دلاوری لازمه اش دلواپسی است
تاریخ انتشار : شنبه ۳ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۰۸:۳۹
وبلاگ سیاست روز نوشت :
آمریکا و غرب هم اکنون در حالی که امتیازات نقد و جبران ناپذیری دارند می گیرند، هم چنان مایلند توافقات ادامه پیدا کند، آنها به راحتی هر جا که بخواهند می‌توانند زیر میز بزنند، و تا زمانی که در حال امتیاز گرفتن باشند بازی را به هم نمی زنند، ولی به محض اینکه بخواهند کوچکترین امتیازی بدهند، پایان مذاکرات و شکست مذاکرات اعلام می شود.
ارزش های انقلاب و آرمانهای شهدا و استکبار ستیزی مردم ایران با عافیت طلبی و خوش باوری عده ای خاص در مذاکرات گرو گذاشته شده است، ناتوانی غربی ها در برابر تیم مذاکراه کننده ایرانی و اقتدار و حقانیت منطق ایران به چشم نمی آید و نیز روحیه مقاومت و درایت مذاکره کنندگان ایرانی هم در برابر آنان به هیچگونه ای وجود خارجی ندارد.
همان ها که چون همه برگ های خود را در گرو اجرای توافق نامه ژنو، همان اول و به هر شکل ممکن، و توجیه ناپذیری روی میز مذاکرات گذاشته اند، و حال به هر صورتی که هست می خواهند آن اشتباه را ادامه داده و مذاکرات را ادمه بدهند، و باز هم حتما امتیازات جدیدی را به طرف مقابل بدهند، مگر این مذاکرات در این چند ماه، غیر از ضرر برای ایران، و سود برای آنها چیز دیگری هم داشته است؟.
هم اینک آنها در همان حال که دارند امتیاز می گیرند، ضربه های خود را هم می زنند، و استفاده تبلیغاتی زیادی هم برای اعمال غیر انسانی خود راه می اندازند، با رسانه ها و تریبون هایشان، اقدامات ضد انسانی خودشان را علیه مردم و نظام ایران را، برای امنیت جهانی اعلام می کنند، و دولت هم فقط لبخند تحویل می دهد.
آمریکائیان ادعا می کنند، که اتحاد دوستان ما، و با رهبری ما، برای امنیت جهانی و علیه سلاح های اتمی ایران، از اصول و راهبرد ما برای رهبری دنیای آزاد است، و این مزخرفات را با صدای بلند، در تریبونها و رسانه ها فریاد می زنند، تا در بین جهانیان خشونت را به ایرانیان نسبت بدهند، تا در افکار عمومی جهان، بمب اتمی و امنیت جهان را، به ایرانیان و خصوصا انرژی هسته ای ایران ربط بدهند.
و می بینیم که فیلم های ضد ایرانی و ضد تمدن ایرانی هم ، هم زمان با ادامه مذاکرات، و قبل و بعد از مذاکرات، که الان مدت هاست، که به نمایش گذاشته می شود، تا در بین واقعیت های جامعه ها و تصورات رسانه های جهانی، همراه با مذاکرات در حال انجام، یک هماهنگی بین مذاکرات واقعی، و آرمان های هالیودی صهیونیستی، که در حال پخش است شکل بدهند.
هر چند ساختن این فیلم ها توسط آنها حکایت از نوعی ترس از ایران را در وجوشان نشان می دهد، و به خوبی احساس حقارت آنان در برابر ایرانیان را نمایان می کند ، ولی مهم این است که بدانیم موقعیت مذاکرات ایران و گروه 5+1 ، که در نوک حملات دشمنان سی و شش ساله انقلاب اسلامی قرار گرفته است، صرفا امتیاز دادن و امتیاز گرفتن نیست، بلکه خط مقدم مصاف انقلاب اسلامی، با مستکبران تاریخ است.
