وبلاگ"باغ اندیشه"نوشت:
مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش که به تدبیر خویش حل معما میکرد
آن روز که با ذوق و شوق و با عجله به پای صندوق رای میرفتم امید داشتم که بله اندک اندک جمع مستان میرسند و این همه مشکلاتی که سال به سال برایم درشت و درشت تر عرض اندام میکردند و میکنند کم و کم تر میشود اما با گذشت زمان کم کم امیدم از امیدت نامید شد تا ببینم تدبیرت چه کار میکند؟....
اما یک حسی به من میگوید که تدبیرت هم دچار تقدیر میشود زیرا امید داشتم لاقل با اندک حقوقی که بعد از سی سال و اندی خدمت به جامعه آن هم در نقاط مختلف این سرزمین کهن دریافت میکنم یک زندگی متوسط خالی از تفریح و تفرج و خرید مایحتاجی مثل کتاب و غیره را تجربه کنم . اما آن انتظار که میسر نشد هیچ کلی هم گرانی رخ نمود از قبیل قیمت بنزین و گاز و آب و برق …
با شیب تند دل خوش نمودم به نان و پنیر که این دو بی انصاف هم دست به یکی کردند و هر دو بهای عرضه خود را بالا و بالاتر نمایش دادند اما ظاهرا این خدمته من است که هر چه کهنه تر میشود از بهای آن نیز کاسته میشود .
ریاضیاتم خوب نبوده و نیست اگر یادم مانده باشد سال ۹۳ افزایش حقوق کارمندان که من نیز یکی از این همین اقشار هستم بیست درصد بود اما در پیش بینی بودجه سال ۹۴ در مطبوعات افزایش را هفده درصد مشاهده کردم و یواش یواش دارم باور میکنم هر چیزی که کهنه شود ارزشش بیشتر میشود به جز خدمت این خدمت گذار وقتی صحبت از فاز دوم هدفمندی گل کرد با خودم گفتم فاز اول که نان لواشه ۲۵ تومانی را به ۱۵۰ تومان رساند و کیفیت آن هم اگر بدتر نشد بهتر هم نشد...
اما انصافا ماهانه ۴۵ هزارتومان در عوض این رشد بهای نان به ما دادند این درحالیست که در فاز اخیر این یارانه من است که هیچ هدفی جز ثابت ماندن ندارد اما خودم به خودم دلداری میدهم میگویم اشکالی ندارد اگر بهای بنزین و سایر مواد مصرفی را بیشتر از سال یا سالهای قبل میپردازم یک نوع کمک به دولتمان است راه دوری که نمیرود من گشنگی بکشم بهتر از آن است که دولتمان با کسری بودجه مواجه شود . انشا اله بخش تدبیر دولت محترم فشارهای بخش امید را هم جبران نماید . از قدیم گفته اند؛ صبر بایدت جانا صبر سایه پیران مستدام باد .
