‌شود، و انسان را گول می‌زند.امام علی(ع) از عهدنامه مالک اشتر: (ای فرماندار مصر!) مبادا در دام خودپسندی گرفتار شوی! و مبادا انسانی از خود راضی باشی! و مبادا تملق‌گویی در حق خود را دوست بداری! که این‌ها همه، از ریشه‌دارترین دام‌های شیطان است، تا نیکوکاری نیکوکاران را نابود کند. امام صادق(ع) به ابن جندب می‌فرمایند!... به ستایش‌های ستایشگران نادان مغرور مشو، وگرنه در دام تکبر و زورگویی گرفتار می‌شوی، و در اعمال خود، به خودپسندی می‌افتی، که بی‌گمان برترین کارها، عبادت پرودگار و فروتنی با مردم است. مقام معظم رهبری یکی از معضلات بزرگ کشورمان را فقر فرهنگی در همه زمینه ها ، دانسته است و از تمامی مردم و به ویژه دولت خواسته است تا امسال به این مسئله توجه بیشتر داشته باشند و در این راستا بیشترین فعالیت را داشته باشند.
امام راحل زمانی فرمودند باید بتوانیم فرهنگ انقلاب اسلامی را به جهان صادر کنیم برهمین اساس سفیران فرهنگی ایران که نماینده کشورمان هستند از جایگاه مهمی برخوردارند و رسالت سنگینی به دوش دارند، زیرا آنها بی‌آن‌که مستقیما کار تبلیغی داشته باشند؛ حضورشان و رفتار و گفتارشان بهترین معرف ایران و انقلاب اسلامی برای سایرمردم جهان اعم از دوست و دشمن است. بنابراین باید در کنار تعاملات سیاسی، نظامی و اقتصادی در عرصه فرهنگی هم ظهور و بروز قوی و موثری داشته باشیم‌. این مسئله به‌خصوص در مورد اهالی سینما و تلویزیون مصداق دارد که باید عرق مذهبی و ملی داشته باشند تا اگر به مراسمی یا برنامه‌ای که برد بین‌المللی دارد دعوت شدند بتوانند به عنوان نماینده کشوراسلامی ایران با تمدنی چند هزار ساله، به خوبی عرضه اندام کنند. چراکه آنها به این افراد به عنوان یک ایرانی نگاه می‌کنند نه یک بازیگر بی ملت و بی وطن.در واقع سفیران فرهنگی به نوعی آبرو و هویت ایرانیان در خارج از مرزهای کشور هستند که باید در آگاهی سازی و نهادینه شدن فرهنگ اسلامی ایرانی در آنها حساس بود و آنان را نسبت به جایگاه مهم‌شان مطلع نمود. اما با این وجود متاسفانه نگاه کمی‌گرا و صرف حضور در برنامه‌های بین‌المللی، مسئولان فرهنگی ما را قانع کرده است و کمتر توجهی به حضور کیفی و تاثیرگذاری عمیق آن دارند و این نقطه ضعف بزرگی است که باعث می‌شود تا در جنگ نرمی که در آن قرار داریم دست بسته باشیم. البته بارها از جنگ نرم و اهدافی که دشمنان اسلام در این نبرد نامتقارن دارند صبحت شده است. اما این‌که دشمن برای سربازگیری و فتح سنگرهای ما چگونه وارد عمل می‌شود خود جای بحث مفصلی دارد؛ چراکه اصولا آنها هرچند برای پیروزی دراین جنگ سرمایه‌گذاری زیادی می‌کنند اما بااین وجود برای تسهیل در کار از نیروهای داخلی سرباز گیری می‌کنند و با نام و القاب دهان پر کن آنها را شوالیه‌های خود قرار می‌دهند.
در حالی که یکی از ارکان حقوق بشر ،حقوق فرهنگی اجتماعی است که در شورای امنیت نیز به رسمیت شناخته شده و احترام به اصول و عقاید مذهبی را از اصول تکریم بشریت می داند هویت و اصالت ملی و مذهبی ایرانیان در مجامع بین المللی به دست بازیگران و اهالی سینما به سخره گرفته می شود . اگرچه موضوع دهن کجی سینماگران به مبانی ارزشی ملی در ابعاد مختلف قابل بررسی و واکاوی است ، به جاست توجه مسئولین امر را به این پرسش جلب کرد که این به اصطلاح هنرمندان در قبال امتیازات معنوی و مادی که در ارتباط و تعامل با جامعه ی اسلامی به دست می آورند چه افتخارات و امتیازاتی برای خاستگاه ارزشی ملیت خویش ایجاد کرده اند ؟در همه ی کشورهای جهان ضوابط خاصی برای حمایت از هنرمندان وجود دارد که احترام به ارزش های ملی در برون مرز و فرا مرز کمترین سطح از توقعات ملی است، در ایران چه قوانین الزام آوری حافظ منافع ملیاز سوی هنرمندان است؟در صورت تخطی از قوانین حافظ فرهنگ و ارزش های ملی - مذهبی از سوی هنرمندان چه محرومیت هایی شامل حال ایشان خواهد بود ؟ اگرچه پرسش های فراوانی در این بخش قابل طرح است توجه به این پیشنهاد هم خالی از لطف نیست ، پیشنهاد می گردد برای هنرمندانی که به عنوان شخصیتی حقوقی از سوی جامعه ی ایرانی قصد سفر به فرامرز را دارند کلاس های توجیهی با اساتید برجسته اخلاق برگزار گردد و اصول و مبانی سفر و تعامل با دیگران و نوع پوشش و ادبیات به کارگرفته شده از سوی هنرمندان بارها یادآوری شودچرا که به نظر می رسد برخی هنرمندان آنقدر به خبرسازی در سطح رسانه ها و شهرت بیشتر، آن هم به هر طریقی می اندیشند که فرصتی برای تفکردر خصوص خاستگاه و اصالت ملی خویش را ندارند تا جایی که در سطحی ترین روابط انسانی نیز تهی از فرهنگ خویش در فرهنگ مقابل هضم می شوند !!!
بازیگران در جامعه الگو هستند و افراد از پوشش، ظاهر و گفتار آن ها الگو گیری می کنند، بنابراین بازیگران ما باید به فلسفه حجاب توجه ویژه ای داشته باشند چون در ایران اسلامی حتی قبل از اسلام نیز مردم ایران به پوشش و حجاب اهمیت می دادند وحجاب جزئی تمدن و فرهنگ غنی ما بوده است.رواج بی حجابی در بین بازیگران بسیار زیاد شده است که با سبک زندگی ایرانی اسلامی ما فاصله زیادی دارد، البته این مسئله در بین بازیگران پایتخت نمود بیشتری دارد که به همین منظور نیز نیاز به حمایت و توجه ویژه مسئولان فرهنگی کشور دارد.نهادینه نشدن فرهنگ اسلامی در این افراد نشان از ضعف سیستمی دستگاههای فرهنگی است. سیستمی که تنها به نتیجه می اندیشد و یا رفع تکلیف را تکلیف خود می داند. نهادینه شدن فرهنگ در هنرمندان و اهالی هنر چیزی است که نباید آن را دست کم گرفت. چه آنکه فرهنگ با هنر، و هنر با فرهنگ قابل عرضه‌اند و بس.

