جناب رفسنجانی اخیرا در دیدار جمعی از فرهیختگان، فرهنگیان و دانشگاهیان چند استان، در خصوص انتقاد از دولت –انچه که وی افراط میداند- تاکید کرده که افراطی ها انتقام مردم را از منتخب مردم میگیرند!! جمله ای که در بسیاری از رسانه های مکتوب و مجازی اصلاح طلبان و اعتدالیها تیتر یک شد و بصورت برجسته مورد تاکید موکّد قرار گرفت تا هر انتقادی را از دولت؛ اولا افراطی به حساب اورد و ثانیا انتقام از منتخب مردم ،به نمایندگی از مردم!!

لابد نظر رفسنجانی این است که چون مردم در انتخابات سال92 به جناب روحانی رای داده اند فعالان جریان رقیب برای انتقام گرفتن از مردم که چرا به روحانی رای داده اند از دولت انتقاد میکنند!! چون حضرت آقای رفسنجانی( انارالله برهانه وختم الله عاقبتنا وعاقبته بالخیر) مخالفت و انتقاد با منتخب مردم را انتقام گیری از مردم میداند لازم می آید منتقدین و مخالفین و رقیبان احمدی نژاد به ویژه خود مستطاب ایشان در سال84 که سخنگوی ستاد ایشان بعد از هشت- نه سال همچنان تاکید دارند که دلشان با منتخب سال84 صاف نشد و وی را نماینده مردم نمیداند مشمول این دو فقره ناچیز افراطی و انتقام گیرنده از مردم به حساب آیند. خود جناب مستطاب عالی جاه! رفسنجانی، هیچگاه به رقیب خود که علی ایّحال منتخب مردم بود تبریک نگفت وحاضر به قبول رای مردم نیز نشد وبارها بر گفتن ناگفته ها و بیرون آمدن شمشیر از غلاف تهدید نیز نمود. از آن که بگذریم انتخابات سال88 اظهر من الشمس است که شورش اقلیت بر اکثریت به رهبری سران فتنه و محوریت خانواده جناب ایشان اتفاق افتاد. اقلیت اشرافیِ نانجیبی که هیچگاه حاضر به پذیرش رای مردم نشد و آن را نامحترم شمرد،بر علیه ان شورید و تظاهرات کرد و بیانیه داد و کرد هر چه که میتوانست. اما این لطف حضرت حق بود که چنانکه جمهوریت مدافع اسلامیت نظام است در این برهه اسلامیت نظام-که در وجود ولایت مطلقه فقیه متبلور است- مدافع جمهوریت مظلوم شد تا افراطی های فتنه گر و پیوند خورده با ضد انقلاب ومنافقین وسلطنت طلبها نتوانند از مردم انتقام بگیرند...والبته باز طبیعتا مطابق تعریف و فرمولی که حضرت رفسنجانی ارائه داده اند مدافعان فتنه88 هم افراطی هستند و هم انتقام گیرنده از مردم زیرا فرصت بزرگ و بی نظیر مشارکت85 درصدی را که می بایست در خدمت منافع ملی  واقتدار نظام بکار میرفت به تهدیدی بر علیه ان بدل نمودند. ودقیقا مطابق همین نگاه میتوان سران وحامیان فتنه را افراطی وانتقام گیرندگان از نظام دانست.

والبته این جریان  رنگارنگ و متلون و متنوعی که رفسنجانی را نیز در خود میبیند ،  از چنان بی تقوائی سیاسی  وفقدان رفتار حرفه ائی سیاسی رنج می برد که حتی پس از نه سال از شکست پدر معنوی شان در انتخاباتی که خود برگزار کننده اش بودند وهمه امکانات دولتی در اختیارشان، چنان کینه به دل دارد که در خط خطی های دیوانه وار خود رای دهندگان به منتخب ملت در دو دوره پرشکوه را بیمارانی از جنس روانی! میداند. راستی کینه و عقده چه بد عاقبتی برای انسان رقم میزند! عاقبتی چون افراطی گری وانتقام گرفتن از مردم!