چیزی نگفته و فحش میدهد که چرا نمیفمی !
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۷ تير ۱۳۹۲ ساعت ۰۷:۱۷
وبلاگ من و هنر منتشر کرد:
نگاهی کوتاه به فیلم پذیرایی ساده ساخته مانی حقیقی
این فیلم با همه ضد است
نمره : 0.0 ستاره : 0
اعتقاد دارم که این فیلم به هیچ وجه روشنفکرانه نیست بلکه به روشنفکران توهین هم میکند ... معتقدم این فیلم به هیچ وجه مردمی نیست بلکه به شدت از مردم فاصله میگیرد و تحقیر میکند ... معتقدم فیلمساز حتی به خود هم توهین میکند ... یک فیلم توهین آمیز به انسان ...
نزدیکی لنز به انسان و انتخاب فرم اولیه کلوزآپ برای روایت این نوع داستان بی معنی و توی ذوق میزند . نزدیکی دوربین به انسان مواقعی به کمک پرداخت می آید که کنش و واکنش های شخصیت ها اولویت اول باشند و باقی قضایا در پس آن --- اما در اینجا نه از بازی میمیک صورت خبری هست نه از بدن بلکه فرم جاده ای معمول در ژانر را طلب میکرد . اینکه چرا فیلمساز از تحقیر لذت می برد کار روانشناسان است اما مواجهه مخاطب عام و حس و حالش با اثر وظیفه نقد است که سعی می کنم تا جایی که امکان دارد به آن بپردازیم .
بیننده در اولین نمای دیدش با آیه ای از قرآن برخورد میکند "هرگز با خودنمایی انفاق نکنید" . فیلمهایی که با آیه و نقل قول و جملات آغاز می شوند همواره از نگاه من نابلدی سازندگان را می رساند که به جای پرداخت قصه و شخصیت پردازی و فضاسازی با آوردن آیه و جمله در اول فیلم خیال خودشان را راحت میکنند . مدیوم سینما و مفهوم سازی در آن ناخودآگاهی ست و باید با ناخودآگاه مخاطب کار کند ؛ که با آوردن آیه قبل از تیتراژ آغازین تعاریف سینما را دگرگون خواهد کرد .
ندادن اطلاعات تعلیق نیست - تعلیق بعد از اطلاعات داده شده شروع می شود و چگونگی این اطلاعات مخاطب را همراه می دارد - متاسفانه سازندگان اثر هیچ گونه اطلاعاتی را که هر بیننده ای حق خودش میداند که ببیند و متوجه شود را دریغ می دارند و در خیالشان تعلیق می سازند - جغرافیا ؟ تاریخ ؟ هنر ؟ سینما ؟ قصه ؟ شخصیت ها ؟ همگی مجهول اند - دو شخصیت که معلوم نیست چه کاره اند و چه رابطه ای با هم دارند با یک ماشین پر از پول که باز هم معلوم نیست که چرا پول ها 1000 تومانی اند ؟ در جاده ای که کوهستان است و شاید کردستان به سمت مردمانی در حرکتند . کیسه های پول را با توهین به دست مردمانی فقیر میدهند چرا ؟ چگونه تحقیر دیگران و بازی با آنها تبدیل به سرگرمی می شود حتی مخاطبی که فقط تماشا می کند تحقیر خودش را حس میکند . فرقی نمی کند که بیننده غنی و دارا هست یا فقیر و ندار بلکه تمامی اقشار از دیدن این فیلم توهین به خودشان را محتوای اثر می دانند .
این زن و مرد مجهول الحال چرا بعد ار تحقیر با تلفن همراهشان فیلمبرداری میکنند ؟ از تحقیر لذت می برند ... سادیسمی اند یا ... - صدای هلیکوپترها نشان از چه دارد ؟ این منطقه جنگی ست ؟ اگر هست چرا هیچ اطلاعاتی در مورد جنگ و چگونگی اش مطرح نمی شود . پول ها را به سمت این ندارها با بغض پرت میکنند ؛ پرت کردنتان برای چیست وقتی بغض میکنید ؛ بغضتان چیست وقتی تحقیر میکنید ؟ این پارادوکس ها را که جواب میدهد . این دو کاراکتری که هیچ چیزی از آنها نمیدانیم حتی به کودکان هم توهین میکنند ؛ عقده ای اند ؟ سادیسمی یا وظیفه شان این است ؟!
فیلمی که هیچگونه اطلاعاتی نمیدهد ارزش دیدن را ندارد چه رسد به آنکه توهین هم سرلوحه و افتخارش باشد . توهین به انسان تحقیر خداوند است و فیلمساز ناخواسته درون این دام افتاده است . توهین به انسان عقوبت های خودش را دارد و از دست دادن پول هایی که سرنوشتش برای آنها مهم نبوده است (از آتش زدن پولها گرفته تا هفت بسته دادن به دو کودک) . عقوبت توهین به این شکل کمترینش مرگ است مانند آن الاغ سکانس پایانی . فیلمساز مردم ؛ روشنفکران ؛ سینما ؛ زندگی ؛ حتی خودش را دوست ندارد و قطعا زندگی ؛ سینما ؛ روشنفکران ؛ مردم هم فیلمساز را دوست نخواهند داشت .
لازمه هر هنرمندی احترام به مخاطب است . هر چند مخاطبان عاشق چشم و ابروی بازیگران باشند احترامشان واجب است .
