تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۱۸

وبلاگ شهیده مهرشیداراسته  نوشت :
حسینعلی جان آن روزها دشمن باتمام تجهبزات نظامی وگلوله های جنگی به میدان آمده بوداما امروز دشمن با سلاح های نظامی تجهیزات وگلوله وخمپاره به میدان نیامده استاما بیشترجاهای ایران وایرانیان رابه سلطه ی خویش درآورده است جنگ نرم بین ما ودشمن خیلی شدت گرفته سلاحش شده ماهواره که خیلی خطراتش زیاده وآثارش خیلی هارا نابود کرده است.

برادرم کجایی تاغباری ازروی دل زخم خورده ی ما برداری ودرددلمان را بشنوی؟ توی دوران شمابااون همه تجهیزات نظامی وگلوله های اتشین مقابله کردیدوخیلی هایتان دست وپاوچشمتان راسپری برای ایران کردد تا وجبی ازخاک ایران دست دشمن نیفتد

اما الان دشمن فقط بایه سلاح غیرنظامی وساده کلی ازایران را دربرگرفته است.همین سلاح ناشناخته حجاب خواهرانمان را خیلی کم رنگ کرده ونماز وقرآن رازونیاز شبانه را حذف کرده وکانون خانواده را هدف گرفته وبه ارتباطات بین افرادخانواده خیانت را شلیک کرده است واعتماد وخوشبختی ایرانیان را شهید کرده است.وخساراتی را بهمون واردکرده که 8 سال جنگ بهمون وارد نکرد.درسته در دوره ی شما خیلی از خانواده ها بی فرزند شدند و خیلی از مادر ها فرزندانشان را از دست دادند ولی هیچ ایرانی غیرتش را ب بد حجابی و بی حیایی نفروخت هیچ دختری تن فروشی نکردو هیچ خانواده ای ب این دلیل از هم نپاشید این سلاح انقدر خطرناک شده است که بعضی وقت ها نمیدانیم چطور باید از پسش بر بیایم.

ای کاش ایرانی ها از خواب غفلت و غربی گرایی بیدار شوند و با اتحاد و همدلی این سلاح را از وجب ب وجبه کشورمان بیرون بیندازیم و ب دشمنان بفهمانیم که هیچ سلاحی نمیتواند جلوی پیشرفت و استقلال ایران را بگیرد.


برادر شهیدم در وصیتنامه خود از خدا خواسته بودی که نه بهشت میخواهی نه شهادت بلکه ولایت مولاعلی(ع) حالا که تو شهید شده ای من هم میخواهم با ولایت مداریم راه تورا ادامه دهم و قول میدهم که پیرو راهت باشم و همانند تو نه خواستار شهادت باشم نه خواستار بهشت بلکه فقط ولایت مداری امیرالمومنین را ادامه دهم

سعی کنم علی گونه زندگی کنم و همانند علی(ع)شبی را صبح نکنم بی انکه مطمئن شوم یتیمی دیگر گرسنه نیست و شب با شکم سیر میخوابد و چشمم را خواب اسوده نخواهد تا زمانی که با خدایم راز و نیاز شبانه کنم و از جور زمانه ای که دیگر کسی علی و اولادش را به یاد ندارد با مهدی موعود درددل کنم برادر بزرگوارم بهت قول میدهم به نوبه ی خودم نگذارم هدفی که داشتی از یاد و خاطره ها برود چراغی که از یاد و خاطراتت در دل ما همسن و سالهایت روشن نموده ای راه ولایت مداری را بهمون نشان میدهد و به بیراهه نمیرویمبرادرم حسینعلی شنیدم که میخواستی در آینده پزشک شوی اما احساس تکلیف کردی و برای آرامش امثال من به میدان جنگ رفتی حالا باید من هم در پاسخ به فداکاری تو قدر این آرامش و زندگی الانم را بدانم و با پشتکارم شیوه ی زندگی شما را سرلوحه ی زندگیم قرار بدهم

و برای کشوری ک شماوامثال شما برادر گرامی ام باخون خود ریشه های ایران را محکم تر وپابرجا تر کردید و برای ما به یادگار گذاشتید را قدر بدانیم و نگذاریم دست نامحرمی به سرزمین دلیران و شیرمردان برسد و همواره با دلو جانمان از آن حفاظت میکنیم ب نظر من تو همین الانشم پزشک هستی چون وظیفه ی پزشکان را به بهترین نحو ممکن انجام داده ای آرامشی به ما هدیه داده ای ک با هیچ دارو و قرصی نمیتوان بدست آورد تو با ازخودگذشتگی و ایثار راهی را پیشرفتی ک سرشار از جانباختگی بود و بی هراس پا ب آنجا گذاشتیبرادر مهربانم چهره ی پاک و معصومت همیشه در ذهن های هم استانی هایت ماندگار است ودر قلبشان نقش بسته است پزشکی کوچک با قلبی بزرگ و بی همتا ک مدرسه اش و امتحانش را در کنار سیمهای خاردار گذراند روز شهادتش روز کنکورش بود و شهادتش برابر با رتبه یک کنکور شدن بود و بهترین نسخه اش وصیتنامه ی زیبایش بود که با گذشت اینهمه سال کماکان میتواند دل هر بیمار دلشکسته ای را آرام کند و به اوامید زندگی دهد تابا قدرت وشناخت تواناییهایش برای پیشرفت ایران تلاش کنندونگذارندفشارها وتحریم ها جلوگیر پیشرفتشان شود