یک سال و نیم از آغاز رویکرد متفاوتِ دولت یازدهم در ایران می‌گذرد. رویکردی که سعی داشته و دارد تا با نزدیک‌شدن به غرب -خصوصاً آمریکا- شیوه‌ی جدید و بی‌سابقه‌ای را در دوران پس از انقلاب اسلامی، در پیش بگیرد و به این وسیله، کاری کند که چالش‌های موجود، از بین برود یا دست‌کم به حداقل برسد. دولت یازدهم معتقد است که با این شیوه، هم می‌توان رابطه‌ی عادی و متقابلی با دولتهای استکباری برقرار کرد و هم تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان را برچید!
صرفنظر از این مطلب که آغازکننده‌ی تمام این دشمنی‌ها دولت ایالات متحده بود و واکنش ملت ایران فقط دفاع و صیانت از انقلاب خود بود و به‌همین دلیل برخی دولتهای غربی مخصوصاً آمریکا باید تغییر عملی در رفتار خود ایجاد می‌کردند، اما دولت یازدهم تشخیص داد که قدم، جلو بگذارد و برای عادی‌شدن روابط یا کم‌شدن تنش میان ایران و آمریکا اقدامات عجیبی انجام دهد. اولین مورد از این اقدامات مربوط می‌شود به گفت‌وگوی تلفنی میان حسن روحانی و باراک اوباما که در مهرماه 1392 صورت گرفت که اولین گفت‌وگوی روسای جمهور دو کشور پس از انقلاب اسلامی به حساب می‌آمد. آقای روحانی پس از صحبت با اصلی‌ترین دشمن جمهوری اسلامی و در انتهای این مکالمه، با گفتن عبارت انگلیسی «Have a nice day» (روز خوبی داشته باشید) سعی کرد تا فضایی صمیمی ایجاد کند که با پاسخ فارسی اوباما هم مواجه شد![1] این اقدام نابجا[2] در حالی صورت گرفت که سابقه‌ی سیاه خصومت و پرونده‌ی قطورِ دشمنی شیطان بزرگ با کشورمان، اقتضای برخوردی شایسته داشت نه تن‌دادن به مکالمه‌ای بی‌فایده و پرضرر!
رییس دولت اعتدال در راستای همان سیاست، یک «اولینِ» دیگر هم آفرید و برای نخستین بار پس از انقلاب، با نخست‌وزیر انگلستان هم دیدار کرد. دیداری که به‌فاصله‌ی کوتاهی، با عبارات زشت و اهانت‌بار «دیوید کامرون» پاسخ داده شد تا معلوم شود در تمام این سال‌ها، دشمنی ملت ایران با انگلیس کاملاً منطقی و صحیح بوده است.[3]
برای طولانی نشدن این نوشتار، قصد نداریم به تمام کارهای دولت یازدهم در این زمینه، اشاره کنیم اما همه می‌دانند که اقدامات دولت آقای روحانی در این زمینه، به همین‌جا ختم نشد و شخص ایشان در راستای همان اهداف ذکرشده، در گفت‌وگو با فایننشیال‌تایمز، اوباما را فردی «مودب» توصیف کرد![4] نگارنده نمی‌داند که آیا «ادب» در قاموس دولت اعتدال، معنای متفاوتی دارد یا خیر؛ اما آن‌چه از سابقه‌ی «باراک اوباما» وجود دارد، نشان می‌دهد که این شخص، هیچ بویی از ادب نبرده است! آیا شما در «تهدیدهای مکرر ایران با گزینه‌های روی میز» اثری از ادب می‌بینید[5] و آیا این جمله‌ی اوباما را می‌توان مؤدبانه دانست: «وقتی ایرانیها به 35 هزار پرسنل ارتش آمریکا در منطقه می‌نگرند می‌دانند که باید اظهارات مرا درخصوص تهدید نظامی، جدی بگیرند.»[6] اوباما همان کسی است که در اقدامی بی‌سابقه که حتی «جرج دبلیو بوش» -رییس‌جمهور جنگ‌طلب آمریکا- هم مرتکب نشده بود ایران را به حمله‌ی اتمی، تهدید کرد![7] اوباما همان است که در جریان انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 88، با تمام وجود و حتی بدون رعایت آداب دیپلماتیک، مستقیماً به میدان مبارزه با جمهوری‌اسلامی آمد و در این مبارزه از هیچ خباثتی هم فروگذار نکرد. اوباما کسی است که گفته: «اگر می‌توانستم تک‌تک پیچ و مهره‌های برنامه هسته‌ای ایران را حذف می‌کردم.»[8]
این عبارات تنها گوشه‌ای از عملکرد خصمانه‌ی اوباما علیه ملت ایران است که نشان می‌دهد نه در گفتار و نه در عملکرد اوباما نشانی از «مودب بودن» وجود ندارد و در چنین شرایطی، آقای روحانی حتما باید در کلام خود تجدیدنظر کند و دست‌کم، شأن والای «ادب» را حفظ نماید.
برخلاف نظر رییس‌جمهور محترم، باراک اوباما ایشان را مودب نمی‌داند که اگر می‌دانست حرف و عمل متفاوتی از خود بروز می‌داد و هر روز بر دامنه‌ی جسارت‌ها، تهدیدها و تحقیرهای خود نمی‌افزود.
--------------------------------------------------
