روزهای سرنوشت ساز تاریخی
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۰۳
وبلاگ پیک اجتماعی نوشت :
كم كم به روزهای سرنوشت ساز وتاریخی پیروزی انقلاب اسلامی نزدیك میشویم ، انقلابی كه سكان دار پیروزی آن روح الله الموسوی الخمینی(ره) بود.
روح الله ایكه با انقلابش پوزه ابرقدرتهای زمان رابه خاك مالید و انقلاتی كه برغم خواسته دشمنانش بعداز 34 سال به زعامت جانشین برحق خمینی (ره) یعنی مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای هم چنان پایدار واستوار به راه سرخش ادامه میدهد .
خاطرم هست روزهای قبل از پیروزی انقلاب كه درسن بیست و سه سالگی قرارداشتم دریكی از ارگانهای مهم شهرم زاهدان بعنوان نیروی كارآموز مشغول بكار بودم ، مكان اداری ما ساختمان جدیدالتاسیسی بود كه درسال 1357 ازشیك ترین ساختمانهای آن دوران بحساب می آمد.
بنظرم اكثركاركنان ارشد این سازمان درآن زمان بنوعی وابسته رژیم بودنند چون درراهپیمایی ها اول انقلاب از آنها كسی حضور پیدا نمی كرد ، منهم كه تازه دراین سازمان وارد شدم خیلی حالیم نبود كه باید بعضی رفتارها راازجمله اعتراضات واتفاقات داخل شهر را طوری كه آنها تمایل دارند دربین همكاران مطرح كنم.
به همین خاطر درمواجه بامن غیر مستقیم به شخصیت های انقلاب توهین میكردند كه عكس العمل نشان دهم تا آنها، كتك مفصلی نوش جانم كنند ،ومن كه نه دوستی بین آنها داشتم ونه همراهی لذا دربرابرآنها سكوت میكردم ولی راه خودم راكه راه انقلاب بود ادامه میدادم.
روزهاییكه درزاهدان راهپیمایی بود ویادر مسجدی سخنرانی بود من با دوستان هم سن وسالم درآن مراسمات شركت می كردم ، از جمله دوستان آن زمان میتوان به حاج امیر میر نماینده دوره دوم وسوم مجلس ، مرحوم خان جان نارویی ازسیستانیهای باغیرت كه بالباس بلوچی مشاركت داشت اشاره كنم
بالاخره روزها گذشت وگذشت تاروز دوازدهم بهمن روز ورود حضرت امام به ایران فرارسید ، صبح زودترازهمه اداره اومدم وكارهامو (واحدبایگانی)انجام دادم وقراربود دریكی از اتاقها تلویزیون كوچكی بیارن تامراسم ورود حضرت امام رو ببینیم البته مسئول اون اتاق قول داد من رو اجازه بده توی اتاق بیام ومراسم روتماشاكنم .
ساعت نه شد ، رفتم دراتاق دیدم مسئول مربوطه دراتاق رو از داخل قفل كرده است وهرچه درزدم در رو بازنكردند. خیلی دلخور شدم ولی لحظه ای تامل نكردم و بدون اجازه مسئولم راهی خانه شدم كه در منزل خودمان و با خیال راحت تر بشینم ومراسم ورود امام راتماساكنم.
لحظه ورود هواپیما رو تلویزیون حكومت آنزمان توسط گزارشگران مربوطه ازفرودگاه مهرآباد پخش میكرد كه دریك لحظه درب هواپیما بازشد دیدم ابتدا خدمه هواپیما روی پلكان قرار گرفتند ودرادامه حضرت امام درحالیكه حاج احمد آقا كنارشان بودند ظاهر شدند وهمین كه پای حضرت امام روی پلكان قرار گرفت یكی از خدمه هواپیمای فرانسوی دست مبارك ایشان راگرفت وپله پله پایین می آمد كه تلویزیون شاهنشاهی پخش این مراسم راقطع كرد و.....
خلاصه اینكه درصبح روز دوازدهم بهمن 1357 شمسی ملت موفق به دیدار مراسم ورود حضرت امام (ره) ازطریق تلویزیون شاهنشاهی نشدند.