و حالا متاسفانه مذاکرات هسته ای گروه 5+1 با دولت اعتدال، برای امریکائیان با کمک غول های رسانه ای خود موقعیتی پیش آورده، که به طور پیوسته از کلماتی همچون سلاح های اتمی و کشتار جمعی سخن بگویند ، و پیوسته اتهام و هراس جهانیان از بمب اتم ایرانیان را، در غول های رسانه های صوتی و تصویری و ماهواره ای خود در جهان منعکس کنند.
هر چقدر هم که ایران با خوش باوری به آنها امتیاز بدهد، ولی آنها امتیاز دادن ایران را به خاطر رفع نگرانی خود نمی دانند، و مانند بعضی خوش باوران در ایران نمی گویند ما امتیاز دادیم تا اعتماد جهانی را به دست بیاوریم، آنها با صدای بلند اعلام می کنند، ما دهها سال زحمت کشیدیم تا از ایرانیان امتیاز گرفتیم، و جهان را امن تر کردیم، و به خود و ایادی شان، برای اینکه به ایرانیان ضربه می زنند، و امنیت را برای جهان ایجاد کرده اند، می بالند.
تا وقتی که ایران زیر امضای قراردادهای ظالمانه امریکائیان در مذاکرات 5+1 قرار نگیرد خود برد است و احتیاجی به بازی توهم گونه برد برد نیست، آنها سالها و قرن ها صبر می کنند تا در یک دوره زمانی خاص، تا کشور در موقعیت خاصی قرار بگیرد، تا قراردادهای ظالمانه مورد نظرشان را در همان زمان تحمیل کنند.
مسئولان دولتی باید به خود بقبولانند که تنها سخن و خواسته معقول آنها فقط یک نگرانی است که فقط با شفاف سازی قابل حل است و سلاح های تحریم و تهدید و امتیاز دادن نگرانی آنها را برطرف نمی کند بلکه نگرانی ها را زیادتر می کند و خدا را شکر که این را حتی خودشان هم فهمیده اند که تحریم و تهدید کاربردی ندارد و گرنه بودند کسانی در داخل که به آنها بگویند تحریم ها را ادامه بدهند .
اگر ایران به کشورهای 5+1 و خصوصا آمریکا در مذاکرات امتیاز بدهد همه چیز به چاله ای بزرگتر خواهد افتاد، و دیگر نمی شود جلو طمع سیری ناپذیر آنها را گرفت، اگه ایران یک قدم در مذاکرات عقب برود، دیگر برای همیشه باید برای مبارزه با آمریکا و گرفتن حق مسلم خود باید مدام عقب برود، و به آنها امتیاز بدهد، که این با آرمانهای انقلاب اسلامی تناقض دارد.
در این مذاکرات ها، مسئله اصلی، که همان نگرانی از ساختن سلاح اتمی است، به قوت خود باقی می ماند، تا دستاویزی باشد برای دریافت امتیازات بعدی آنها از ایران، چرا که آنها خواستار شفاف سازی برای نگرانی خود نیستند، چون خودشان می دانند که بمب اتمی نگرانی برای آنها ندارد و برای ایران هم قدرت نمی آورد و گرنه چرا اسرائیل باید با داشتن سیصد بمب اتم، تا اسم حزب الله را می شنود استخوان هایش از ترس به لرزه در آید؟.
و این نگرانی آنها را، باید کسانی در داخل جواب بدهند که اهل تدبیرند و می گویند دیپلماسی جهانی جای واقعیت هاست، نه شعارها و آرمانها ، یعنی عقب نشینی ایران در مذاکرات و امتیاز دادن ایران به سلطه طلبان جهانی واقعیت های جهانی است ولی گرفتن حق خود از سلطه طلبان، و ایستادن مقابل آنها تندروی و افراطی گری است، کم سوادی است، و ظاهرا چون بیشتر مردم ایران اهل حزب و گروه نیستند بی شناسنامه هم شده اند؟.
