سیاست پدر و مادر ندارد
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۹ فروردين ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۲۰
وبلاگ ایران دگال نوشت :
همه می دانیم چه چیزی در جریان است.تغییر دولت و انتظار بعضی برای تعویض مدیران دولتی.آنچه از اخبار بر می آید این است که با وجود سکوتی که کل منطقه را فراگرفته زمزمه های زیادی در جریان است.گروهی با توسل به ارتباطات انتخاباتی و ستادی بودن ادعای تاثیرگذاری دارند و گروهی دیگر که به صورت سنتی قدرتی در تصمیم گیری های مهم داشته اند نیز بیکار نیستند.فعلا که هر گروهی گزینه های خودش را روی میز دارد.رفت و آمد ها هم به ایرندگان و خاش و فرمانداری زیاد شده.جلسات بزرگان هم که در ظاهرهایی متفاوت گرفته می شود.کانال زدن برای رسیدن به آقای چاکرزهی یا نفوذ به ستاد و کمک از دوستان ستادی هم به وفور دیده می شود.افراد دارای صلاحیت و حتی بدون صلاحیت در این مبارزه شرکت کرده اند.من حیث المجموع آب گل آلود شده و صیادان زیادی در کنار آب هستند.اما همه ی این اتفاقات زیر پوست شهر است و در ظاهر هیچ کس حرفی نمی زند.این سکوت کم کم صورت نگران کننده ای به خود می گرفت.چون ما انسانهایی نیستیم که بتوانیم چیزی را به مدت طولانی پنهان کنیم.انتشار لیست افراد و نظر سنجی اینترنتی در حکم سوت آغاز این ماراتن است.ماراتنی که منتهی به انتخاب بخشدارجدید یا حفظ سمت بخشدار فعلی خواهد شد.در میان لیستی که جناح ایرانشهر منتشر کرده تعدادی گزینه های اصلی لیست خاش به چشم نمی خورند.در خاش هم لیستی وجود دارد که کمی با لیست ایرانشهر متفاوت است.جدا از بحث هایی که رایج است و نگرانی های که وجود دارد باید به نکاتی توجه کرد:
درست است که عده ای برای منفعت طلبی شخصی قصد بخشدار شدن دارند و کار را برای دلسوزان واقعی سخت کرده اند اما باید بدانیم که اکثر عزیزان موجود در لیست جزو گروه دوم(دلسوزان) هستند.ولی نکته اینجاست که چه دلیلی دارد که ایرندگان مکانی برای تربیت و پرورش بخشدار های تازه کار باشد؟حد اقل کسی باید برای بخشدار شدن داوطلب باشد (یا ما او را معرفی کنیم) که سابقه ی مدیریتی (نه الزاما بخشداری)داشته باشد.تا جایی که من می دانم تا کنون بخشدار کارکشته ای به جز آقای خالقی به ایرندگان نیامده.
نکته ی دوم اینکه چرا حتما باید بخشدار ایرندگانی باشد؟مگر همه ی ما محدودیت های یک بخشدار ایرندگانی(به جز بخشدار فعلی که این حوادث و محدودیت ها را پشت سر گذاشته و انصافا با اقبال عمومی مردم سر کار آمد) را نمی دانیم؟آیا نمی دانیم حد اقل دو سال اول یک بخشدار ایرندگانی صرف امور حاشیه ای می شود؟ یا حداقل زمان زیادی را باید بابت تنش های خانوادگی و شخصی صرف کند؟
نکته ی دیگر اینکه تا جایی که بودجه ی دولتی به ادارات مربوطه اجازه می دهد پروژه های عمرانی اجرا می شود.وقتی اداره ای بودجه نداشته باشد طبعا پروژه ای هم اجرا نمی شود و بالعکس.نقش بخشداری در این زمینه اگر چه آن را انکار نمی کنم اما نقش زیاد پررنگی نیست.پس برای پیشرفت تنها نباید به بخشدار متکی بود.
حاصل این تلاش ها و رگ گردن کلفت کردن ها هر چه باشد من به شخصه از یک چیز مطمئن هستم.اینکه تغییری حاصل نخواهد شد.
