نوروز، روز تقسیم نور خداست
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۵ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۱۲
وبلاگ حلقه های نور نوشت:
بوی بهار که در کوچه وخیابان می پیچد همه به وجد
می ایند، سرخوش می شوند، بهار طبع رالطیف می کند،
ذوق را سرشار می کند وپاها را گرم ونرم برای دویدن
ورفتن. شاید به همین خاطر است که پیرمردها وپیرزن ها با
دیدن جوان تر ها آهی از دل می کشند و زیر لب
می گویند: جوانی کجایی که یادت به خیر.
بهار که می رسد همه منتظرند، منتظر صدای توپ
اول سال،منتظر عیدی گرفتن وشیرینی خوردن، منتظر
مهمان ها که با چهره ولب خندان از راه می رسند و
با سر و صدا احوالپرسی می کنند و تبریک می گویند
و در وقت خدا حافظی بذله گو وشوخ از هم جدا می شوند
،بهار همه منتظرند، حتی گلدان ها ی شمعدانی و بوته های
سبزی که توی باغچه جا خوش کرده اند منتظر
آب، نوازش دست باغبان، مثل همه زنان و مردان
سالخورده ی خانه های سالمندان که چشم به در
دوخته اند تا خویشان خودشان را ببینند. مثل مریض های
چشم به راه شفای آسمانی ودیدار زمینی، کدام یک از ما می تونه
وقت حلول سال نو ببرای شفای مریض ها دعا نکنه؟
بهار فصل خواستن است. روز نو آرزوی نو، نوروز، عید پاک شدن است، به همین
خاطر است که همه به فکر
خانه تکانی می افتند، خانه وکوی و برزن را آب وجارو
می کنند وصفحه دلشان را از هر چه کینه و بدی است
پاک می سازند. حتما خانه تکانی دل باید انجام شود تا بتوانیم بگوییم
"یا مقلب القلوب والابصار یا مدبر الیل ونهار و..." این دعا یعنی
خدایا خانه دل وقلب ما را آب وجارو کن،
حال مارا عوض کن، حال کهنه وکسالت بار
ما را به حالی شاد، نو ونورانی وآسمانی تبدیل کن، حالی که خودت
می خواهی و آن را دوست داری نوروز، روز نو برای
آسمان. زمین وساکنان آسمان وزمین است، حتما چیزی خداوند
در این روز نو گذاشته که کشتی نوح پس از آن همه طوفان
در نوروز به آرامش وسکون می رسد .نوروز، روز
زندگی ساکنان کشتی نوح بود در زمین که از کافر و کفر خالی شده بود.
نوروز روز خلاصی حضرت ابراهیم از آتش
نمرودیان بود. هم او که عنوان خلیل الله یا همان دوست خداوند را هدیه گرفت.
شاید می خواهند به ما بگویند نوروز روز دوستی
با خدا، مگر می شود کسی دوست خدا باشد، اما در دلش
عید نیامده باشد. اصلا عید مال همین آدمها است مال دوستان خداست
نوروز روز تقسیم است تقسیم روزی داد و دهش
تقسیم لبخند وشیرینی بین همه مردم، تقسیم مهر ورزی با خدا وبندگان خدا
تقسیم نان بین همه در ماندگان
تقسیم غصه ها آن قدر که هیچ تکه ای از آن باقی نماند.
تقسیم سبزی وفرخندگی وطراوت بین همه ی سبزه ها
وسبزی ها، کوه وجنگل ودریا
تقسیم نعمت بین نیاز مندان و چه نعمتی بالاتر از امام زمان؟
روزی که امام ظهور کند، نوروز است امام در این روز
خواهند آمد و آن روز هر روزی که باشد برای همه ما نوروز است.
امام که بیاید همه ی لطف وذوق، همه ی رفق ومروت، همه ی
شادابی و سر زندگی، همه ی شفا وبهبودی، همه ی پاک وخوشحالی،
همه ی دوستی ومهرورزی را تقسیم می کند
آن قدر که هیچ نیازمندی در عرصه زمین ودریا و
آسمان نمی ماند. دیگر چشم هیچ کس به راه نیست
نوروز، روز تقسیم نور خداست بین همه ی ظلمت نشینان و منتظران.
