افراط شعاري كه با آن مي خواهند دين را خانه نشين كنند
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۰۷:۵۶
وبلاگ سرباز صفر جنگ نرم نوشت :
ابتدا بايد بگوييم كه دين به لباس ديني نيست و به صرف اينكه كسي لباس دين بر تن دارد نمي توان او را يك شخصيت ديني خواند چرا كه به قول علماي ديني ،اين ظاهر، شرط لازم است اما شرط كافي نيست؛حقيقت ديني در طرز تفكر فرد نمود پيدا مي كند و در جهت گيري ها و موضع گيري ها و تصميم ها آشكار مي شود.
از طرف ديگر بارها و بارها متفكران و انسانهاي عميق و صاحب نظر حتي در لباس دشمنان،در بررسي چگونگي آسيب ديدن دين و يك نظام ديني بيان كرده اند كه به اسلام نمي توان ضربه زد مگر در لباس اسلام و البته در قالب التقاط؛ يعني مثلا ضربه اي كه مي شود در لباس يك روحاني به دين زد در غير آن نمي توان،آنگاه كه اغلب مذهبيون و كساني كه داعيه دار دفاع از اين مرام هستند مسلما به كسي كه در كسوت يك روحاني است احترام مي گذارند و خيلي نادر است كه آنها به عنوان يك عنصر ضربه زننده و يك دشمن در مقابل او گارد و حالت دفاعي بگيرند كه در اين صورت وقتي به خود خواهند آمد كه ويروس التقاط پخش شده باشد و كار از كار گذشته باشد.
در گام بعد بايد گفت كه بي شك به تعبير ديني،دوره دوره آخرالزمان است؛دوره اي كه بيماري ماديگرايي اغلب جوامع را گرفته است و آنچه در زندگي اغلب افراد حتي در يك جامعه مذهبي مثل جامعه ما جريان دارد و معمول است ،روز مره گي در كنار دل بستن به لذات دنيايي و نفساني است و البته مي رود كه دين در جريان عادي اين مدرنيته در جامعه اي چون جامعه ما در واقعيت زندگي ها دست و پايش جمع شود و يا با از دست دادن عمق و اثر گرچه با سر و صدا و شكوه مقطعي، به عنوان يك تجربه متفاوت و اجمالا مفيد عرضه شود.
مطمئنا در اين هياهو و اين گيرو دار تلقي عموم مذكور و البته خواص غربزده و بي خواص از دين با عرض و طول واقعيش جز يك انديشه افراطي نخواهد بود كه اين همان اسلامي است كه تمامي شئون اجتماعي و سياسي جامعه را در بر مي گيرد و در هر موضوعي حكم مخصوصي مي دهد؛ همان اسلامي كه معمار كبير انقلاب با تعبير اسلام ناب محمدي آنرا در تمام شئون حاكميت بنا نهاده و مردم طاغوت زده و تشنه دين براي آن انقلاب كرده اند.
اما وقتي رئيس جمهور محترم در جمع هنرمنداني صحبت مي كنند كه باز بدون رو دربايستي اكثرا در عمل ،به بايد و نبايد هاي ديني و دستورات شرعي و تفكرات اسلامي به چشم مسائل دست و پا گير و ضد پيشرفت نگاه مي كنند و به يك دين حد اقلي معتقدند شعار خود را دوباره تكرار مي كند و براي خوش آمد آنها مي گويد ما آمده ايم تا با تمام قدرت افراطيون1 را منزوي نماييم با مقدمات مذكور نتيجه مشخص است كه منظور از اين افراط در ديد شنونده و گوينده آگاه و مصر چه مي باشد.
ابتدا بايد بگوييم كه دين به لباس ديني نيست و به صرف اينكه كسي لباس دين بر تن دارد نمي توان او را يك شخصيت ديني خواند چرا كه به قول علماي ديني ،اين ظاهر، شرط لازم است اما شرط كافي نيست؛حقيقت ديني در طرز تفكر فرد نمود پيدا مي كند و در جهت گيري ها و موضع گيري ها و تصميم ها آشكار مي شود.
از طرف ديگر بارها و بارها متفكران و انسانهاي عميق و صاحب نظر حتي در لباس دشمنان،در بررسي چگونگي آسيب ديدن دين و يك نظام ديني بيان كرده اند كه به اسلام نمي توان ضربه زد مگر در لباس اسلام و البته در قالب التقاط؛ يعني مثلا ضربه اي كه مي شود در لباس يك روحاني به دين زد در غير آن نمي توان،آنگاه كه اغلب مذهبيون و كساني كه داعيه دار دفاع از اين مرام هستند مسلما به كسي كه در كسوت يك روحاني است احترام مي گذارند و خيلي نادر است كه آنها به عنوان يك عنصر ضربه زننده و يك دشمن در مقابل او گارد و حالت دفاعي بگيرند كه در اين صورت وقتي به خود خواهند آمد كه ويروس التقاط پخش شده باشد و كار از كار گذشته باشد.
در گام بعد بايد گفت كه بي شك به تعبير ديني،دوره دوره آخرالزمان است؛دوره اي كه بيماري ماديگرايي اغلب جوامع را گرفته است و آنچه در زندگي اغلب افراد حتي در يك جامعه مذهبي مثل جامعه ما جريان دارد و معمول است ،روز مره گي در كنار دل بستن به لذات دنيايي و نفساني است و البته مي رود كه دين در جريان عادي اين مدرنيته در جامعه اي چون جامعه ما در واقعيت زندگي ها دست و پايش جمع شود و يا با از دست دادن عمق و اثر گرچه با سر و صدا و شكوه مقطعي، به عنوان يك تجربه متفاوت و اجمالا مفيد عرضه شود.
مطمئنا در اين هياهو و اين گيرو دار تلقي عموم مذكور و البته خواص غربزده و بي خواص از دين با عرض و طول واقعيش جز يك انديشه افراطي نخواهد بود كه اين همان اسلامي است كه تمامي شئون اجتماعي و سياسي جامعه را در بر مي گيرد و در هر موضوعي حكم مخصوصي مي دهد؛ همان اسلامي كه معمار كبير انقلاب با تعبير اسلام ناب محمدي آنرا در تمام شئون حاكميت بنا نهاده و مردم طاغوت زده و تشنه دين براي آن انقلاب كرده اند.
اما وقتي رئيس جمهور محترم در جمع هنرمنداني صحبت مي كنند كه باز بدون رو دربايستي اكثرا در عمل ،به بايد و نبايد هاي ديني و دستورات شرعي و تفكرات اسلامي به چشم مسائل دست و پا گير و ضد پيشرفت نگاه مي كنند و به يك دين حد اقلي معتقدند شعار خود را دوباره تكرار مي كند و براي خوش آمد آنها مي گويد ما آمده ايم تا با تمام قدرت افراطيون1 را منزوي نماييم با مقدمات مذكور نتيجه مشخص است كه منظور از اين افراط در ديد شنونده و گوينده آگاه و مصر چه مي باشد.
