همه با هم - ريزگردها وكم آبي تنها بهانه است

وبلاگ سیستان برای سومین بار نوشت : در زابل قدم مي‌زنم و با خود مي‌انديشم شهري با شناسنامه چندين هزار ساله كه خاستگاه داستان‌هاي اساطيري شاهنامه است؛ چرا نمي‌تواند فرزندان خود را در كنار خود نگه دارد.اگر تنها با همين يك مورد هويتي و تاريخي براي زابل برنامه ريزي و كار شود و فرودگاه آن را فعال سازند، مي‌توان توريست‌هاي شهر سوخته را هم از عرصه بين‌المللي جذب كرد، آنگاه مردمانش پردرآمد‌ترين مردم اين سرزمين خواهند شد چرا كه در نگاه هويتي ايرانيان،نگاه مشترك به تك تك شخصيت‌هاي شاهنامه دارند.

ريزگردها وكم آبي تنها بهانه است روند خشك شدن اين استان از 5 هزار سال پيش آغاز شده بود، مشكل از بي‌تدبيري مسئولاني است كه مي‌خواهند با آب افغانستان ضعف مديريت خود را بپوشانند در حاليكه اگر وضع مردم افغانستان حتي در زمينه آب بهتر از مردم زابل بود اينچنين براي آمدن به ايران جان خود را از دست نمي‌دادند. حداقل آبي هم كه مي‌آيد براي شرب مصرف مي‌شود و اين بي‌آبي كشاورزي را هم نابود كرده است. هر مهاجرتي به دليل تامين نبودن شرايط معيشتي است و مهاجرت از زابل به حاشيه مشهد وکرج و...انجام می شود.

زابل طوفان شن دارد، كارنيست، ناامني است، مواد مخدر خريد و فروش مي‌شود، از مركزكشور بسيار دور است، كم‌آبي دارد و... اما محيط مرزي و گرمسيري وجود طوفان شن از هزاران سال پيش بوده است. و شهر سوخته گواهي روشن از اين وضعيت است همچنان كه مورخان به اين نتيجه رسيدند كه تمدن‌هاي موجود در سيستان كه روزگاري انبار غله ايران محسوب مي‌شد و داستان‌هاي زندگي رستم، افراسياب و اسفنديار اين منطقه رخ داده به دليل وجود آب بوده است، اما به مرور سيستان از هر جهت خالي شده كه به دليل كاهش تدريجي آب بوده است و ربطي به مسايل سياسي و مذهبي نداشته و ندارد همچنان كه تا قبل از خشكسالي شرايط بسيار عادي بوده و صيادان سالانه دهها تن ماهي از هامون، چاه‌ نيمه‌ها و آب‌بندهاي مسير رودخانه هامون صيد مي‌كردند."

آنقدر فشار زياد است كه چاره ای جزمهاجرت نیست.جماعت زابلي‌ها‌ي مستقر در استان گلستان و استان خراسان آنقدر زياد شده‌اند كه نماينده به مجلس مي‌فرستند.به هرحال سیستانی ها مي‌روند و جاي آنها را افاغنه‌اي پر مي‌كنند كه شرايط زابل هم براي آنها گلستان است و مي‌توانند با يك نان و هندوانه شكم خود و فرندان خويش را سير كنند .
بالاي 50 درصد كاركنان ادارات مستقر درزابل درخواست انتقالي داده‌اند. و اگر با بازاري، كادر بهداشتي و درماني، كارگر و كارمند صحبت ‌كنيد، 80 درصد از آنها علاقمند به خروج از زابل هستند و اگر مي‌مانند به اين دليل است كه چاره‌اي جز اين ندارند...