دادن کوچکترین امتیازی به آنها، به هر دلیلی که باشد، غرور و اقتداری برای سلطه گران جهان و امریکاست و ذلتی برای انقلاب اسلامی، برای ایران و ایرانی و برای همه مسلمانان و آزادیخواهان جهان خواهد بود، و به همان اندازه ای که ایران به آنها امتیاز بدهد، به همان اندازه نگرانی آنها را به حق دانسته ، که بی جهت به آنها امتیاز داده است.
آیا جهانیان نمی گویند، کشوری که بعد از زمان انقلاب خودش، هیچ گونه زورگویی و ظلم را برنتابیده، صدها هزار شهید و جانباز داده، و از ایرانی که به عنوان یک الگو علیه استکبار ستیزی یاد می کنند، چطور شده که الان از حق مسلم خودش می گذرد، و به این راحتی امتیازات زیاده از حد در عرف بین المللی می دهد، حتما خواهند گفت، غربیها حق داشتند که نگران باشند، حتما چیزی بوده، بی دلیل نبوده که آنها مدام نگرانی خود را اعلام می کرده اند.
و خیلی ها خواهند گفت اگر کشوری به سمت سلاح هسته ای نرود و دهها سال هیچ گونه مدرکی مبنی بر ساخت سلاح هسته ای به دست نیاید چطور حاضر می شود به خاطر هیچی امتیاز بدهد.
تنها خواسته معقول آنها یک نگرانی، برای ساخت سلاح اتمی در ایران است، همین و بس ، و حالا عده ای خوش باور که کدخدایی آنگولاساکسون ها را توجیه می کنند، نمی توانند از دلاوری ایرانیان سخن بگویند، چرا که دلاوری لازمه اش دلواپسی بوده است، که به دلاوری منجر گشته، کسانی هستند که خود در دامان کدخداها رشد و نمو یافته اند، و در جوانی آبشخور شخصیت فکری آنها صرفا بر مصلحت اندیشی استوار گشته است و نه آرمانگرایی، و حالا متاسفانه حتی از همان تشخیص مصلحت گرایی واقعی هم برای کشور عاجزند چه به اینکه بخواهند از آرمانهای انقلاب اسلامی و مصلحت، حکمت و عزت مردم ایران و آرمانهای شهدا و امام راحل سخن بگویند.
نگرانی بی جای استعمارگران جهانی، برای امتیاز گیری است، عربده کشی‌های هسته‌ای برای امتیاز گیری است، و ادعاهای حقوق بشری و همه ادعاهای پوچ دیگرشان برای امتیاز گیری است، و همه این امتیاز گیری ها برای امنیت اسرائیل، به قصد چپاول و غارت منابع نفتی و گازی منطقه است.
اگر در مذاکرات مسئولینی آگاه و انقلابی وجود داشته باشند و دلسوز باشند، نتیجتا، ادامه کار مذاکرات، باید به روال ادامه پیدا کند نه به زوال، و روال کار فقط شفاف سازی است، نه امتیاز دادن برای مذاکراتی بدون نتیجه مشخص، شفاف سازی تدریجی ایران باید فقط در قبال رفع همه تحریم هایی که به بهانه ساخت سلاح هسته ای اعمال گردیده است صورت بگیرد.
خوش خوشان کردن مذاکره کنندگان، دیگر به سر رسیده است، مذاکره کنندگان ایرانی باید نشان بدهند و ثابت کنند، که دوران آزمون سعی و خطا را دیگر نباید پیش بگیرند.
اگر در مذاکرات مسئولینی آگاه باشند، به خوبی باید بدانند که هر چقدر اسرائیل در امنیت شکننده ای تری قرار بگیرد، آمریکائیان و غربی ها امتیازات بیشتری به ایران می دهند، و فقط از این طریق است، که ایران می تواند همه حق خود را بگیرد، و آنها را مجبور کند که همه تحریم ها را بردارند، حتی شکوفایی اقتصاد ایران در بازارهای داخلی و جهانی هم، فقط از همین طریق میسر است، که آنها را مجبور به دادن حق مان بکنیم.
