شب‌زنده‌داری ماه رمضان در بیان آیت‌الله بهجت
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۶ تير ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۱۹
وبلاگ طلاب نوشت:
مى‌شنيديم و باور نمى‌كرديم، لذا به يكى از معاصرين ما گفته بودند:
در زمان ما در يك شب هفتاد نفر در قنوت نماز وتر دعاى ابوحمزه می‌خواندند. ايشان بلند شده بود و خود در يكى از شب‌هاى ماه رمضان اِحصا(شماره) كرده بود و ديده بود در حرم حضرت امير ـ‌عليه‌السّلام‌ـ و رواق و اطراف حرم، پنجاه نفر در قنوت وتر مشغول دعاى ابوحمزه هستند.
استاد ما (آيت اللّه شيخ محمّد حسين اصفهانى ـ‌رحمه اللّه‌ـ) در ماه رمضان در هر شب صد ركعت و در هر ركعت 10 مرتبه سوره‌ى توحيد مى‌خواند.
از شاگردهاى آقا سيّد مرتضى كشميرى ـ‌رحمه اللّه‌ـ نقل شده است كه ايشان در عبادت كم نظير بود و دو ساعت بعد از مغرب افطار مى كرد.
اين مطلب به يقين ثابت است و خيلى‌ها نيز نقل كرده‌اند كه اگر از حال انسان معلوم شود كه مى‌خواهد نماز شب بخواند، بيدارش مى‌كنند، بدون احتياج به دعاها و آيات معهوده و اين بيدار كردن به طرق مختلف است، يا در مى‌زنند و يا صدايى مى‌آيد و يا او را به نام صدا مى‌زنند و....
شب بيست و سوم ماه رمضان شب قدر است
بسيارى از بزرگان شب‌هاى ماه رمضان را بيدار می‌ماندند و نمى‌خوابيدند، هر چند نزد ما تقريباً واضح است كه شب بيست و سوّم ماه رمضان، شب قدر است. ولى اوّل ماه بايد قدرى دقّت شود كه اوّل ماه دقيقاً تشخيص داده شود.
مرحوم آقاى طباطبايى (علاّمه سيّد محمّد حسين طباطبايى ـ‌رحمه‌اللّه‌ـ ) هم همين‌طور بود و شب‌هاى ماه رمضان بيدار بود و مى‌فرمود:
«يك وقت در روز اين قدر خوابيده بوديم، كار به اين جا رسيد كه وقتى بيدار شديم، با استعجال وضويى براى ظهر و عصر گرفتيم و ظهرَيْن( نماز ظهر و عصر) را با وضو در آخر وقتش اداء خوانديم!»
در كربلا هم بوده‌اند كسانى كه شب‌هاى رمضان نمى‌خوابيدند، حتى از بعضى‌ها نقل مى‌كردند كه گعده (جلسه‌ى گفت‌و‌گو و شب نشينى) مى‌گرفتند و صحبت مى‌كردند تا خوابشان نبرد.
لذّت طعام را صائمين مى‌دانند
در روايت است كه:
«لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطارِهِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقاءِ رَبِّهِ»
روزه‌دار دو خوشحالى دارد: يكى هنگام افطار، و ديگرى هنگام ديدار پروردگار.(1) البتّه اين در صورتى است كه در فطور و سحرى، نخوردن در روز را تدارك نكند.
دوازده روز از رمضان گذشته بود، روزه‌دارى در مسجد كوفه مى‌گفت: تا به حال گرسنه نشده‌ام، صوم هم براى او جوع‌آور نيست! با اين كه بعضى طالب چلومرغ و غذاهاى لذيذند.
درباره‌ى مقدار خوردن در روايات آمده است که وقتى كه گرسنه شدى، بخور: «إِذا جُعْتَ فَكُلْ.»(2) اگر انسان گرسنه باشد، نان خالى هم براى او لذيذ است، لذّت طعام را صائمين مى‌دانند.
انتهای پیام/
مى‌شنيديم و باور نمى‌كرديم، لذا به يكى از معاصرين ما گفته بودند:
در زمان ما در يك شب هفتاد نفر در قنوت نماز وتر دعاى ابوحمزه می‌خواندند. ايشان بلند شده بود و خود در يكى از شب‌هاى ماه رمضان اِحصا(شماره) كرده بود و ديده بود در حرم حضرت امير ـ‌عليه‌السّلام‌ـ و رواق و اطراف حرم، پنجاه نفر در قنوت وتر مشغول دعاى ابوحمزه هستند.
استاد ما (آيت اللّه شيخ محمّد حسين اصفهانى ـ‌رحمه اللّه‌ـ) در ماه رمضان در هر شب صد ركعت و در هر ركعت 10 مرتبه سوره‌ى توحيد مى‌خواند.
از شاگردهاى آقا سيّد مرتضى كشميرى ـ‌رحمه اللّه‌ـ نقل شده است كه ايشان در عبادت كم نظير بود و دو ساعت بعد از مغرب افطار مى كرد.
اين مطلب به يقين ثابت است و خيلى‌ها نيز نقل كرده‌اند كه اگر از حال انسان معلوم شود كه مى‌خواهد نماز شب بخواند، بيدارش مى‌كنند، بدون احتياج به دعاها و آيات معهوده و اين بيدار كردن به طرق مختلف است، يا در مى‌زنند و يا صدايى مى‌آيد و يا او را به نام صدا مى‌زنند و....
شب بيست و سوم ماه رمضان شب قدر است
بسيارى از بزرگان شب‌هاى ماه رمضان را بيدار می‌ماندند و نمى‌خوابيدند، هر چند نزد ما تقريباً واضح است كه شب بيست و سوّم ماه رمضان، شب قدر است. ولى اوّل ماه بايد قدرى دقّت شود كه اوّل ماه دقيقاً تشخيص داده شود.
مرحوم آقاى طباطبايى (علاّمه سيّد محمّد حسين طباطبايى ـ‌رحمه‌اللّه‌ـ ) هم همين‌طور بود و شب‌هاى ماه رمضان بيدار بود و مى‌فرمود:
«يك وقت در روز اين قدر خوابيده بوديم، كار به اين جا رسيد كه وقتى بيدار شديم، با استعجال وضويى براى ظهر و عصر گرفتيم و ظهرَيْن( نماز ظهر و عصر) را با وضو در آخر وقتش اداء خوانديم!»
در كربلا هم بوده‌اند كسانى كه شب‌هاى رمضان نمى‌خوابيدند، حتى از بعضى‌ها نقل مى‌كردند كه گعده (جلسه‌ى گفت‌و‌گو و شب نشينى) مى‌گرفتند و صحبت مى‌كردند تا خوابشان نبرد.
لذّت طعام را صائمين مى‌دانند
در روايت است كه:
«لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطارِهِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقاءِ رَبِّهِ»
روزه‌دار دو خوشحالى دارد: يكى هنگام افطار، و ديگرى هنگام ديدار پروردگار.(1) البتّه اين در صورتى است كه در فطور و سحرى، نخوردن در روز را تدارك نكند.
دوازده روز از رمضان گذشته بود، روزه‌دارى در مسجد كوفه مى‌گفت: تا به حال گرسنه نشده‌ام، صوم هم براى او جوع‌آور نيست! با اين كه بعضى طالب چلومرغ و غذاهاى لذيذند.
درباره‌ى مقدار خوردن در روايات آمده است که وقتى كه گرسنه شدى، بخور: «إِذا جُعْتَ فَكُلْ.»(2) اگر انسان گرسنه باشد، نان خالى هم براى او لذيذ است، لذّت طعام را صائمين مى‌دانند.
انتهای پیام/
