تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۰۲

وبلاگ طائفه شهرکی نوشت : شاید در سیستان سطل سطل خاک بر سرم بریزد ولی تورا عشق است که زیر باران بمبها ایستاده ای وپای خود پس نمی کشی شاید سگهای ولگرد شهر من آزار دهنده باشند ولی شرف دارند به کثیف ترین موجودات روی زمین که از انسانیت بویی نبرده اند شاید کسی اینجا نفهمد سیستان چه بر سرش می گذرد ولی فاجعه تو انقدر عمیق است که نمی توانند تو را پنهان کنند اینجا به راحتی می توانند سیستان را ترک کنند وجان خود را نجات دهند ولی تو را چنان حصار کشیده اند که گویی دوباره آب بر کربلا بسته اند .بسیار پدرانی در سیستان دستشان شبها خالی وشرمنده فرزندان است ولی تو سنگ صبوری هستی که دستان شرمنده پدر را هم نداری .سیستان از بی توجهی مسئولان کشورش گلایه دارد بنازم همت بلندت را که چشم امید را از کشورهای عربی خائن بسته ای .بمان که ماندنت قابل ستایش است . ومن نیز خواهم ماند چرا که به عشق تو زنده ام