اصرار دولت مبنی بر انجام مذاکرات منطقی نیست، و همانطور اعلام دولت مبنی بر اینکه منتقدان ژنو به دنبال نا امیدی مردم هستند، منطقی نیست، امید دادن واهی بدون پشتوانه به مردم، فریب مردم است، نهایت بی تدبیری است که سی و پنج سال مبارزه مردم ایران با استکباران شرق و غرب عالم را، به سو استفاده اقتصادی عده ای سودجو گره بزنیم.
متاسفانه کسانی در مسئولیت های بالا قرار گرفته اند، که به هيچ وجه در عرصه سياست خارجی، اعتقادی به رسالت جمهوري اسلامي ندارند، و مقابله با ظلم ستيزي و پرچم داری و مبارزه با استبداد و ظلم در جهان را، درک نمی کنند، نمی خواهند درک کنند، حتی اگر بتوانند در مقابل آن جبهه گیری هم می کنند.
کسانی که خواهان ادامه مذاکرات به هر طریقی هستند، اینها نمی توانند و نمی خواهند انقلابی باشند، چرا که برای انقلابی بودن باید انقلابی فکر کرد، برای انقلابی بودن احتیاجی به شناسنامه نیست، برای انقلابی بودن لازم نیست از جیب خالی مردم مایه گذاشت و بدون دلائل منطقی شعار داد، مردمی که خون دادند، شهید و جانباز دادند، و حالا به همان مردم می گویند، جیب شما را به اسم مبارزه با ابر قدرت ها خالی کردند.
اگر این دولت خدای نکرده ایدئولوژی قوی هم نداشته باشد، ولی این سخنان خلاف عزت ملی و غیرحکیمانه است، و برای همان سیاست خوش بینانه و سازشی خودشان هم مضر است، اگر مردم به مسئولین مذاکرات کننده که، در خط مقدم به دفاع از منافع ملت مشغول هستند، اعتماد می کنند، ولی خود مذاکره کنندگان، که نباید خود را مصون از اشتباه بدانند.
در زمانی که دشمن در مذاکرات راه تقابل را برگزیده، چرا دولت غیر انقلابی عمل می کند، حتی موافقان توافقنامه ژنو نمی توانند، از توافق نامه ضعیف دولت تدبیر پشتیبانی کنند، آنها فقط عقب نشینی خود را در مذاکرات توجیه می کنند، و حالا چرا دولت اصرار به روند ادامه دار توافق نامه ضعیف ژنو دارد، آن هم در زمانی که شعار آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند ، به یک فرمول مطمئن و خطا ناپذیر، برای مردم ایران تبدیل شده است، و این جای سوال است.
نگاه خوشبينانه دولت با واقعيات جور در نمي آيد، و لذا در میان نخبگان و نظريه پردازان جامعه، در دانشگاه های مختلف سراسر کشور، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، ائمه جمعه و جماعات، و عموم دلسوزان کشور، شاهد عدم اجماع ملی در زمينه اين مذاکرات ضعیف هستند.
طبیعتا کسانی که امریکا را کدخدا می نامند، ناچارا خود را کوچک می بینند، که آن را بزرگ می دانند، که حق دخالت دارد، ولی متاسفانه و تاسف آورتر این است که اینها که او را بزرگ و کدخدا می نامند، حتما ملت ایران را هم کوچک می بینند، و اگر این طور نیست، باید قبول کنند، که بینش عمیقی نسبت به دشمنان ایران زمین ندارند.
ایران در مذاکرات عقب نشینی کرده است، و دولت تا حالا آن را یک پیروزی ملی، و جشن هسته ای اعلام می کرد، و حتی این توافق را از توافق ملی شدن صنعت نفت مهمتر می دانستند، و آیا برای پیش نیامدن چنین نمونه فجایع آوری در آینده، و جدا از اینکه کسانی سهوا و عمدا مقصر باشند، آیا نباید مجلس شورای اسلامی لایحه ای بدهد، و هر گونه توافقی کلی و الزام آور در مذاکرات را، به تایید خود برساند؟.
