تاریخ انتشار : شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۳۴

همه با هم :   «یوسف گم‏ گشته باز آید به کنعان غم مخور *** کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور»

اگر روزی اسراء برگشتند و من نبودم ، سلام مرا به آنها برسانید و بگویید خمینی در فکرتان بود / امام خمینی (ره)

 

سالروز بازگشت پرافتخار آزادگان عزيز به ميهن اسلامي را گرامي مي داريم.

 

روز 26 مرداد 1369 ايران اسلامي شاهد بازگشت آزادگان سرافرازي بود كه پس از تحمل سالهاي اسارت خود در اردوگاههاي عراق

 

پاي به ميهن اسلامي گذاشتند و به ‌آغوش خانواده‌هاي خود بازگشتند.

 

صحبت از لحظه ‏هایی است که توفان نشست و مردانی از سمت غرب، در غروب، چهره شستند و برای اقامه نماز در وطن، بازگشتند.

 

شما کدام مسافرید که فاصله بدرقه تا استقبالتان را در دفترِ خاطرات، مجهول می‏گذارند؟

 

این کدام سفر است که وقتی از آن باز می‏گردند، بزرگ‏تر می‏شوند و خنده‏ هایشان را با گریه ابراز می‏کنند؟

 

... و سرانجام اتوبوسی که شیشه‏ های آن، نگاه چند نفر را در پنجره قاب کرده بود، می‏رسد. دست تکان می‏دهند؛ فضای افکارم تکان می‏خورد.

 

گرچه بلندایتان بر خاک غلتیده و تکیده شده ‏اید، اما صبر کنید، یکی یکی پیدایتان می‏کنیم. این بار، اسم شما را از فهرست شهیدان خط نمی‏زنیم؛

 

تنها آدرس‏هایتان عوض شده است؛ «أَلاَْعْمالُ بِالنِّیّاتِ».

 

آنچه آزادگان را در درون اردوگاه ها دور هم جمع می کرد، یک باور بود که آن باور، در اندیشه

 

امام و نظام جمهوری اسلامی تبلور پیدا کرده بود.

 

يكي از چيزهايي كه شما را، دلهايتان را زنده نگه مي‌داشت،‌پر اميد نگه مي‌داشت، ياد آن چهره و روحية پرصلابت امام عزيزمان بود.

 

آن بزرگوار هم خيلي به ياد اسرا بودند. حال پدري را كه فرزندانش به اين شكل از او دور شده باشند، راحت مي‌شود فهميد. ...

 

مسأله اسارت طولاني فرزندان اين ملت به نوبة خود امتحان ديگري بود كه ملت ما با موفقيت آن را به انجام رسانده و اسراي ما همانند

 

ملت ايران از خود آزاد مردي نشان دادند و سرانجام با موفقيت و سرافرازي به وطن بازگشتند.

 

اسراي سرافراز ايراني از چند نقطه مرزي با تشريفات وارد كشور شدند و نخستين واكنش آنان بوسه بر خاك ايران و ريختن اشك شوق بود.

 

آزادگان سرافراز در قلب دشمن ضمن مظلوميت شديد، با استقامت بي نظير نه تنها روحيه دشمن را خرد كردند

 

بلكه درسي به استكبار آمريكا و هم پيمانانش دادند كه هرگزدندان هاي خود را به سوي ملت ايران تيز نكنند.

 

آيا كسي هست نقش اصلي و تعيين كننده مرجعيت و روحانيت را در به وجود آوردن پديده مهم قرن يعني انقلاب اسلامي ايران انكار كند؟

 

اگر مدعي اسلامي و انقلابي بودن هستيم،  نبايد به اين نقش به صورت تزئيني و ابزاري نگاه كرد و نباید  محور رهبري

 

در جايگاه ولايت مطلقه فقيه، مراجع تقليد و روحانيت را ناديده و كمرنگ ببينيم.

 

انتهای پیام/