همه با هم - 40 نکته در باره تنبیه بدنی

وبلاگ راهنمایی شبانه روزی نوشت: تنبیه یعنی آگاه ساختن و به طور کلی عبارت است از : ارائه یک محرک آزار دهنده یا تنبیه کننده ، به دنبال یک رفتار نامطلوب ، به منظور کاهش دادن یا از بین بردن آن رفتار . 1- کودک باید در حد فهم وتوان عقلی اش، هم درک کند و هم بپذیرد که چرا تشویق یا تنبیه می شود. 2- تشویق و تنیبه ، مناسب با عمل و رفتار انجام شده از جانب کودک و مربی باشد . 3- ریشه و علت خطا برای هر دو ، هم مربی و هم کودک به طور کامل مشخص و روشن شده باشد . 4- تنبیه بدنی ، خشن ترین و نامطلوب ترین روش تغییر رفتار است . 5- تنبیه ، رفتار نا مطلوب را در فرد از بین نمی برد بلکه به شکل موقتی آن را خاموش می کند . 6- تنبیه بدنی ، ممکن است باعث شرکت نکردن کودک ، و به کنارگیری او از فعالیت ها بیانجامد . 7- خشونت تمایل به خشونت را کاهش نمی دهد ، بلکه خشونت موجب خشونت است . 8- تنبیه شدید یا مقید کننده ، می تواند بی اندازه ناکام کننده باشد و ناکامی ، خود یکی از علل اصلی پرخاشگری است . 9- والدینی که تنبیه شدید اعمال می کنند ، فرزندانی پرخاشگر به بار می آورند . 10- تنبیه ، گرانترین و در عین حال کم اثر ترین وسیله یادگیری و اصلاح رفتار است . 11- فرد تنبیه شده ، ممکن است برای احتراز از تنبیه ، از یک رفتار ، اجتناب ، اما رفتارهای دیگر را جانشین آن کند . 12- تنبیه ، کودک را ترسو بار می آورد و کتک نیز ، شخصیت کودک را در هم شکسته و تعادل روانی او را بر هم می زند . 13- شخص تنبیه شونده ، ممکن است سر انجام به تنبیه کننده حمله ور شود و در مقابل او بایستد. 14- تنبیه موقعیت فردی و اجتماعی فرد را متزلزل می کند . 15- تنبیه بدنی ممکن است به ایجاد عقده نسبت به اولیاء و مربیان منجر شود و حالت طغیان و سرکشی را در کودک برانگیزاند. 16- تنبیه ، باعث واکنشهای روانی و عاطفی ، مانند : اضطراب – ترس افراطی – دلشوره دائمی و ... شود. 17- تنبیه ، باعث می شود تنبیه شونده از کلیه چیزهایی که در ارتباط با تنبیه است ، متنفر شود. 18- کسانی که شاهد تنبیه شدن افراد، توسط دیگران بوده اند، در مواقع و مکانهای دیگر، خود به تنبیه دیگران اقدام کرده اند. 19- تنبیه ، در کاهش رفتار نامطلوب به طور موقت مؤثر است اما موجب نابودی رفتار نامطلوب نمی شود و چه بسا به افزایش رفتار نا مطلوب کمک کند . 20- نباید در تنبه زیاده روی نمود، چون در اقر تکرار و زیاده روی ، اثر خود را از دست می دهد و فرد با تنبیه سازگار می شود. 21- معلم ، نباید به هیچ وجه امر تنبیه را به دانش آموزان دیگر محول کند، که این امر ، در روان کودک و همچنین در روابط فیمابین دانش آموزان اثر ناروا و زیانبخش بر جای می گذارد. 22- تبینه باید بیدرنگ و متناسب با جرم ، سن و توان افراد باشد . 23- تحقیقات روانشناسی نشان می دهد که ، 90 شیطنتهای بچه ها مرضی نیستند . 24- بسیاری از تنبیه ها ، به دلیل عدم درک روان و ذهن کودک در حال رشد است . 25- از تنبیه بدنی ، سرزنش و خجالت دادن کودک ، جداً و قویاً خود داری کنید . 26- از لجبازی کردن ، سربه سر گذاشتن ، مشاجره با کودک ، خود داری کنید . 27- تنبیه باعث خشم کودک می شود و این احساس را در وی به وجود می آورد که هیچکس اورا درک نمی کند . 28- تنبیه محصول هیجان و عواطف است تا منطق و دلیل . 29- تنبیه بدنی ، گاهی ماهیت ( دیگر آزاری دارد ) یعنی معلم یا والدین با تنبیه کودک از لحاظ عاطفی ارضا می شوند . 30- گروهی از کودکان ، مبتلا به نوعی 31- والدینی که طغیان را با طغیان جبران می کنند ، الگویی از طغیان برای کودک فراهم می کنند. 32- تنبیه کردن ، یعنی آسیب رساندن و تنبیه ، مبارزه با معلول است نه علت . 33- تند ترین و غالباً بی حساب ترین، کم اثرترین و خشن ترین واکنش در برابر رفتار نا مطلوب دیگران ، تنبیه بدنی است . 34- تنبیه بدنی ، شخصیت فرد را مضمحل می کند . 35- تنبیه ، اغلب ، متابعت به بار نمی آورد . 36- هر خطا و اشتباه کودک قابل تنبیه نیست . 37- در مقام تنبیه ، به رخ کشیدن خوبیهای همسالان موجب تحریک حسادت کودک می شود . 38- سعی کنید به جای تهدید و تنبیه ، انتقال و بد بینی ، نقاط مثبت افراد را مد نظر قرار دهید . 39- معروف ترین قانونی که اسلام ، معلمان و مربیان را بدان دعوت کرده است قانون تشویق است. 40- تنبیه امکان دارد رفتار نامطلوب را تقویت نماید.