دادیا داد بزن

ساکنانم همگی رفته زمن دور شدند
آنچه ماندند همگی خفته ودر گور شدند

دیگر از سیستان نمانده طاغذی

گر نیابیمش نبینیم کر گزی
سیستان ناله برآورده زخاک
با تن خسته وخشکیده وپاک
زغم باغ بگوید بکند گریه به تا ک
بدرد سینه وباز بگوید ای خاک
بادها زوزه کشان هر شب وروز
میبرند هر طرفی گریه پیران با سوز
نازنینان همگی حرف مرا گوش کنید
غافل از من نشوید یا که فراموش کنید
آب می خواهم مرا از غم درآغوش کنید
بهر درمانم همه داروی ،نوع جوش کنید

همه با هم