آمریکا و غرب هم اکنون در حالی که امتیازات نقد و جبران ناپذیری دارند می گیرند، هم چنان مایلند توافقات ادامه پیدا کند، آنها به راحتی هر جا که بخواهند می‌توانند زیر میز بزنند، و تا زمانی که در حال امتیاز گرفتن باشند بازی را به هم نمی زنند، ولی به محض اینکه بخواهند کوچکترین امتیازی بدهند، پایان مذاکرات و شکست مذاکرات اعلام می شود.
ارزش های انقلاب و آرمانهای شهدا و استکبار ستیزی مردم ایران با عافیت طلبی و خوش باوری عده ای خاص در مذاکرات گرو گذاشته شده است، ناتوانی غربی ها در برابر تیم مذاکراه کننده ایرانی و اقتدار و حقانیت منطق ایران به چشم نمی آید و نیز روحیه مقاومت و درایت مذاکره کنندگان ایرانی هم در برابر آنان به هیچگونه ای وجود خارجی ندارد.
همان ها که چون همه برگ های خود را در گرو اجرای توافق نامه ژنو، همان اول و به هر شکل ممکن، و توجیه ناپذیری روی میز مذاکرات گذاشته اند، و حال به هر صورتی که هست می خواهند آن اشتباه را ادامه داده و مذاکرات را ادمه بدهند، و باز هم حتما امتیازات جدیدی را به طرف مقابل بدهند، مگر این مذاکرات در این چند ماه، غیر از ضرر برای ایران، و سود برای آنها چیز دیگری هم داشته است؟.
هم اینک آنها در همان حال که دارند امتیاز می گیرند، ضربه های خود را هم می زنند، و استفاده تبلیغاتی زیادی هم برای اعمال غیر انسانی خود راه می اندازند، با رسانه ها و تریبون هایشان، اقدامات ضد انسانی خودشان را علیه مردم و نظام ایران را، برای امنیت جهانی اعلام می کنند، و دولت هم فقط لبخند تحویل می دهد.
آمریکائیان ادعا می کنند، که اتحاد دوستان ما، و با رهبری ما، برای امنیت جهانی و علیه سلاح های اتمی ایران، از اصول و راهبرد ما برای رهبری دنیای آزاد است، و این مزخرفات را با صدای بلند، در تریبونها و رسانه ها فریاد می زنند، تا در بین جهانیان خشونت را به ایرانیان نسبت بدهند، تا در افکار عمومی جهان، بمب اتمی و امنیت جهان را، به ایرانیان و خصوصا انرژی هسته ای ایران ربط بدهند.
و می بینیم که فیلم های ضد ایرانی و ضد تمدن ایرانی هم ، هم زمان با ادامه مذاکرات، و قبل و بعد از مذاکرات، که الان مدت هاست، که به نمایش گذاشته می شود، تا در بین واقعیت های جامعه ها و تصورات رسانه های جهانی، همراه با مذاکرات در حال انجام، یک هماهنگی بین مذاکرات واقعی، و آرمان های هالیودی صهیونیستی، که در حال پخش است شکل بدهند.
هر چند ساختن این فیلم ها توسط آنها حکایت از نوعی ترس از ایران را در وجوشان نشان می دهد، و به خوبی احساس حقارت آنان در برابر ایرانیان را نمایان می کند ، ولی مهم این است که بدانیم موقعیت مذاکرات ایران و گروه 5+1 ، که در نوک حملات دشمنان سی و شش ساله انقلاب اسلامی قرار گرفته است، صرفا امتیاز دادن و امتیاز گرفتن نیست، بلکه خط مقدم مصاف انقلاب اسلامی، با مستکبران تاریخ است.
