همه با هم - یاری خداوند در نا امیدی

به گزارش گلستان بلاگ ، وبلالگ معبر دل نوشت: گزینه ی ۹ : یاری خداوند در نا امیدی دعوت پیامبران و مخالفت دشمنان همچنان ادامه داشت، تا هنگامی که پیامبران (ازهدایت مردم) به آستانه نومیدی رسیدند و کفار گمان کردند (وعده ی عذاب) به دروغ به آنان داده شده است، آنگاه یاری ما به آنان رسید، پس کسانی را که خواستیم نجات یافتند و (لی) عذاب ما از گروه مجرمان باز گردانده نمی شود. در طول تاریخ، پیامبران در دعوت خود مستمر و مصر بودند، تا آنکه از هدایت مردم مایوس می شدند، چنانکه مخالفانِ لجوج نیز دست از مقاومت بر نمی داشتند. نمونه هایی از آن را در قران می خوانیم: الف) نمونه یاس انبیا: بعد از آنکه نوح سالیان متمادی مردم را دعوت کرد، جز گروه اندکی کسی ایمان نیاورد، خداوند به او فرمود: (جز کسانی که ایمان آورده اند، کس دیگری از قوم تو ایمان نخواهد آورد. نوح در نفرین خود که نشان از یاس او نیز دارد، می گوید: ” یعنی از اینان جز کافر فاجر نیز متولد خواهد شد. در داستان زندگی و دعوت هود، صالح، شعیب، موسی، و عیسی علیهم السلام نیز این یاس از ایمان آوردن کفار به چشم می خورد. ” ب) نمونه سوءظن مردم به انبیا: کفار تهدید انبیا را تو خالی و دروغ می پنداشتند. در سوره هود آیه ۲۷ می خوانیم: - بل نظنکم کاذبین - گمان می کنیم شما دروغگویید. یا اینکه فرعون به موسی علیه السلام گفت: - انی لا ظنک یا موسی مسحورا - به راستی که گمان میکنم که تو افسون زده ای. ج) نمونه نصرت خداوند: قران نصرت الهی را حقی می داند که خداوند بر خورد لازم کرده است - و کان حقا علینا نصر المومنین - یعنی یاری مومنان بر ما لازم است . یا در جای دیگر می فرماید: - نجینا هودا و الذین آمنوا معه - ما هود و مومنین را نجات دادیم. اما درباره قهر خداوند که از مجرمان بر نمی گردد، در سوره رعد آیه ۱۱ می فرماید: - اذا اراد الله بقوم سوء فلامرد له - هرگاه خداوند بر قومی قهر بگیرد، برگشت ندارد.