كم كم به روزهای سرنوشت ساز وتاریخی پیروزی انقلاب اسلامی نزدیك میشویم ، انقلابی كه سكان دار پیروزی آن روح الله الموسوی الخمینی(ره) بود.
روح الله ایكه با انقلابش پوزه ابرقدرتهای زمان رابه خاك مالید و انقلاتی كه برغم خواسته دشمنانش بعداز 34 سال به زعامت جانشین برحق خمینی (ره) یعنی مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای هم چنان پایدار واستوار به راه سرخش ادامه میدهد .
خاطرم هست روزهای قبل از پیروزی انقلاب كه درسن بیست و سه سالگی قرارداشتم دریكی از ارگانهای مهم شهرم زاهدان بعنوان نیروی كارآموز مشغول بكار بودم ، مكان اداری ما ساختمان جدیدالتاسیسی بود كه درسال 1357 ازشیك ترین ساختمانهای آن دوران بحساب می آمد.
بنظرم اكثركاركنان ارشد این سازمان درآن زمان بنوعی وابسته رژیم بودنند چون درراهپیمایی ها اول انقلاب از آنها كسی حضور پیدا نمی كرد ، منهم كه تازه دراین سازمان وارد شدم خیلی حالیم نبود كه باید بعضی رفتارها راازجمله اعتراضات واتفاقات داخل شهر را طوری كه آنها تمایل دارند دربین همكاران مطرح كنم.
به همین خاطر درمواجه بامن غیر مستقیم به شخصیت های انقلاب توهین میكردند كه عكس العمل نشان دهم تا آنها، كتك مفصلی نوش جانم كنند ،ومن كه نه دوستی بین آنها داشتم ونه همراهی لذا دربرابرآنها سكوت میكردم ولی راه خودم راكه راه انقلاب بود ادامه میدادم.
روزهاییكه درزاهدان راهپیمایی بود ویادر مسجدی سخنرانی بود من با دوستان هم سن وسالم درآن مراسمات شركت می كردم ، از جمله دوستان آن زمان میتوان به حاج امیر میر نماینده دوره دوم وسوم مجلس ، مرحوم خان جان نارویی ازسیستانیهای باغیرت كه بالباس بلوچی مشاركت داشت اشاره كنم
بالاخره روزها گذشت وگذشت تاروز دوازدهم بهمن روز ورود حضرت امام به ایران فرارسید ، صبح زودترازهمه اداره اومدم وكارهامو (واحدبایگانی)انجام دادم وقراربود دریكی از اتاقها تلویزیون كوچكی بیارن تامراسم ورود حضرت امام رو ببینیم البته مسئول اون اتاق قول داد من رو اجازه بده توی اتاق بیام ومراسم روتماشاكنم .
ساعت نه شد ، رفتم دراتاق دیدم مسئول مربوطه دراتاق رو از داخل قفل كرده است وهرچه درزدم در رو بازنكردند. خیلی دلخور شدم ولی لحظه ای تامل نكردم و بدون اجازه مسئولم راهی خانه شدم كه در منزل خودمان و با خیال راحت تر بشینم ومراسم ورود امام راتماساكنم.
لحظه ورود هواپیما رو تلویزیون حكومت آنزمان توسط گزارشگران مربوطه ازفرودگاه مهرآباد پخش میكرد كه دریك لحظه درب هواپیما بازشد دیدم ابتدا خدمه هواپیما روی پلكان قرار گرفتند ودرادامه حضرت امام درحالیكه حاج احمد آقا كنارشان بودند ظاهر شدند وهمین كه پای حضرت امام روی پلكان قرار گرفت یكی از خدمه هواپیمای فرانسوی دست مبارك ایشان راگرفت وپله پله پایین می آمد كه تلویزیون شاهنشاهی پخش این مراسم راقطع كرد و.....
خلاصه اینكه درصبح روز دوازدهم بهمن 1357 شمسی ملت موفق به دیدار مراسم ورود حضرت امام (ره) ازطریق تلویزیون شاهنشاهی نشدند.