انتهای پیام/
نگاهی کوتاه به فیلم پذیرایی ساده ساخته مانی حقیقی
این فیلم با همه ضد است
نمره : 0.0 ستاره : 0
اعتقاد دارم که این فیلم به هیچ وجه روشنفکرانه نیست بلکه به روشنفکران توهین هم میکند ... معتقدم این فیلم به هیچ وجه مردمی نیست بلکه به شدت از مردم فاصله میگیرد و تحقیر میکند ... معتقدم فیلمساز حتی به خود هم توهین میکند ... یک فیلم توهین آمیز به انسان ...
نزدیکی لنز به انسان و انتخاب فرم اولیه کلوزآپ برای روایت این نوع داستان بی معنی و توی ذوق میزند . نزدیکی دوربین به انسان مواقعی به کمک پرداخت می آید که کنش و واکنش های شخصیت ها اولویت اول باشند و باقی قضایا در پس آن --- اما در اینجا نه از بازی میمیک صورت خبری هست نه از بدن بلکه فرم جاده ای معمول در ژانر را طلب میکرد . اینکه چرا فیلمساز از تحقیر لذت می برد کار روانشناسان است اما مواجهه مخاطب عام و حس و حالش با اثر وظیفه نقد است که سعی می کنم تا جایی که امکان دارد به آن بپردازیم .
بیننده در اولین نمای دیدش با آیه ای از قرآن برخورد میکند "هرگز با خودنمایی انفاق نکنید" . فیلمهایی که با آیه و نقل قول و جملات آغاز می شوند همواره از نگاه من نابلدی سازندگان را می رساند که به جای پرداخت قصه و شخصیت پردازی و فضاسازی با آوردن آیه و جمله در اول فیلم خیال خودشان را راحت میکنند . مدیوم سینما و مفهوم سازی در آن ناخودآگاهی ست و باید با ناخودآگاه مخاطب کار کند ؛ که با آوردن آیه قبل از تیتراژ آغازین تعاریف سینما را دگرگون خواهد کرد .
ندادن اطلاعات تعلیق نیست - تعلیق بعد از اطلاعات داده شده شروع می شود و چگونگی این اطلاعات مخاطب را همراه می دارد - متاسفانه سازندگان اثر هیچ گونه اطلاعاتی را که هر بیننده ای حق خودش میداند که ببیند و متوجه شود را دریغ می دارند و در خیالشان تعلیق می سازند - جغرافیا ؟ تاریخ ؟ هنر ؟ سینما ؟ قصه ؟ شخصیت ها ؟ همگی مجهول اند - دو شخصیت که معلوم نیست چه کاره اند و چه رابطه ای با هم دارند با یک ماشین پر از پول که باز هم معلوم نیست که چرا پول ها 1000 تومانی اند ؟ در جاده ای که کوهستان است و شاید کردستان به سمت مردمانی در حرکتند . کیسه های پول را با توهین به دست مردمانی فقیر میدهند چرا ؟ چگونه تحقیر دیگران و بازی با آنها تبدیل به سرگرمی می شود حتی مخاطبی که فقط تماشا می کند تحقیر خودش را حس میکند . فرقی نمی کند که بیننده غنی و دارا هست یا فقیر و ندار بلکه تمامی اقشار از دیدن این فیلم توهین به خودشان را محتوای اثر می دانند .
این زن و مرد مجهول الحال چرا بعد ار تحقیر با تلفن همراهشان فیلمبرداری میکنند ؟ از تحقیر لذت می برند ... سادیسمی اند یا ... - صدای هلیکوپترها نشان از چه دارد ؟ این منطقه جنگی ست ؟ اگر هست چرا هیچ اطلاعاتی در مورد جنگ و چگونگی اش مطرح نمی شود . پول ها را به سمت این ندارها با بغض پرت میکنند ؛ پرت کردنتان برای چیست وقتی بغض میکنید ؛ بغضتان چیست وقتی تحقیر میکنید ؟ این پارادوکس ها را که جواب میدهد . این دو کاراکتری که هیچ چیزی از آنها نمیدانیم حتی به کودکان هم توهین میکنند ؛ عقده ای اند ؟ سادیسمی یا وظیفه شان این است ؟!
فیلمی که هیچگونه اطلاعاتی نمیدهد ارزش دیدن را ندارد چه رسد به آنکه توهین هم سرلوحه و افتخارش باشد . توهین به انسان تحقیر خداوند است و فیلمساز ناخواسته درون این دام افتاده است . توهین به انسان عقوبت های خودش را دارد و از دست دادن پول هایی که سرنوشتش برای آنها مهم نبوده است (از آتش زدن پولها گرفته تا هفت بسته دادن به دو کودک) . عقوبت توهین به این شکل کمترینش مرگ است مانند آن الاغ سکانس پایانی . فیلمساز مردم ؛ روشنفکران ؛ سینما ؛ زندگی ؛ حتی خودش را دوست ندارد و قطعا زندگی ؛ سینما ؛ روشنفکران ؛ مردم هم فیلمساز را دوست نخواهند داشت .
لازمه هر هنرمندی احترام به مخاطب است . هر چند مخاطبان عاشق چشم و ابروی بازیگران باشند احترامشان واجب است .
انتهای پیام/
