تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۰۷

وبلاگ حریم اسمانی نوشت :
پا به پای چادرم قدم زنان درحال حرکتم گاهی که سر بلند میکنم و به خیابونی که دارم توش راه میرم میبینم تو اون خیابون با اون وسعت من تنها محجبه هستم احساس تنهایی و معذب بودن بهم دست میده اما وقتی تو همین حس به مسیرم ادامه میدم و به دخترای همسن خودم که حجابشون زیاد خوب نیست نگاه میکنم به خودم میگم خوشبحالشون تنها نیستند و احساس تنهایی هم نمیکنند راحت تو خیابون قدم میزننن اما چندین بار شده در حالی که توهمون حس و حال بودم کلمات و صدای تند و نامربوطی منو به خودم میاره آره چند پسر اومدن و به اونا حرفای ناجور زدن وقتی این چیزا رو میبینم از خودم ناراحت میشم که چرا برای چند لحظه از حجابم ناراضی شدم حجابم به من عزت و احترامی داده که تو هیچ حجابی پیدا نمیشه تازه اون لحظه هست که میفهمم من تنها نیستم تنها اون خواهرم هست که پسرا به خودشون اجازه میدن اون رفتارو باهاشون داشته باشن به مسیرم ادامه میدم اما این بار با این ناراحتی که چرا خواهرم مثل من حجاب نداره و تنهاست ...