وبگاه"
سفیران نور":
یادمان نرود که سکوت قومِ لر از نجابت این قوم است، ولی سکوت مسوولان این قوم در قبال توهینها را به پای چه بنویسیم؟! نمونهاش عدم موضعگیری در قبال توهین محرز آجیلی در دانشگاه اهواز که با فشار عموم مردم منجر به عکسالعمل برخی نمایندههای خوزستان شد، اما کسی در لرستان دم برنیاورد! هموطن! اگر خواستیم بخندیم، به جای به هم خندیدن، با هم خندیدن را تجربه کنیم.
یه لره بود … یه لره هست … را پیامک میزنم به همگان، اینبار نه برای خندیدن، بلکه برای یک عمر دیده نشدن!
یه لره بود ۴۰۰ سال قبل توی همین قلعه “فلکالافلاک” خرمآباد به اسم “شاهوردیخان”. یک روز فریاد زد: این قوم نداره بیشتر از این مالیات بده … و برابر حکومت صفویه قد علم کرد. ایستاد تا با خم نشدن خودش، ملتش خم نشه. سرانجامش مثل سرگذشت هر آزادهی شهادت شد و آخرین اتابک لرستان به این ترتیب از بین رفت.
۳۰۰ سال قبل یه لره بود به اسم “علیمردانخان والی”. یکی از اولین کسانی بود که مقبره زیدبت علی خرمآباد رو مرمت کرد و زمان حمله افاغنه به اصفهان، با نفرات کمش، تا آخرین لحظه از کشورش دفاع کرد و بعد هم به ستیز با عثمانیها رفت که خرمآباد و بروجرد حمله کرده بودند. میگویند عثمانیها شب از ترس علیمردانخان خواب نداشتند و دست آخر هم وطن و کشورش را با کمک بقیه اقوام از چنگال اشغالگرها آزاد کرد.
۲۵۰ سال قبل یه لره بود که اسمش “کریمخان زند” بود و سرسلسلهی حکومت زندیه در ایران. تا بود ایران سربلند بود به عزتش؛ به خاطر افتادگی و مردانگیاش، او را وکیلالرعا میدانستند. مرد و بامعرفت بود و فخرِ وجودش، برای بر سر زبان بودنِ این قومِ اصیل ایرانی و بزرگِ لر، کفایت میکرد.
دو قرن پیش، یک لر دیگر از وابستگان کریمخان به اسمش “لطفعلیخان زند” بود. میگویند همتای زیباییاش چه از نظر ظاهری و چه از لحاظ اخلاقی، وجود نداشت و سرآمد جوانهای کشورمان بود.
کمتر از یک قرن پیش هم یه لره بود، حکم که میداد، ایرانیها با عشق و ارادت از او اطاعت میکردند. اطاعتش نه از سر جبر، که از جان و دل بود و اسمش را با عزت به محضر خدا میبردند. عالم به محضر عشق بود و ذکر لب ملائک هر آن لحظه که آیتالله “حاجآقا حسین بروجردی” لب به سخن میگشود.
الان یه لره هست وزیر ورزش و جوانان ایرانه به اسم دکتر “محمود گودرزی” و جفتِ رئیس کلیدداران کشوره. این که چقدر در گوشی هر شب به آقای رئیسجمهور از مظلومیت این قوم میگه خدا میدونه. اما باید بگه ۵۰ درصد جوانهای این قوم نجیب از مشکل بیکاری رنج میبرند. قومی که همیشه در صف اول دفاع از ایرانزمین بودند و اگر چه در تاریخ کشورمان برخی اقوام تجزیهطلب بودند، اما این قوم حتی یک مورد هم در کارنامهشان چنین ننگی دیده نمیشود، لذا باید انصاف داد که بیانصاف کیست و کسی باید در پیامکها مورد استهزاء واقع شود!
هزاران جوان لر بودند که که از سال ۱۳۵۹ تا حالا، در مرزهای مختلف کشور، به خاطر این که مردمشان شب بدون ترس و با آرامش بخوابند، جان شیرین خودشان را فدای آنها کردند و مادرهای خود را به عزای فرزند دلبندشان نشاندند، اما متاسفانه، بعضی از همان هموطنان، به جای داشتن فرهنگ قدرشناسی و تشکر، سعی دارند به آنها توهین کنند و به این ترتیب فرهنگ زشت خود را در برابر کسانی که برای آنها جانشان ایثار کردند نشان دهند! خودتان قضاوت کنید که کدام بیفرهنگتر هستند؟!
تو که توهین میکنی؟ ریشه و رگهات کجایی است؟ کجایی هستی؟ ایرانی؟ باور نمیکنم ایرانی باشی، چرا که رفتارت به مغولها و تتارها نزدیکتر و شبیهتر است، چرا که سعی داری فرهنگ و تاریخ یک قوم اصیل ایرانی را به غارت بگیری! شاید هم عقدههای حقارتت را رو میکنی و سعی داری به خاطر انحراف افکارعمومی از ضعفهایت، دیگران را قربانی شخصیت حقیر خویش کنی!
بزرگش نخوانند اهل خرد هر آنکس که نام بزرگان به زشتی برد
یادمان نرود که سکوت قومِ لر از نجابت این قوم است، ولی سکوت مسوولان این قوم در قبال توهینها را به پای چه بنویسیم؟! نمونهاش عدم موضعگیری در قبال توهین محرز آجیلی در دانشگاه اهواز که با فشار عموم مردم منجر به عکسالعمل برخی نمایندههای خوزستان شد، اما کسی در لرستان دم برنیاورد!
هموطن! اگر خواستیم بخندیم، به جای به هم خندیدن، با هم خندیدن را تجربه کنیم که “اتحاد” از ارکان مهم پیشرفت هر کشوری است. برایت دعا میکنم اگر جزء ارسال کنندگان پیامکهای موهون قومیتی نیستی، شاد و تندرست باشی و اگر خدای ناکرده از این قبیل افراد هستی، خداوند عقل سالمی به تو عنایت فرماید!