وبلاگ ا
نلاین خلیل نوشت :
دين مقدّس اسلام، همواره پيروان خود را به نرمخويى و ملايمت در رفتار با ديگران دعوت مىكند و آنان را از درشتى و تندخويى بازمىدارد.
قرآن كريم در ستايش پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مىفرمايد :
«إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظيمٍ» «قلم( 68)، آيه 4»
بدرستى كه تو به اخلاق پسنديده و بزرگى آراسته شدهاى.
حُسن خلق و گشادهرويى از بارزترين صفاتى است كه در معاشرتهاى اجتماعى باعث نفوذ محبّت شده و در تأثير سخن اثرى شگفتانگيز دارد. به همين جهت خداى مهربان، پيامبران و سفيران خود را انسانهايى عطوف و نرمخو قرار داد تا بهتر بتوانند در مردم اثر گذارند و آنان را به سوى خود جذب نمايند. اين مردان بزرگ براى تحقّقبخشيدن به اهداف الهى خود، با برخوردارى از حُسن خُلق و شرح صدر، چنان با ملايمت و گشادهرويى با مردم روبهرو مىشدند كه نهتنها هر انسان حقيقتجويى را به آسانى شيفته خود مىساختند و او را از زلال هدايت سيراب مىكردند، بلكه گاهى دشمنان را نيز شرمنده و منقلب مىنمودند.
مصداق كامل اين فضيلت، وجود مقدّس رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله است. قرآن كريم، اين مزيّت گرانبهاى اخلاقى را عنايتى بزرگ از سوى ذات مقدس خداوند دانسته، مىفرمايد:
«فَبما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظّاً غَليظَ الْقَلْبِ لَا نْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ» «آل عمران( 3)، آيه 159»
در پرتو رحمت و لطف خدا با آنان مهربان و نرمخو شدهاى و اگر خشن و سنگدل بودى، از گردت پراكنده مىشدند.
بسيار اتّفاق مىافتاد كه افرادى با قصد دشمنى و به عنوان اهانت و اذيّت به حضور ايشان مىرفتند، ولى در مراجعت مشاهده مىشد كه نهتنها اهانت نكردهاند، بلكه با كمال صميميّت اسلام را پذيرفته و پس از آن رسول اكرم صلى الله عليه و آله محبوبترين فرد در نزد آنان به شمار مىرفت.
ارزشى كه اسلام براى انسان خوشرفتار قائل است، تنها به مؤمنان محدود نمىشود، بلكه غير آنان نيز اگر اين فضيلت را دارا باشند، از مزاياى ارزشى آن بهرهمند مىشوند. در تاريخ چنين آمده است:
على عليه السلام از سوى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مأمور شد تا با سه نفر كه براى كشتن ايشان همپيمان شده بودند، پيكار كند. آن حضرت، يكى از سه نفر را كشت و دو نفر ديگر را اسير كرد و خدمت پيامبرخدا صلى الله عليه و آله آورد.
پيامبر صلى الله عليه و آله، اسلام را بر آن دو عرضه كرد و چون نپذيرفتند، فرمان اعدام آنان را به جرم توطئهگرى صادر فرمود. در اين هنگام جبرئيل بر رسول خدا صلى الله عليه و آله نازل شد و عرض كرد: خداى متعال مىفرمايد، يكى از اين دو نفر را كه مردى خوشخلق و سخاوتمند است، عفو كن. پيامبر نيز از قتل او صرفنظر كرد، وقتى علّت عفو را به فرد مزبور اعلام كردند و دانست كه به خاطر داشتن اين دو صفت نيكو مورد عفو الهى واقع شده، شهادتين را گفت و اسلام آورد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله دربارهاش فرمود:
«او از كسانى است كه خوشخويى و سخاوتش او را به سمت بهشت كشانيد.» « بحارالانوار، ج 71، ص 390»