نماز در قالب ریاضی
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۰۷:۵۱
وبلاگ دانشجویان ریاضیات و کاربردهای دانشگاه زابل نوشت:
نماز تابع پوشایی است كه همه ی اعضای دامنه را تنها و تنها به عضو منحصر به فرد برد نظیر می كند . در مجموعه دامنه هر گونه عددی موجود است ، هر گونه انسانی موجود است ، گنه كار و ثواب كار ، اعداد حقیقی و مختلط و هر گونه عددی را به ذات بی همتای او می رساند . چون پوشاست و یك به یك است بنابراین معكوس پذیر نیز است .
حال كه این بردار انتقال من ناچیز را به آن بی نهایت می رساند ، آخه این مجموعه ی تهی من چگونه می تواند به آن مجموعه ی بی ابتدا و بی انتها متصل شود .
"ركوع" من نمایان كننده ی زاویه قایمه است . عجب ابهتی ! زاویه قایمه عجب شكوهی دارد . استوار و محكم با اینكه خم می شوم اما از این خم شدنم احساس غرور می كنم .
"سجده " من نقطه تماس من با آن یكتای بی همتاست . من در سجده مفهوم آهنگ تغییر و كاربرد مشتق را می فهمم . در این نقطه است كه خطی مماس بر منحنی عبودیت به ابدیت رسم می شود . مشتق منحنی عبودیت من در نقطه تماس این بار خط خمیده است . انگار این تابع از اول ذرجه n بزرگتر از 2 داشته . این خط خمیده در برابر آن قدرت لا یزال خم شده است .
قنوت من سینوس تابع هیپربولیك است كه با ظاهر كلمه سخت بسیار ساده شبیه سهمی با a مثبت رسم می شود .
تشهد من لگاریتم طبیعی عدد بی نهایت است كه بی نهایت می شود .
من در سلام اكسترممهای تابعم را همه با هم یكجا می بینم كه ماكزیممها و مینیمم ها ی مطلق ونسبی خود را یك به یك به من می نمایانند .
امروز در صفحه شطرنجی سجاده من محورهای مختصات پاك شده تا مختصات بردار اتصال دهنده بر ابدیت را با نقطه وجود بی ارزشم اشتباه نكنم .
وقتی دانه دانه ی كرات تسبیحم را یكی پس از دیگری طی می كنم ، احساس می كنم راس هرم وجودم كه در سطح كره ی محیط بر این هرم قرار دارد در حال حركت است كه احساسش را به همه جای كره برساند .
امروز كه صفحه ای را از كره ی محیط بر وجودم عبور دادم ، سطح مقطع آن دایره ای شد با وترها و شعاع ها و قطر های رسم شده ، از این همه برخی سبز و برخی قرمز اند . سبزها موازی اخلاق انسانی اند و قرمز ها معاصی و اعمالی اند كه یا اخلاق انسانی را قطع كرده اند و یا دیر یا زود قطع خواهند كرد . خطوط قرمز مرا وادار می كنند كه تحت دوران 180 درجه قرار بگیرم .
من كه الان از حل معادله گناهان و حسنات اعمالم بر نمی آیم و جرات دست به قلم گرفتن برای حل این معادله را ندارم ، چگونه می توانم وقتی كه نقطه عطف تمامی منحنی ها مشخص شد ، وقتی كه انتگرال همه ی توابع به دست آمد ، وقتی كه كلیه مسایل حل شد ، معادله حل شده ام را كه هم اینك پیش رویم مساله است ببینم . ولی به هر حال تنها راه حل و مسیر نجاتم را تابع یكنوا و اكیدا صعودی نماز می دانم .
انتهای پیام/
نماز تابع پوشایی است كه همه ی اعضای دامنه را تنها و تنها به عضو منحصر به فرد برد نظیر می كند . در مجموعه دامنه هر گونه عددی موجود است ، هر گونه انسانی موجود است ، گنه كار و ثواب كار ، اعداد حقیقی و مختلط و هر گونه عددی را به ذات بی همتای او می رساند . چون پوشاست و یك به یك است بنابراین معكوس پذیر نیز است .
حال كه این بردار انتقال من ناچیز را به آن بی نهایت می رساند ، آخه این مجموعه ی تهی من چگونه می تواند به آن مجموعه ی بی ابتدا و بی انتها متصل شود .
"ركوع" من نمایان كننده ی زاویه قایمه است . عجب ابهتی ! زاویه قایمه عجب شكوهی دارد . استوار و محكم با اینكه خم می شوم اما از این خم شدنم احساس غرور می كنم .
"سجده " من نقطه تماس من با آن یكتای بی همتاست . من در سجده مفهوم آهنگ تغییر و كاربرد مشتق را می فهمم . در این نقطه است كه خطی مماس بر منحنی عبودیت به ابدیت رسم می شود . مشتق منحنی عبودیت من در نقطه تماس این بار خط خمیده است . انگار این تابع از اول ذرجه n بزرگتر از 2 داشته . این خط خمیده در برابر آن قدرت لا یزال خم شده است .
قنوت من سینوس تابع هیپربولیك است كه با ظاهر كلمه سخت بسیار ساده شبیه سهمی با a مثبت رسم می شود .
تشهد من لگاریتم طبیعی عدد بی نهایت است كه بی نهایت می شود .
من در سلام اكسترممهای تابعم را همه با هم یكجا می بینم كه ماكزیممها و مینیمم ها ی مطلق ونسبی خود را یك به یك به من می نمایانند .
امروز در صفحه شطرنجی سجاده من محورهای مختصات پاك شده تا مختصات بردار اتصال دهنده بر ابدیت را با نقطه وجود بی ارزشم اشتباه نكنم .
وقتی دانه دانه ی كرات تسبیحم را یكی پس از دیگری طی می كنم ، احساس می كنم راس هرم وجودم كه در سطح كره ی محیط بر این هرم قرار دارد در حال حركت است كه احساسش را به همه جای كره برساند .
امروز كه صفحه ای را از كره ی محیط بر وجودم عبور دادم ، سطح مقطع آن دایره ای شد با وترها و شعاع ها و قطر های رسم شده ، از این همه برخی سبز و برخی قرمز اند . سبزها موازی اخلاق انسانی اند و قرمز ها معاصی و اعمالی اند كه یا اخلاق انسانی را قطع كرده اند و یا دیر یا زود قطع خواهند كرد . خطوط قرمز مرا وادار می كنند كه تحت دوران 180 درجه قرار بگیرم .
من كه الان از حل معادله گناهان و حسنات اعمالم بر نمی آیم و جرات دست به قلم گرفتن برای حل این معادله را ندارم ، چگونه می توانم وقتی كه نقطه عطف تمامی منحنی ها مشخص شد ، وقتی كه انتگرال همه ی توابع به دست آمد ، وقتی كه كلیه مسایل حل شد ، معادله حل شده ام را كه هم اینك پیش رویم مساله است ببینم . ولی به هر حال تنها راه حل و مسیر نجاتم را تابع یكنوا و اكیدا صعودی نماز می دانم .
انتهای پیام/
