نقاشی‌های کودکان همانند بازی هایشان، برای آن ها حکم زندگی است. ” کودکان با عبور از دنیای شکل‌ها و رنگ‌ها به کشف جهان می‌پردازند و سپیدی کاغذ فرصتی است برای‌شان تا از آرزوها، شادی‌ها، غم‌ها، ترس‌ها و دنیای درونشان به زبان تصویر سخن بگویند...
عضو مرکز فرهنگی هنری زاهدان مدال برنز بیست و دومین مسابقه‌ی بین‌المللی نقاشی کشور ژاپن در سال ۲۰۱۴ را به گردن آویخت در ادامه گفتگو یی با این کودک هنرمند را می خوانیم.
خودت را معرفی کن بگو چه مقامی کسب کردی؟
یسنا شکرزهی هستم کلاس چهارم در مسابقه‌ی نقاشی در سال ۲۰۱۴ که با موضوع «کشاورزی، زمین زراعی، طبیعت، محیط زیست، مردم و خانواده» برگزارشد مدال برنز بیست‌ودومین مسابقه‌ی بین‌المللی نقاشی انجمن «هیکاری» کشور ژاپن را بدست آوردم.
موضوع نقاشی ات چی بود و با چی کشیدی؟
من از ۵ سالگی نقاشی می کشیدم و درباره موضوع مزرعه زراعی به وسیله آبرنگ و مداد شمعی نقاشی کشیدم که رتبه آوردم
چطور به این رشته علاقمندشدی؟
من از کوچکی عضو کانون پرورشی بودم و در آنجا نقاشی را یاد گرفتم و همین سبب شد که کم کم به این رشته علاقه مند شوم.
در چه مسابقات دیگری شرکت کردی
درچهارمین مسابقه عکس کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان استان تهران در سال ۹۱ راه یافته به نمایشگاه و مسابقه کودک و مسافرت فراخوان از طرف تهران سال ۸۹ برگزیده شدم.
دوست داری در آینده چکاره بشی؟
دوست دارم دکتر بشم و به مریض ها کمک کنم و در کنار دکتر شدن نیز به سفالگری و نقاشی هم علاقه دارم.
وقتهای بیکاری ات را چطور سپری می کنی؟
دوست دارم نقاشی بکشم تا هروز در این رشته پیشرفت کنم و به موفقیت های بالاتری دست پیدا کنم.
مادر یسنا نیز درباره موفقیت دخترش گفت:یسنا دختر خوب و مودبی است و به نقاشی خیلی علاقه دارد و در حالت بیکاری مدام در حال نقاشی کشیدن است و در حال حاضر هم در زمینه چهره و حجم کار میکند.
وی ادامه داد :دخترم یسنا همانطور که در زمینه نقاشی موفق است در درس خواندن نیز بسیار کوشا و پرتلاش است او حتی حاضر است تا تکنیک هایی که در نقاشی آموخته به دوستانش نیز آموزش دهد.
گفتنی است در این دوره از رقابت ها ۷۰ اثر در ۲۳/۵/۹۳ ارسال شد که در سال ۹۴ یسنا شکرزهی از جمله کودکانی بود که توانست از استان سیستان و بلوچستان مدال برنز را کسب نماید.
این مسابقه همه ساله توسط یک موسسه‌ی غیرانتفاعی کشاورزی ژاپن برگزار می‌شود که به موضوعات گوناگون زندگی می‌پردازد.