و حالا متاسفانه مذاکرات هسته ای گروه 5+1 با دولت اعتدال، برای امریکائیان با کمک غول های رسانه ای خود موقعیتی پیش آورده، که به طور پیوسته از کلماتی همچون سلاح های اتمی و کشتار جمعی سخن بگویند ، و پیوسته اتهام و هراس جهانیان از بمب اتم ایرانیان را، در غول های رسانه های صوتی و تصویری و ماهواره ای خود در جهان منعکس کنند.
هر چقدر هم که ایران با خوش باوری به آنها امتیاز بدهد، ولی آنها امتیاز دادن ایران را به خاطر رفع نگرانی خود نمی دانند، و مانند بعضی خوش باوران در ایران نمی گویند ما امتیاز دادیم تا اعتماد جهانی را به دست بیاوریم، آنها با صدای بلند اعلام می کنند، ما دهها سال زحمت کشیدیم تا از ایرانیان امتیاز گرفتیم، و جهان را امن تر کردیم، و به خود و ایادی شان، برای اینکه به ایرانیان ضربه می زنند، و امنیت را برای جهان ایجاد کرده اند، می بالند.
تا وقتی که ایران زیر امضای قراردادهای ظالمانه امریکائیان در مذاکرات 5+1 قرار نگیرد خود برد است و احتیاجی به بازی توهم گونه برد برد نیست، آنها سالها و قرن ها صبر می کنند تا در یک دوره زمانی خاص، تا کشور در موقعیت خاصی قرار بگیرد، تا قراردادهای ظالمانه مورد نظرشان را در همان زمان تحمیل کنند.
مسئولان دولتی باید به خود بقبولانند که تنها سخن و خواسته معقول آنها فقط یک نگرانی است که فقط با شفاف سازی قابل حل است و سلاح های تحریم و تهدید و امتیاز دادن نگرانی آنها را برطرف نمی کند بلکه نگرانی ها را زیادتر می کند و خدا را شکر که این را حتی خودشان هم فهمیده اند که تحریم و تهدید کاربردی ندارد و گرنه بودند کسانی در داخل که به آنها بگویند تحریم ها را ادامه بدهند .
اگر ایران به کشورهای 5+1 و خصوصا آمریکا در مذاکرات امتیاز بدهد همه چیز به چاله ای بزرگتر خواهد افتاد، و دیگر نمی شود جلو طمع سیری ناپذیر آنها را گرفت، اگه ایران یک قدم در مذاکرات عقب برود، دیگر برای همیشه باید برای مبارزه با آمریکا و گرفتن حق مسلم خود باید مدام عقب برود، و به آنها امتیاز بدهد، که این با آرمانهای انقلاب اسلامی تناقض دارد.
در این مذاکرات ها، مسئله اصلی، که همان نگرانی از ساختن سلاح اتمی است، به قوت خود باقی می ماند، تا دستاویزی باشد برای دریافت امتیازات بعدی آنها از ایران، چرا که آنها خواستار شفاف سازی برای نگرانی خود نیستند، چون خودشان می دانند که بمب اتمی نگرانی برای آنها ندارد و برای ایران هم قدرت نمی آورد و گرنه چرا اسرائیل باید با داشتن سیصد بمب اتم، تا اسم حزب الله را می شنود استخوان هایش از ترس به لرزه در آید؟.
و این نگرانی آنها را، باید کسانی در داخل جواب بدهند که اهل تدبیرند و می گویند دیپلماسی جهانی جای واقعیت هاست، نه شعارها و آرمانها ، یعنی عقب نشینی ایران در مذاکرات و امتیاز دادن ایران به سلطه طلبان جهانی واقعیت های جهانی است ولی گرفتن حق خود از سلطه طلبان، و ایستادن مقابل آنها تندروی و افراطی گری است، کم سوادی است، و ظاهرا چون بیشتر مردم ایران اهل حزب و گروه نیستند بی شناسنامه هم شده اند؟.
