تاوان کم جراتی
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۴ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۴۴
وبلاگ "هما (هسته های مقاومت اسلامی) " نوشت:
چند هفته پیش برای خرید وارد یک مغازه لوازم آرایشی بهداشتی در شهر قروه شدم. به محض ورود به داخل مغازه یک مادر و دختر را دیدم که ظاهری جالب و غیر معمول(نسبت به عرف شهرستان ما) داشتند. مادر کاملا محجبه و چادری بود و دختر با پوشش مانتو، کاملا آرایش کرده و بدحجاب بود. خب تکلیف من این بود که نهی از منکر کنم ولی در آنِ واحد چندین سوال ذهنم را درگیر خود کرد: آیا شرایط نهی از منکر وجود دارد؟ واکنش این خانم در مقابل نهی از منکر من چه خواهد بود؟ نکند داد و بیداد کند و آبروریزی شود؟ واکنش مادرش چه خواهد بود؟ واکنش صاحب مغازه چه خواهد بود؟ نکند فروشنده من را متهم به خراب کردنکسب و کارش کند و از من ناراحت شود؟ اصلا چه چیزی باید به این دختر بگویم که هم در او تاثیر کند و هم به شخصیت و غرور جوانی اش بر نخورد؟ و چندین سوال دیگر که نهایتا باعث شد سکوت کنم. یک بار هم در ماه مبارک رمضان در یکی از آرایشگاههای قروه با یک جوان که به صورت علنی سیگار می کشید روبرو شدم و تا قصد نهی از منکر کردم همین سوال ها ذهنم را پر کرد و ساکت ماندم و منصرف شدم.
یکی دو هفته بعد از این اتفاق ها گذرم به شهر مقدس قم افتاد. در فاصله پانصد متری یکی از درب های حرم مطهر، یک خانم بدحجاب در حال نزدیک شدن به درب حرم بود. در خلال آن سی چهل ثانیه ای که من حواسم به این خانم بود یک نفر به این خانم تذکر داد و احتمالا در بقیه این مسیر هم این اتفاق تکرار شد. در یکی از فروشگاههای این شهر هم چند خانم به یک خانم بدحجاب که لباس نازکی پوشیده بود تذکر دادند. یک بار هم شاهد بودم که یک دختر مانتویی که در حال گذر از کوچه بود توسط یک پیرمرد که از صف نانوایی جداشد و به او نزدیک شد مورد ارشاد و نهی از منکر قرار گرفت.
منظورم از سطور بالا1این است که اگر ظاهر و باطن قم - نسبتا- بهتر از شهر های دیگر است بی دلیل نیست. این موضوع هیچ ارتباط موثری به هیچ نهاد انتظامی و دلتی شهر ندارد چرا که قویترین و منسجم ترین اداره ها و نهادها در تهران وجود دارند اما می بینید که اوضاع پایتخت از لحاظ فرهنگی افتضاح است. اگر ظاهر و باطن قم بهتر از شهرهای دیگر است به این دلیل است که «مردم» قم با امر به معروف و نهی از منکر آن را حفظ کرده اند نه نهادها و اداره ها. وقتی من و امثال من جرات نمی کنیم یک تذکر لسانی ساده به یک بدحجاب و روزه خوار بدهیم نباید توقع داشته باشیم که هر روز به تعداد بدحجابان و روزه خواران محل زندگیمان اضافه نشود. و این تاوان کم جراتی است.
انتهای پیام
چند هفته پیش برای خرید وارد یک مغازه لوازم آرایشی بهداشتی در شهر قروه شدم. به محض ورود به داخل مغازه یک مادر و دختر را دیدم که ظاهری جالب و غیر معمول(نسبت به عرف شهرستان ما) داشتند. مادر کاملا محجبه و چادری بود و دختر با پوشش مانتو، کاملا آرایش کرده و بدحجاب بود. خب تکلیف من این بود که نهی از منکر کنم ولی در آنِ واحد چندین سوال ذهنم را درگیر خود کرد: آیا شرایط نهی از منکر وجود دارد؟ واکنش این خانم در مقابل نهی از منکر من چه خواهد بود؟ نکند داد و بیداد کند و آبروریزی شود؟ واکنش مادرش چه خواهد بود؟ واکنش صاحب مغازه چه خواهد بود؟ نکند فروشنده من را متهم به خراب کردنکسب و کارش کند و از من ناراحت شود؟ اصلا چه چیزی باید به این دختر بگویم که هم در او تاثیر کند و هم به شخصیت و غرور جوانی اش بر نخورد؟ و چندین سوال دیگر که نهایتا باعث شد سکوت کنم. یک بار هم در ماه مبارک رمضان در یکی از آرایشگاههای قروه با یک جوان که به صورت علنی سیگار می کشید روبرو شدم و تا قصد نهی از منکر کردم همین سوال ها ذهنم را پر کرد و ساکت ماندم و منصرف شدم.
یکی دو هفته بعد از این اتفاق ها گذرم به شهر مقدس قم افتاد. در فاصله پانصد متری یکی از درب های حرم مطهر، یک خانم بدحجاب در حال نزدیک شدن به درب حرم بود. در خلال آن سی چهل ثانیه ای که من حواسم به این خانم بود یک نفر به این خانم تذکر داد و احتمالا در بقیه این مسیر هم این اتفاق تکرار شد. در یکی از فروشگاههای این شهر هم چند خانم به یک خانم بدحجاب که لباس نازکی پوشیده بود تذکر دادند. یک بار هم شاهد بودم که یک دختر مانتویی که در حال گذر از کوچه بود توسط یک پیرمرد که از صف نانوایی جداشد و به او نزدیک شد مورد ارشاد و نهی از منکر قرار گرفت.
منظورم از سطور بالا1این است که اگر ظاهر و باطن قم - نسبتا- بهتر از شهر های دیگر است بی دلیل نیست. این موضوع هیچ ارتباط موثری به هیچ نهاد انتظامی و دلتی شهر ندارد چرا که قویترین و منسجم ترین اداره ها و نهادها در تهران وجود دارند اما می بینید که اوضاع پایتخت از لحاظ فرهنگی افتضاح است. اگر ظاهر و باطن قم بهتر از شهرهای دیگر است به این دلیل است که «مردم» قم با امر به معروف و نهی از منکر آن را حفظ کرده اند نه نهادها و اداره ها. وقتی من و امثال من جرات نمی کنیم یک تذکر لسانی ساده به یک بدحجاب و روزه خوار بدهیم نباید توقع داشته باشیم که هر روز به تعداد بدحجابان و روزه خواران محل زندگیمان اضافه نشود. و این تاوان کم جراتی است.
انتهای پیام
