همه با هم - این بار گره کار در دست معتمدین روستای صدیق زهی

این بار گره کار در دست معتمدین روستای صدیق زهی

وبلاگ جوانان صدیق زهی نوشت : چه برنامه برای اوقات فراغت جوانان روستا در نظر گرفته اید؟ این بار گره کار در دست تان معتمدین و اهالی صدیق زهی ؟ زمین چمن مصنوعی آرزوی دیرینه جوانان روستا ،اما دست نیافتنی!

بستر همه فعاليت ها، روستاها هستند و چنان چه روستاهاي آبادي داشته باشيم، کشور آبادي خواهيم داشت، این امر محقق نخواهد شد مگر با توجه ویژه و بدون ملاحظات سیاسی و جانب داری های شخصی و سلیقه ای مسئولین به اقشار مختلف مردم این سرزمین.
در همین حوالی روستایی است با اکثریتی جوان، عاشق ورزش و دوستدار کشور، که درهر از دیگران پیشتازبوده و هستند

امابا وجود تمام دلسردی ها، بی میلی ها و مشکلات بازهم صلابت و شرافت خود را حفظ کرده و در تمامی صحنه ها حضور فعال داشته اند، عزت خود را به هیچ وجه تا به حال فدای بزهکاری های اجتماعی و امثال آن نکرده و با دلی پر امید چشم به لطف خدا و عرق جبین خود دوخته اند.
جوانان این روستا گرچه تفریح سالمی در اوقات فراغت ندارند و مجبورند با پرسه زدن در روبروی مغازها بگذرانند.
از مدارس و دانشگاه ها که بر می گردند جایگاهی برای ورزش و تفریح خود نمی بینند مجبورند در زمین خاکی ساعاتی را به ورزش بگذرانند
گرچه خبراحداث سالن ورزشی یا چمن مصنوعی سالهاست فقط جرقه ای امید در دل این جوان را روشن کرده اما هرگاه با مشکلی روبرو هستند گاهی مسئولی سنگ اندازی می کند ودر مواقعی بحث زمین ان ،حسرت داشتن امکانت ورزشی را برای جوانان به تلخی تبدیل می کند.
انگار باید جوانان روستایم همیشه خود را با زمین خاکی آشتی دهندوحسرت به دل بمانند آن هم زمینی که فقط چند وقت می توانند دران به ورزش بگذرانند ...
متاسفانه به دلیل اختلافات سلیقه ای، عدم مدیریت صحیح و اختلاف و رقابت برخی از افراد که در راس امور این روستا بوده اند بی‌مهری‌هایی نسبت به جوانان این روستا روا داشته شده است و چوب این رقابت و عدم اتحاد را مردم و جوانان روستا میخورند.
حال سوال این جاست و ذهن این جوانان متوجه این موضوع است که آیا من با جوان روستای اطراف تفاوتی دارم؟ گناهم پاک بودن از هر حیث است؟ یا گناهم نداشتن تریبونی است که فریادم را به گوش مسئولین برساند.؟ ایرادم کجاست نمی دانم!!!( لازم به ذکر است که به جرأت می توان گفت روستای صدیق زهی تنها روستای بالغ بر 2000نفر با اکثریت قشر جوان با دور و اطراف فراوان ، که به روستای فرهنگی معروف است که اعتیاد همیشه تهدیدی برای این نقطه مرزنشین محسوب می شود.)
مردانی در روستای زندگی می کردند که تفاوت های بسیاری با مردگونه امروزه داشتند خدمت ، گذشت ،وقف ،مهمان دوستی ،گذشت و..... از خصلت های مردان گذشته روستایم بود هیچ وقت پیش نیامده که محتاجی دست خالی از روستایم برگردد اما زمانه تفاوتها در نزد نسل گذشته و امروز سرزمینم رابا بوجود امده است.
خدمات ارزنده جمهوری اسلامی ایران برای آباد سازی روستاهای این منطقه کم نبوده است اما امید است که به این باور برسیم که جوانان پاک صدیق زهی یا جوانان دشتیاری ، با پایتخت نشین ها برابرند و مسئولین دلسوز که تا کنون به هر دلیلی توجهی را به آنها معطوف نداشته اند و یا کم توجه کرده اند، به امر ورزش جوانان مستعد این خطه توجهی ویژه لحاظ دارند؛ تا افتخار آفرینی جوانان از این دیار گرفته نشود.
واقعا متاسفم ومایه نگرانی است که در سرزمینم کار به جای رسیده که جوانان و ورزشکاران روستایم سالها در انتظار قطعه زمینی باشند که هیچ وقت به آن دست نیافته اند؛چند صد متر زمین که جوانان بتوانند اوقات فراغت شان را به خوبی بگذرانند قطعه زمین های که چند دهها نفر در ان سهم دارند و اگر یک قطعه ان وقف شودنه سیخی می سوزد نه کبابی ، فقط چند متر از سهم افراد به ورزش فرزندانشان اختصاص می دهند و همیشه این از این شعار استفاده می کنند اموالم متعلق به فرزندم است اما هیچگاه به فرزندشان به چنین لطفی نکرده اند... وحال که دولت پیش قدم شده ، معتمدین پا پس کشیده اند؟
هشداری که متوجه این موضوع است ؟ باید شوراها ،معتمدین و اهالی روستایم دقت نظر کنند که فرزندانشان اوقات فراغت شان را چطور بگذرانند ؟آیا با تاخت و تازهای شیطانی همراه شوند یا به تفریحات سالم بپردازنند .
باید این موضوع دغدغه معتمدین باشد که چه وسیله و زمینه ای برای پر کردن اوقات فراغت دلبندم فراهم نموده ام تا به گناه وبزهکاری دست نیابد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