تاریخ انتشار : جمعه ۱۲ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۰۷

وبلاگ نجوای عشق نوشت:

قهر ۱۵ ساله طبیعت و خشکیدگی تالاب هامون سوژه تکراری است که این روز ها نه خواننده دارد و نه گوش

شنوایی برای شنیدن این رنجنامه باقی گذاشته است اما جلوگیری از مهاجرت مردم به دلایل و بهانه های مختلف

و کارشکنی های متعدد به تازگی داستان جدیدی است که شنیدن دارد.
در حالیکه هنوز هم تالاب بین المللی هامون با آخرین قطره های حیات خود امسال شاهد کوچ پلیکان های مهاجر

از سراسر دنیا به این منطقه بود اما کوچ مردمان سیستان از همجواری با این تالاب به استان های دیگرغروب های

این دریاچه بین المللی را غم انگیز تر از گذشته کرده است.

بسیاری از مردم سیستان همان طور که غروب غم انگیز هامون را باور کرده اند اما به طلوع دل انگیز احیای این

دریاچه با تدبیر دولت یازدهم نیز دل خوش کرده اند.

مسئولین اگر چشم بینا و گوش شنوایی دارید به فکر دریاچه هامون باشید که غروب کرده.

توجه بیش از حد به دریاچه ارومیه و معطوف شدن نگاه دولت به این منطقه نمک پاشی به زخم هامون و مردمان

رنجدیده سیستان است.

در حالیکه دولت تدبیر و امید تلاش خود را برای احیای آب های شور دریاچه ارومیه متمرکز کرده است مردم

سیستان با اعتقاد بر اینکه دولتمردان نمک بر زخم هامون می پاشند رخت سفر بسته و با دفن کردن آرزو ها و

امید خود در زیر ماسه های سیستان گزینه کوچ را انتخاب کرده اند.