این دو تصویر را آماده کرده بودم که فقط دو کلمه بنویسم. اما خب دیگر اینطوری شد. کل هدفم از این پست این بود که بگویم :
آی آنهایی که :

اکبر عبدی نیز به اقدام اخیر لیلا حاتمی در جشنواره کن واکنش نشان داد.

از آنهایی که :

خجالت نمی کشید ؟
کودکی لیلا حاتمی و لیلی رشیدی در حرم امام رضا

حالا دست ندادن دختر مسلمان با وزیر امور خارجه فرانسه را داشته باشید که در زمان خود ، سروصدای زیادی در رسانه های خبری غرب داشت . ماجرا ازاین قرار است که وزیر امور خارجه فرانسه در زمان تصدی وزارتخانه متبوع خود به کشورهای عربی سفر می کند . در یکی از همین سفرها در حال بازدید از دانشجویان دانشگاه سوربن فرانسه در ابوظبی امارات بود که اتفاق جالبی می افتد . به نقل از لوران فابیوس ، در این دیدار ، وزیر امور خارجه ، مطابق آداب و رسوم [غلط] اروپا ئیان قصد داشت با یکی از دانشجویان محجبه ی این دانشگاه ، دست بدهد که با امتناع وی ، لبخند تلخی از روی شرمساری زده و مجبور به عقب کشیدن دستش می شود . این بانوی مسلمان ، فقط با دادن لبخند ، جواب دست بلند کردن وزیر یک کشوری که یکی از کشورهای مهم و تاثیرگذار در معادلات امروز دنیا می باشد ، آن هم در دانشگاهی که متعلق به کشور همان شخص است را چنین با حفظ عزت و شرافت و کرامت انسانی خود می دهد .

در همه ی کشورهای جهان ضوابط خاصی برای حمایت از هنرمندان وجود دارد که احترام به ارزش های ملی در برون مرز و فرا مرز کمترین سطح از توقعات ملی است، در ایران چه قوانین الزام آوری حافظ منافع ملیاز سوی هنرمندان است؟در صورت تخطی از قوانین حافظ فرهنگ و ارزش های ملی - مذهبی از سوی هنرمندان چه محرومیت هایی شامل حال ایشان خواهد بود ؟اگرچه پرسش های فراوانی در این بخش قابل طرح است توجه به این پیشنهاد هم خالی از لطف نیست ، پیشنهاد می گردد برای هنرمندانی که به عنوان شخصیتی حقوقی از سوی جامعه ی ایرانی قصد سفر به فرامرز را دارند کلاس های توجیهی با اساتید برجسته اخلاق برگزار گردد و اصول و مبانی سفر و تعامل با دیگران و نوع پوشش و ادبیات به کارگرفته شده از سوی هنرمندان بارها یادآوری شود چرا که به نظر می رسد برخی هنرمندان آنقدر به خبرسازی در سطح رسانه ها و شهرت بیشتر، آن هم به هر طریقی می اندیشند که فرصتی برای تفکردر خصوص خاستگاه و اصالت ملی خویش را ندارند تا جایی که در سطحی ترین روابط انسانی نیز تهی از فرهنگ خویش در فرهنگ مقابل هضم می شوند به گوش باشید چرا که دشمن شمشیر را از رو بسته و شیپور جنگ را چندی پیش نواخته و حجاب و عفاف ایرانی را نشانه رفته است ؛ به امید خدا با چندی از دوستان ، جنبشی را تحت همین امر ؛ در چند روز آینده راه اندازی و رونمایی خواهیم کرد و از تمام دوستان خواستار این هستم که ، هر کس برای خود رسانه باشد.!!!بی تردید انسان اصیل در همه ی مکاتب و در همه ی رسانه ها مورد تکریم و احترام حقیقی است