همه با هم - آقایان ما بی غیرت نیستیم!!

وبلاگ مبارز نوشت: جنگ نرم یعنی همین! یعنی جابجایی ارزشها! یعنی تعصب و غیرت داشتن بد است و بی غیرتی خوب است! این یعنی جنگ نرم! به همین سادگی! آن وقت عده ای هم مدام در این تریبون و آن تریبون راه می افتند و فریاد می زنند که بی طرف باشید! تعصب نداشته باشید! مگر در این دنیا می شود آدمی پیدا کرد که به چیزی تعصب نداشته باشد؟! بعضی ها به همان بی غیرتی خود هم تعصب دارند! بله آن آدمی که همه چیز را با نظر خود تفسیر می کند و بر رای خود هم پافشاری احمقانه می کند او آدم متعصبی نیست بلکه احمق و لجوج است.
به هر شکل حرف من تفسیر و تحلیل این واژه ها نسیت! من از یک واقعه می خواهم حرف بزنم که بی ربط به همین مسئله نخواهد بود.
12 تیر گذشت و می شود از این روز کلی حرف زد. مثلا می شود از لحظه وداع مادری با فرزندش گفت. می شود از آن لحظه ای که دل مادر پرآشوب است و فرزندش را در آغوش می گیرد تا با او وداع کند و حسی به او می گوید شاید این آخرین دیدار باشد نوشت! می شود از لحظه های بازی بچه هایی نوشت که در سالن فرودگاه اینور و آنور می روند و قرار است تا ساعاتی دیگر سوار بر هواپیما شوند. می شود از لحظه ای که 290 نفر مسافر ایرانی (که بیش از 60 نفرشان اولین سالهای عمر و شاید اولین سفر زندگیشان را تجربه خواهند کرد)، برای حرکت پرواز 655 ایران ایر لحظه شماری می کنند نوشت. می توان مثلا از بازی کودکانه کودکی نوشت که از پنجره کوچک هواپیما با آسمان می نگرد، با ابرها حرف می زند و به ناگاه متوجه شیئی می شود که با سرعت هرچه تمام تر به سمت او می آید و اونمی داند که آن شیئ قصد جان او و همسفرانش را دارد.
خداییش می توان از هر کدام از این لحظه ها نوشت و می توان ساعتها برای این لحظه ها گریه کرد. می شود کار دیگری هم بکنی غیر از گریه کردن؟! البته که می شود! می شود غیرتی بشوی ! غیرتی تر! این بغض انقلابیمان را برای همیشه نسبت به دشمن مان حفظ کنیم. آخر دشمن چقدر دشمنی بکند؟ با چه زبانی بگوید من دشمن شما هستم تا ما غیرتی شویم؟
وقتی امام می گوید این غیرت و تعصب انقلابی را در خود حفظ کنید یعنی دشمن را خوب شناخته است. خوب می داند طرف دندان تیز کرده است برای دریدن ملت ما. حالا یک عده بگویند می شود با این درنده رابطه داشت؟ باید آهی کشید به خاطر اینگونه فکر کردن!
خدا وکیلی اگر بتوان از همه جنایات امریکا گذشت؛ از آن لحظه ای که پرواز 655 ایران ایر با آن همه مسافر چند لحظه ای از حرکتش نگذشته بود که جورج بوش شمارش خود را آغاز می کند، از655 شروع و به 666 که می رسد دستور آتش صادر و ویلیام راجرز سگ حلقه به گوشش تنها با فشار یک دکمه 290 نفر را به شهادت می رساند؛ نمی توان گذشت. این یعنی تعصب و غیرت مقدس!
اصلا می شود به آن لحظه فکر کرد؟ نه بخدا! دیروز که ما درگیر گرفتاریها، خوشی ها و زندگی مان بودیم خانواده های زیادی به یاد 290 عزیزی بودند که سال1367 هدف موشک ناو وینسنس امریکایی قرار گرفتند. نمی دانم چرا آنروز کاخ سفید را به هوا نفرستادیم؟! نمی دانم حال خلیج فارس را که فرزندانش را در آغوش گرفته بود! نمی دانم حال آن عروسکی را که دیگر هم صحبت به صاحب2 ساله اش نبود! نمی دانم حال هوای مادران داغدیده را! نمی دانم حال آن آدمهایی را که صدای وا حقوق بشرایشان گوش عالم و آدم را کر کرده است و دریغ از یک جو غیرت نه اسلامی بلکه ملی و ایرانی! آخر آقایان مدافع حقوق بشرشما اگر مسلمان نیستید آزاده باشید! 290 هم وطن شما به جرم ایرانی بودن و مسلمان بودن کشته شدند! مسلمانیشان را بی خیال ایرانی که بودند! قاتلش را مدال افتخار دادند و شما از دست همان مدال دهنده ها پول برای مقابله با ایران می گیرید؟! قلاده های طلا بر گردنتان سنگینی نمی کند ؟! خلیج فارس تو به یاد آن خون های به نا حق ریخته شده هم که شده برای همیشه خلیج فارس می مانی ! تو غریتی هستی که سالها فارس مانده ای و برای همیشه می مانی.
بگذار ما را متهم کنند به متعصب بودن! ولی من وقتی یاد آنروز می افتم خونم به جوش می آید! وقتی نام ویلیام راجرز همان قهرمان شجاع جورج بوش را می شنوم می خواهم او را تکه تکه کنم به یاد 290 نفرانسان بی گناه! باشد آقای راجرز تو وصاحبت خوش باشید به یاد آن جنایت و ما هم این بغض انقلابی را در وجودمان حفظ می کنیم تا روزی رو در روی توقرار بگیریم!
آقایان حقوق بشری! من آدم متعصبی هستم و به این تعصبم افتخار می کنم شما هم به بی غیرتیان افتخار کنید...
انتهای پیام/