دادن کوچکترین امتیازی به آنها، به هر دلیلی که باشد، غرور و اقتداری برای سلطه گران جهان و امریکاست و ذلتی برای انقلاب اسلامی، برای ایران و ایرانی و برای همه مسلمانان و آزادیخواهان جهان خواهد بود، و به همان اندازه ای که ایران به آنها امتیاز بدهد، به همان اندازه نگرانی آنها را به حق دانسته ، که بی جهت به آنها امتیاز داده است.
آیا جهانیان نمی گویند، کشوری که بعد از زمان انقلاب خودش، هیچ گونه زورگویی و ظلم را برنتابیده، صدها هزار شهید و جانباز داده، و از ایرانی که به عنوان یک الگو علیه استکبار ستیزی یاد می کنند، چطور شده که الان از حق مسلم خودش می گذرد، و به این راحتی امتیازات زیاده از حد در عرف بین المللی می دهد، حتما خواهند گفت، غربیها حق داشتند که نگران باشند، حتما چیزی بوده، بی دلیل نبوده که آنها مدام نگرانی خود را اعلام می کرده اند.
و خیلی ها خواهند گفت اگر کشوری به سمت سلاح هسته ای نرود و دهها سال هیچ گونه مدرکی مبنی بر ساخت سلاح هسته ای به دست نیاید چطور حاضر می شود به خاطر هیچی امتیاز بدهد.
تنها خواسته معقول آنها یک نگرانی، برای ساخت سلاح اتمی در ایران است، همین و بس ، و حالا عده ای خوش باور که کدخدایی آنگولاساکسون ها را توجیه می کنند، نمی توانند از دلاوری ایرانیان سخن بگویند، چرا که دلاوری لازمه اش دلواپسی بوده است، که به دلاوری منجر گشته، کسانی هستند که خود در دامان کدخداها رشد و نمو یافته اند، و در جوانی آبشخور شخصیت فکری آنها صرفا بر مصلحت اندیشی استوار گشته است و نه آرمانگرایی، و حالا متاسفانه حتی از همان تشخیص مصلحت گرایی واقعی هم برای کشور عاجزند چه به اینکه بخواهند از آرمانهای انقلاب اسلامی و مصلحت، حکمت و عزت مردم ایران و آرمانهای شهدا و امام راحل سخن بگویند.
نگرانی بی جای استعمارگران جهانی، برای امتیاز گیری است، عربده کشی‌های هسته‌ای برای امتیاز گیری است، و ادعاهای حقوق بشری و همه ادعاهای پوچ دیگرشان برای امتیاز گیری است، و همه این امتیاز گیری ها برای امنیت اسرائیل، به قصد چپاول و غارت منابع نفتی و گازی منطقه است.
اگر در مذاکرات مسئولینی آگاه و انقلابی وجود داشته باشند و دلسوز باشند، نتیجتا، ادامه کار مذاکرات، باید به روال ادامه پیدا کند نه به زوال، و روال کار فقط شفاف سازی است، نه امتیاز دادن برای مذاکراتی بدون نتیجه مشخص، شفاف سازی تدریجی ایران باید فقط در قبال رفع همه تحریم هایی که به بهانه ساخت سلاح هسته ای اعمال گردیده است صورت بگیرد.
خوش خوشان کردن مذاکره کنندگان، دیگر به سر رسیده است، مذاکره کنندگان ایرانی باید نشان بدهند و ثابت کنند، که دوران آزمون سعی و خطا را دیگر نباید پیش بگیرند.
اگر در مذاکرات مسئولینی آگاه باشند، به خوبی باید بدانند که هر چقدر اسرائیل در امنیت شکننده ای تری قرار بگیرد، آمریکائیان و غربی ها امتیازات بیشتری به ایران می دهند، و فقط از این طریق است، که ایران می تواند همه حق خود را بگیرد، و آنها را مجبور کند که همه تحریم ها را بردارند، حتی شکوفایی اقتصاد ایران در بازارهای داخلی و جهانی هم، فقط از همین طریق میسر است، که آنها را مجبور به دادن حق مان بکنیم.
