همه با هم - به آدم فشار می‌آید!

وبلاگ "گروه فرهنگی یاران خمینی (ره)" نوشت: چند روز پیش، دوستم چند خطی درباره حاجاقا روحانی، خاطره تعریف کرد و از اینکه یک روحانی، به همین راحتی به حافظه تاریخی یک ملت می گفته بود: زکی! زورش گرفته بود و مطلبی نوشت با عنوان: زور می آید به آدم! و من هنوز نمی دانم دقیقاً چرا باید همان اتفاق، با کمی تفاوت برای من بیفتد...
... بچه تر که بودیم، یادم می آید بعد از فوتبال داخل کوچه، یک فصل دعوا داشتیم. عامل دعواهم دو چیز بود. یا بازنده "دبه" می کرد و همه بچه ها را نوشابه مهمان نمی کرد! و یا از بس باختشان فجیع بود عصبی می شدند و شروع می کردند به فحاشی. و اگر دعوا نمی شد، حتماً دلیلش این بود که تیم بازنده، می آمد و دست می داد و با خوشی نوشابه بچه ها را حساب می کرد...
از حرفم دور نشوم. حرف سر نوشابه نیست! سر این است که دارم از دوران کودکی ام تا حالا را مرور می کنم، ببینم کجای دنیا قاعده ای خلاف قاعده برنده - بازنده وجود دارد. یعنی همان قاعده نوشابه باز کردن بازنده برای برنده. همان قاعده تبریک گویی کسی که می بازد به آن کسی که می برد. اصلاً مگر پیدا می شود کسی که بخواهد بگوید: برنده باید به بازنده، بابت باختش تبریک بگوید؟! جواب سوال در عین ناباوری مثبت است! من در ایران یک نمونه اش را پیدا کردم:
خس و خاشاک فِیک! دکتر عارف، گفتگوی ویژه خبری، خرداد نودودو:
انتخاباتی که باید تبدیل به یک جشن ملی شود متاسفانه به یک بازی باخت - باخت تبدیل شده است (اهم! ببخشید میان کلامتان کارخانه قند و شکر. یک هو سرفه ام گرفت نمیدانم چرا! ادامه بدهید آقای دکتر...) ... جناح پیروز به جای اینکه از حضور حماسی مردم قدردانی کند و حتی به جناح رقیب به خاطر حضورشان تبریک بگوید برخی از مردم را خس و خاشاک تلقی کردند!
دو برداشت از این افاضات بالا:
1 . نه! از من نخواهید باور کنم که این برداشت درست است. امکان ندارد کسی ادعای خودی بودن داشته باشد و بجای رسانه ملی، بی بی سی فارسی گوش دهد. امکان ندارد کسی که بعد از چهارسال، هنوز پر انتشارترین سخنان رییس جمهور کشورش را نشنیده باشد و به مدد تحلیل های شبکه های ضد انقلاب، حرف احمدینژاد را برعکس بیان کند. چون حتما خودش می داند تعریف مردم را و می داند جناح مخالف یعنی چه... عذر می خواهم از فضای مجازی بابت همین چند "بایتی" که باید صرف تکرار مکررات شود،..:
خس و خاشاک اورجینال! دکتر احمدینژاد، میدان ولیعصر، خرداد هشتادوهشت:
امروز خبرنگاری سؤال کرد، گفت بعضی‌ها گوشه و کنار، کارهایی انجام می‌دهند، اغتشاش است، شورش است، اعتراض است، واژه‌های تندی را به کار برد، من یک مثال زدم، یک نتیجه‌گیری کردم، برای شما عرض می‌کنم، گفتم شما اشتباه می‌کنید، ملت ایران یکپارچه است، در یک مسابقه‌ی فوتبال، 50 هزار، 70 هزار تماشاچی می‌روند، آن کسی که تیمش باخته، وقتی می‌آید بیرون، عصبانی است و به هر دری می‌زند. در ایران، در انتخابات 40 میلیون نفر، خودشان بازیگر اصلی و تعیین‌کننده اصلی بودند، حالا چهار تا خس و خاشاک این گوشه‌ها کاری می‌کنند، بدانید این رودخانه‌ی زلال ملت جایی برای خودنمایی آنها نخواهد گذاشت.
2 . و اما برداشت دوم، یعنی اینکه آقای عارف منظورش این بوده که: چرا از ما بخاطر اینکه باختیم تشکر نکردید!!
در جواب این افاضه، فقط می شود گفت: بابا دمت گرم!! و این همان نمونه ایست که در کل دنیا پیدایش کردم. عارف! در گفتمان اخلاقی آقای دکتر، همه چیز خوب است. در نظام عقلانی او، بازنده، جام را بالای سر می برد و برنده خیلی باید خوشحال باشد که بازنده به او اجازه بردن داده! و اصلا چون برنده و بازنده در عنصر تکلیف محوری به نام مردم، معنا ندارد، اجازه بدهید منظور ایشان از مردم را همان جناح بازنده تلقی کنیم. چون اگر این کار را نکنیم، کار "بیخ"پیدا می کند و مجبوریم همان برداشت اول را بپذیریم... به هر حال می شود باز هم خدا را شکر کرد که آقایان اصلاح طلب، بعد از چهارسال، توهم تقلب را بیخیال شده اند و جلوی مردم به باخت خودشان شهادت می دهند..
راستش به آدم فشار می آید. فشار سایکالوجیک. پرِشِر روانی!! از اینکه آدم، از رفتار بعضی ها، چیزی جز هوچی گری استنباط نمی کند. و این همه را گفتم برای مقدمه سازی نقد روان شناختی گفتگوی ویژه خبری دکتر عارف... شاید به همین زودی...
"دشمن از یک سو مایل است در انتخاباتِ پیش رو، ملت ایران حضورى چشمگیر نداشته باشد، تا بتواند ادعاى قهر بودن مردم با انقلاب و نظامشان را تبلیغ کند و از سوى دیگر خواهان تأثیرپذیرى مردم از غوغاها، تهمت‌زنیها، هوچىگریها و تبلیغات فریبنده و رنگین است.
( 13 / 11 / 1378 ؛ امام خامنه ای حفظه الله)"
انتهای پیام/