زنان عفیف این گونه اند
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۶ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۳۵
وبلاگ ' بوستان حجاب نوشت:
شايد در مقام ادّعا همه انسانها خود را مؤمن، خوش اخلاق، متعهّد و عفيف و... بدانند اما آنچه كه مي تواند شاهد صدق گفتار و ادّعاي انسان باشد، رفتار و عملكرد اوست. عفت را همه زنان دوست دارند اما كسي اين ارزش و مقام عالي انساني را داراست كه ويژگيهاي زير را داشته باشد:
۱ـ سنگيني و وقار: زنان عفيف از هر كار سبك و نامناسبي كه موجب جلب توجه ديگران شود، پرهيز مي كنند. طرز راه رفتن، لباس پوشيدن و رفتارشان به گونه اي نيست كه نامحرمان را به سوي خود جذب نمايند.
۲ـ عفت در سخن: كم سخن مي گويند، ساده و آرام و بي وسوسه حرف مي زنند و از سخنان غيرضروري خصوصا با نامحرمان دوري مي كنند.
۳ـ پرهيز از خودنمايي: از مظاهر خودنمايي همچون نشان دادن زينتهاي خود، بيرون گذاشتن قسمتي از موي سر يا آرايش چهره براي نامحرمان پرهيز مي نمايند. خداوند در قرآن مي فرمايد: «زنان عفيف، زينت خود را در برابر نامحرمان آشكار نمي سازند.»
۴ـ پوشش مناسب: زنان عفيف از انتخاب لباس هاي نازك و چسبان و رنگهاي تند و زننده كه موجب جذب نامحرمان به سوي آنها مي شود، اجتناب مي ورزند.
۵ـ كنترل در رفت و آمدها: زنان عفيف از رفتن به مراكز و مكانهاي آلوده و نامناسب، چون مجالس گناه، لهو و لعب و... خودداري مي كنند.حيا
از زمينه ها و در عين حال از ثمرات عفاف، احساس حيا و شرم از انجام كارهاي زشت است. امام اميرالمؤمنين(ع) حيا را سبب عفت مي نامند:«سَبَبُ العِفَّةِ الحَياءُ»
و در جاي ديگر حيا را ميوه و ثمره عفت معرفي مي كند:«اَلحَياءُ ثَمرَةُ العِفَّة»
هرقدر اين احساس شرم از زشتي ها در انسان بيشتر باشد، عفت او نيز بيشتر خواهد بود: با عفت ترين شما با حياترين شماست: «اَعَفُّكُم اَحْياكُمْ»
شايد در مقام ادّعا همه انسانها خود را مؤمن، خوش اخلاق، متعهّد و عفيف و... بدانند اما آنچه كه مي تواند شاهد صدق گفتار و ادّعاي انسان باشد، رفتار و عملكرد اوست. عفت را همه زنان دوست دارند اما كسي اين ارزش و مقام عالي انساني را داراست كه ويژگيهاي زير را داشته باشد:
۱ـ سنگيني و وقار: زنان عفيف از هر كار سبك و نامناسبي كه موجب جلب توجه ديگران شود، پرهيز مي كنند. طرز راه رفتن، لباس پوشيدن و رفتارشان به گونه اي نيست كه نامحرمان را به سوي خود جذب نمايند.
۲ـ عفت در سخن: كم سخن مي گويند، ساده و آرام و بي وسوسه حرف مي زنند و از سخنان غيرضروري خصوصا با نامحرمان دوري مي كنند.
۳ـ پرهيز از خودنمايي: از مظاهر خودنمايي همچون نشان دادن زينتهاي خود، بيرون گذاشتن قسمتي از موي سر يا آرايش چهره براي نامحرمان پرهيز مي نمايند. خداوند در قرآن مي فرمايد: «زنان عفيف، زينت خود را در برابر نامحرمان آشكار نمي سازند.»
۴ـ پوشش مناسب: زنان عفيف از انتخاب لباس هاي نازك و چسبان و رنگهاي تند و زننده كه موجب جذب نامحرمان به سوي آنها مي شود، اجتناب مي ورزند.
۵ـ كنترل در رفت و آمدها: زنان عفيف از رفتن به مراكز و مكانهاي آلوده و نامناسب، چون مجالس گناه، لهو و لعب و... خودداري مي كنند.حيا
از زمينه ها و در عين حال از ثمرات عفاف، احساس حيا و شرم از انجام كارهاي زشت است. امام اميرالمؤمنين(ع) حيا را سبب عفت مي نامند:«سَبَبُ العِفَّةِ الحَياءُ»
و در جاي ديگر حيا را ميوه و ثمره عفت معرفي مي كند:«اَلحَياءُ ثَمرَةُ العِفَّة»
هرقدر اين احساس شرم از زشتي ها در انسان بيشتر باشد، عفت او نيز بيشتر خواهد بود: با عفت ترين شما با حياترين شماست: «اَعَفُّكُم اَحْياكُمْ»
