تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۱۶

وبلاگ چفیه های بهشتی نوشت : مَنُ لَبِسَ ثَوباً یُشهِرکَساهُ اَلله یَومَ القِیامة ثَوباً مِن النّار

امام حسین(علیه السلام)می فرمایند:

کسی که لباسی بپوشد که او را مشهور(وانگشت نما)کند،خداوند روز قیامت لباسی آتشین براو می پوشاند.

فرقی ندارد درکدام کشورو کدام شهر وکدام منطقه وفرهنگ باشیم،یادرچه مجلسی وچه جایی،فرقی ندارددرچه زمانی باشیم،زمستان،تابستان،درقرن بیست یکم میلادی ویاقرن اول هجری قمری نه زمان مهم است ونه مکان نه گذشته مهم است ونه اینده،یک قانون برای همه جا وجود دارد.یک قانون برای پوشش ولباس ما.برای لباس ما که می خواهیم سبک زندگی حسینی را در زندگی مان جاری کنیم.

کسی که ادعای دوستی و محبت خاندان رسالت را دارد باید تک تک جزئیات زندگی اش رنگ و بوی آن ها را داشته باشد و لباس وپوشش نیز یکی از آن جزئیات است که مارا یک قدم به سبک زندگی حسینی نزدیک تر می کند .

ممکن است فردی به خاطر هوای نفسش از لباسی خوشش بیاید و به علت فخر فروشی یا جلوه کردن درمیان دیگران ویا تکبر آن لباس را به تن کند،این کار یعنی«به خاطرجلوه کردن در بین دیگران لباسی را پوشیدن»مناسب یک انسان مومن که ادعای دوستی حسین (ع)را داردنیست.انسان مومن بایداحساس راحتی روحی اش از لباسش به این دلیل و به این علت باشد که احساس کند رضایت خدا را در نوع پوشش اش برآورده کرده است،یعنی انسان مومن حتی هدفش از پوشیدن لباس هم باید این باشد که رضایت خدا را به دست بیاورد.انسان مومن تک تک جزئیات زندگی اش به خاطر خداست و برای خدا کارهایش را انجام می دهد.ازکارهای کوچکش گرفته تا کارهای بزرگ همه وهمه در خدمت یک چیز است:رضایت خدا.

انسان مومن گمنامی دروجود اوست و این گمنامی راهمیشه به همراه دارد.سعی نمی کند خودش را انگشت نما کند خصوصا بالباس که پوشش ولباس یک تبلیغ محسوب می شود.

گردش انسان ها درجامعه با پوشش هایی که آن ها راانگشت نما کندترویج فرهنگی غلط است.ممکن است کسی فکر کند که این فقط یک لباس است اما این فرهنگ غلط درمرحله لباس باقی نمی ماند،کم کم این لباس ها رفتار،خلق وخوی ،مدل حرف زدن ودیدگاه های انسان راهم تغییر می دهد.ابتدا شاید با پوشیدن یک شلوار خاص شروع شود،اما همین شلوار کم کم تمام خلق وخوی واخلاق و رفتار را تغییر می دهد.نه فقط برای فردی که این لباس را می پوشد،دیگری هم که این لباس را می بیند تمایل پیدا می کند که آن لباس را بپوشد و این شروعی است برای یک تغییر.تغییر درظاهر و بعد از مدتی هم احتمالاتغییردر رفتار و کرداردارد.ومدتی بعد این کل جامعه است که دچار تغییر شده است.تغییری نه مثبت که منفی.

جدای از این مسئله چهره جامعه اسلامی بسیار مهم است و بخشی از چهره را نوع لباس ما تشکیل می دهد.ما بالباس هایمان در جامعه ظاهر می شویم و مجموع آدم های یک جامعه چهره ای از آن به دیگران منتقل می کنند.تصور کنید که همه در یک جامعه اسلامی به دنبال پوشیدن لباس هایی باشند که آنان را انگشت نماکند.چه اتفاقی در آن جامعه می افتد؟آن جامعه به چه سمتی حرکت می کند؟دیگران چه چهره ای از آن جامعه می بینند؟ما مسلمان ها وما کسانی که ادعای پیروی از ائمه (ع)را داریم در قبال تصویری که از دینمان و شریتمان به دیگران می دهیم مسئولیم و بخشی از این تصویر را پوشش ما تشکیل می دهد.

حسین (علیه السلام)ما را اینگونه می پسندد که به گونه ای زندگی کنیم که روز قیامت خداوند لباسی از آتش به تنمان نکند.
br