بوی بهار که در کوچه وخیابان می پیچد همه به وجد
می ایند، سرخوش می شوند، بهار طبع رالطیف می کند،
ذوق را سرشار می کند وپاها را گرم ونرم برای دویدن
ورفتن. شاید به همین خاطر است که پیرمردها وپیرزن ها با
دیدن جوان تر ها آهی از دل می کشند و زیر لب
می گویند: جوانی کجایی که یادت به خیر.
بهار که می رسد همه منتظرند، منتظر صدای توپ
اول سال،منتظر عیدی گرفتن وشیرینی خوردن، منتظر
مهمان ها که با چهره ولب خندان از راه می رسند و
با سر و صدا احوالپرسی می کنند و تبریک می گویند
و در وقت خدا حافظی بذله گو وشوخ از هم جدا می شوند
،بهار همه منتظرند، حتی گلدان ها ی شمعدانی و بوته های
سبزی که توی باغچه جا خوش کرده اند منتظر
آب، نوازش دست باغبان، مثل همه زنان و مردان
سالخورده ی خانه های سالمندان که چشم به در
دوخته اند تا خویشان خودشان را ببینند. مثل مریض های
چشم به راه شفای آسمانی ودیدار زمینی، کدام یک از ما می تونه
وقت حلول سال نو ببرای شفای مریض ها دعا نکنه؟
بهار فصل خواستن است. روز نو آرزوی نو، نوروز، عید پاک شدن است، به همین
خاطر است که همه به فکر
خانه تکانی می افتند، خانه وکوی و برزن را آب وجارو
می کنند وصفحه دلشان را از هر چه کینه و بدی است
پاک می سازند. حتما خانه تکانی دل باید انجام شود تا بتوانیم بگوییم
"یا مقلب القلوب والابصار یا مدبر الیل ونهار و..." این دعا یعنی
خدایا خانه دل وقلب ما را آب وجارو کن،
حال مارا عوض کن، حال کهنه وکسالت بار
ما را به حالی شاد، نو ونورانی وآسمانی تبدیل کن، حالی که خودت
می خواهی و آن را دوست داری نوروز، روز نو برای
آسمان. زمین وساکنان آسمان وزمین است، حتما چیزی خداوند
در این روز نو گذاشته که کشتی نوح پس از آن همه طوفان
در نوروز به آرامش وسکون می رسد .نوروز، روز
زندگی ساکنان کشتی نوح بود در زمین که از کافر و کفر خالی شده بود.
نوروز روز خلاصی حضرت ابراهیم از آتش
نمرودیان بود. هم او که عنوان خلیل الله یا همان دوست خداوند را هدیه گرفت.
شاید می خواهند به ما بگویند نوروز روز دوستی
با خدا، مگر می شود کسی دوست خدا باشد، اما در دلش
عید نیامده باشد. اصلا عید مال همین آدمها است مال دوستان خداست
نوروز روز تقسیم است تقسیم روزی داد و دهش
تقسیم لبخند وشیرینی بین همه مردم، تقسیم مهر ورزی با خدا وبندگان خدا
تقسیم نان بین همه در ماندگان
تقسیم غصه ها آن قدر که هیچ تکه ای از آن باقی نماند.
تقسیم سبزی وفرخندگی وطراوت بین همه ی سبزه ها
وسبزی ها، کوه وجنگل ودریا
تقسیم نعمت بین نیاز مندان و چه نعمتی بالاتر از امام زمان؟
روزی که امام ظهور کند، نوروز است امام در این روز
خواهند آمد و آن روز هر روزی که باشد برای همه ما نوروز است.
امام که بیاید همه ی لطف وذوق، همه ی رفق ومروت، همه ی
شادابی و سر زندگی، همه ی شفا وبهبودی، همه ی پاک وخوشحالی،
همه ی دوستی ومهرورزی را تقسیم می کند
آن قدر که هیچ نیازمندی در عرصه زمین ودریا و
آسمان نمی ماند. دیگر چشم هیچ کس به راه نیست
نوروز، روز تقسیم نور خداست بین همه ی ظلمت نشینان و منتظران.
