تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۳۵

زیر پوست کبود شهر

وبلاگ یا فا نوشت :






اگر من بخوام روایتی از زیر زمین این شهر بنویسم، خیلی ناراحت کننده خواهد بود.ولی دیگه خیلی ناراحتم؛ آره ناراحت از مردمی که میتونن شاد باشن و بخندن ولی این کار رو نمی کنن. مترو با اون تونل هاش نباید ما رو از هم دور کنه.

حال من در این پست می خواهم مطلبی در مورد مترو، تونل های تاریک و مردمان اخموی این شهر بنویسم.

نمیدونم، چرا تو این چند سالی که دارم از مترو استفاده می کنم؛ به جز ناراحتی، چهرهای اخمو، بدون خنده مردمان ساکت، خسته، افسرده، چیزه دیگه ای ندیدم.

مطمئنا  اهالی شهر تهران حداقل یکبار از مترو استفاده کردن و حتما این نکاتی رو که می خوام بگم رو دیدن.

این نکات منفی در مترو بین مردم دیده میشه که خیلی بده.

بهتره ما این نکات رو از بین ببریم؛ تا جامعه ای سالم و شاد داشته باشیم.

1-افسردگی

2-چهر های اخمو و سرد و بدون خنده

3-خستگی

4-بی ادبی

5-رعایت نکردن فرهنگ

6-رعایت نکردن حقوق همدیگر

و.......

آره اینا نکاتی هستند که ما مردم رو بیشتر از هم دور میکنه و ما مردم ایران رو که به شادی معروفیم به سمت افسردگی و سردی می بره.

راهکار:

1-اگر ما خسته ایم، توی محیط های عمومی این خستگی رو سعی کنیم، انتقال ندیم.

2-ما چرا باید با اخم به هم نگاه کنیم؟ خوش خلقی و خوش خویی از مهمترین خواسته های دین ماست؛ پس بیاییم خوش خلق و خنده رو باشیم.

3-چرا ما برای سوار شدن به مترو باید همدیگر رو هل بدیم؟ به هم بی ادبی کنیم؟ خب اگه عجله نکنیم هر کسی به نوبت خودش سوار مترو میشه.

4-اگر بزرگتری و سالمندی سوار مترو شد؛ جوونتر ها به احترام اونها بلند شن و بزرگترها رو تکریم کنند.

در آخر اینم بگم ما مردم مسلمان ایرانی هستیم؛ پس نباید خوش اخلاقی و با فرهنگی و... رو که تو ذاتمون هست فراموش کنیم.