همه می دانیم چه چیزی در جریان است.تغییر دولت و انتظار بعضی برای تعویض مدیران دولتی.آنچه از اخبار بر می آید این است که با وجود سکوتی که کل منطقه را فراگرفته زمزمه های زیادی در جریان است.گروهی با توسل به ارتباطات انتخاباتی و ستادی بودن ادعای تاثیرگذاری دارند و گروهی دیگر که به صورت سنتی قدرتی در تصمیم گیری های مهم داشته اند نیز بیکار نیستند.فعلا که هر گروهی گزینه های خودش را روی میز دارد.رفت و آمد ها هم به ایرندگان و خاش و فرمانداری زیاد شده.جلسات بزرگان هم که در ظاهرهایی متفاوت گرفته می شود.کانال زدن برای رسیدن به آقای چاکرزهی یا نفوذ به ستاد و کمک از دوستان ستادی هم به وفور دیده می شود.افراد دارای صلاحیت و حتی بدون صلاحیت در این مبارزه شرکت کرده اند.من حیث المجموع آب گل آلود شده و صیادان زیادی در کنار آب هستند.اما همه ی این اتفاقات زیر پوست شهر است و در ظاهر هیچ کس حرفی نمی زند.این سکوت کم کم صورت نگران کننده ای به خود می گرفت.چون ما انسانهایی نیستیم که بتوانیم چیزی را به مدت طولانی پنهان کنیم.انتشار لیست افراد و نظر سنجی اینترنتی در حکم سوت آغاز این ماراتن است.ماراتنی که منتهی به انتخاب بخشدارجدید یا حفظ سمت بخشدار فعلی خواهد شد.در میان لیستی که جناح ایرانشهر منتشر کرده تعدادی گزینه های اصلی لیست خاش به چشم نمی خورند.در خاش هم لیستی وجود دارد که کمی با لیست ایرانشهر متفاوت است.جدا از بحث هایی که رایج است و نگرانی های که وجود دارد باید به نکاتی توجه کرد:
درست است که عده ای برای منفعت طلبی شخصی قصد بخشدار شدن دارند و کار را برای دلسوزان واقعی سخت کرده اند اما باید بدانیم که اکثر عزیزان موجود در لیست جزو گروه دوم(دلسوزان) هستند.ولی نکته اینجاست که چه دلیلی دارد که ایرندگان مکانی برای تربیت و پرورش بخشدار های تازه کار باشد؟حد اقل کسی باید برای بخشدار شدن داوطلب باشد (یا ما او را معرفی کنیم) که سابقه ی مدیریتی (نه الزاما بخشداری)داشته باشد.تا جایی که من می دانم تا کنون بخشدار کارکشته ای به جز آقای خالقی به ایرندگان نیامده.
نکته ی دوم اینکه چرا حتما باید بخشدار ایرندگانی باشد؟مگر همه ی ما محدودیت های یک بخشدار ایرندگانی(به جز بخشدار فعلی که این حوادث و محدودیت ها را پشت سر گذاشته و انصافا با اقبال عمومی مردم سر کار آمد) را نمی دانیم؟آیا نمی دانیم حد اقل دو سال اول یک بخشدار ایرندگانی صرف امور حاشیه ای می شود؟ یا حداقل زمان زیادی را باید بابت تنش های خانوادگی و شخصی صرف کند؟
نکته ی دیگر اینکه تا جایی که بودجه ی دولتی به ادارات مربوطه اجازه می دهد پروژه های عمرانی اجرا می شود.وقتی اداره ای بودجه نداشته باشد طبعا پروژه ای هم اجرا نمی شود و بالعکس.نقش بخشداری در این زمینه اگر چه آن را انکار نمی کنم اما نقش زیاد پررنگی نیست.پس برای پیشرفت تنها نباید به بخشدار متکی بود.
حاصل این تلاش ها و رگ گردن کلفت کردن ها هر چه باشد من به شخصه از یک چیز مطمئن هستم.اینکه تغییری حاصل نخواهد شد.