اصرار دولت مبنی بر انجام مذاکرات منطقی نیست، و همانطور اعلام دولت مبنی بر اینکه منتقدان ژنو به دنبال نا امیدی مردم هستند، منطقی نیست، امید دادن واهی بدون پشتوانه به مردم، فریب مردم است، نهایت بی تدبیری است که سی و پنج سال مبارزه مردم ایران با استکباران شرق و غرب عالم را، به سو استفاده اقتصادی عده ای سودجو گره بزنیم.
متاسفانه کسانی در مسئولیت های بالا قرار گرفته اند، که به هيچ وجه در عرصه سياست خارجی، اعتقادی به رسالت جمهوري اسلامي ندارند، و مقابله با ظلم ستيزي و پرچم داری و مبارزه با استبداد و ظلم در جهان را، درک نمی کنند، نمی خواهند درک کنند، حتی اگر بتوانند در مقابل آن جبهه گیری هم می کنند.
کسانی که خواهان ادامه مذاکرات به هر طریقی هستند، اینها نمی توانند و نمی خواهند انقلابی باشند، چرا که برای انقلابی بودن باید انقلابی فکر کرد، برای انقلابی بودن احتیاجی به شناسنامه نیست، برای انقلابی بودن لازم نیست از جیب خالی مردم مایه گذاشت و بدون دلائل منطقی شعار داد، مردمی که خون دادند، شهید و جانباز دادند، و حالا به همان مردم می گویند، جیب شما را به اسم مبارزه با ابر قدرت ها خالی کردند.
اگر این دولت خدای نکرده ایدئولوژی قوی هم نداشته باشد، ولی این سخنان خلاف عزت ملی و غیرحکیمانه است، و برای همان سیاست خوش بینانه و سازشی خودشان هم مضر است، اگر مردم به مسئولین مذاکرات کننده که، در خط مقدم به دفاع از منافع ملت مشغول هستند، اعتماد می کنند، ولی خود مذاکره کنندگان، که نباید خود را مصون از اشتباه بدانند.
در زمانی که دشمن در مذاکرات راه تقابل را برگزیده، چرا دولت غیر انقلابی عمل می کند، حتی موافقان توافقنامه ژنو نمی توانند، از توافق نامه ضعیف دولت تدبیر پشتیبانی کنند، آنها فقط عقب نشینی خود را در مذاکرات توجیه می کنند، و حالا چرا دولت اصرار به روند ادامه دار توافق نامه ضعیف ژنو دارد، آن هم در زمانی که شعار آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند ، به یک فرمول مطمئن و خطا ناپذیر، برای مردم ایران تبدیل شده است، و این جای سوال است.
نگاه خوشبينانه دولت با واقعيات جور در نمي آيد، و لذا در میان نخبگان و نظريه پردازان جامعه، در دانشگاه های مختلف سراسر کشور، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، ائمه جمعه و جماعات، و عموم دلسوزان کشور، شاهد عدم اجماع ملی در زمينه اين مذاکرات ضعیف هستند.
طبیعتا کسانی که امریکا را کدخدا می نامند، ناچارا خود را کوچک می بینند، که آن را بزرگ می دانند، که حق دخالت دارد، ولی متاسفانه و تاسف آورتر این است که اینها که او را بزرگ و کدخدا می نامند، حتما ملت ایران را هم کوچک می بینند، و اگر این طور نیست، باید قبول کنند، که بینش عمیقی نسبت به دشمنان ایران زمین ندارند.
ایران در مذاکرات عقب نشینی کرده است، و دولت تا حالا آن را یک پیروزی ملی، و جشن هسته ای اعلام می کرد، و حتی این توافق را از توافق ملی شدن صنعت نفت مهمتر می دانستند، و آیا برای پیش نیامدن چنین نمونه فجایع آوری در آینده، و جدا از اینکه کسانی سهوا و عمدا مقصر باشند، آیا نباید مجلس شورای اسلامی لایحه ای بدهد، و هر گونه توافقی کلی و الزام آور در مذاکرات را، به تایید خود برساند؟.
