تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۶ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۳۷

وبگاه"شاهوار"نوشت:

تیم‌های ملی آرژانتین و آلمان از ساعت 23:30 یکشنبه شب در ورزشگاه ماراکانای شهر ریودوژانیرو به مصاف هم رفتند تا فینال جام جهانی 2014 را برگزار کنند. این دیدار در پایان 90 دقیقه بدون گل به پایان رسید و ماریو گوتسه با گلی که در دقیقه 113 به ثمر رساند باعث شد آلمان یک بر صفر پیروز شود و چهارمین ستاره روی پیراهن آلمان نقش ببندد.

ژرمن‌ها مانند بازی‌های قبلی خود با برنامه کار را آغاز کردند و آرژانتینی‌ها هم با حوصله کار را دنبال می‌کردند و بیشتر سعی داشتند از ضد حمله استفاده کنند.

در دقیقه 21 ایگواین روی اشتباه کروس در دادن پاس رو به عقب صاحب توپ شد و در حالی که با نویر تک به تک بود توپ را به بیرون زد.

پس از این صحنه کمی بازی با سرعت بیشتری دنبال شد. آلمان به دنبال حمله بود و آرژانتین در اندیشه ضد حملات و استفاده از سرعت بازیکنانی مانند مسی.

از اتفاقات جالب بازی در دقیقه 30 رخ داد که ایگواین توانست دروازه آلمان را باز کند. در حالی که داور این گل را آفساید اعلام کرده بود بازیکن آرژانتین که متوجه این موضوع نشده بود همچنان به شادی زاید الوصف خود ادامه می‌داد.

یک دقیقه بعد از این صحنه شورله به دلیل مصدومیتی که کرامر دچار آن شده بود وارد میدان شد تا اولین تعویض آلمان اجباری باشد.

در دقیقه 39 مسی روی دروازه آلمان خطرناک ظاهر شد و در شرایطی که نویر از چارچوب دروازه بیرون آمده بود مدافعان آلمان از گل شدن توپ او جلوگیری کردند.

در دقایق پایانی این نیمه هوودس توپ را به تیر دروازه آرژانتین زد تا بازی در 45 دقیقه نخست با تساوی بدون گل خاتمه یابد.

نیمه دوم بازی با حملات آرژانتین شروع شد و لیونل مسی که از تله آفساید فرار کرده بود می‌توانست در دقیقه 47 دروازه آلمان را باز کند اما شوت او از کنار دروازه به بیرون رفت.

در ادامه آلمانی‌ها حملاتی را به خصوص از جناح چپ تدارک دیدند اما اغلب سانترها در میانه راه توسط مدافعان آرژانتین دفع می‌شد. هر دو تیم برای دستیابی به گل تلاش کردند اما تلاش‌شان در پایان 90 دقیقه بی‌نتیجه ماند تا کار به وقت‌های اضافه کشیده شود.

در وقت‌های اضافه آرژانتینی‌ها خسته به نظر می‌رسیدند و آلمان بیشتر توپ و میدان را در اختیار داشت و شاگردان سابیا نیم نگاهی به ضد حمله داشتند.

در دقیقه 97 پالاسیو یک موقعیت خوب داشت اما نتوانست بهره‌ای ببرد.

ماریو گوتسه که در نیمه دوم به جای کلوزه به میدان آمده بود در دقیقه 113 روی سانتری که شورله از سمت چپ ارسال کرد با کنترل توپ و یک ضربه دقیق دروازه رومرو را باز کرد تا بازی با نتیجه یک بر صفر به سود آلمان به پایان برسد و چهارمین ستاره جام جهانی روی پیراهن آلمان نقش ببندد.

بدین ترتیب آلمان پس از 24 سال قهرمان جام جهانی شد و مسی باز هم نتواند در رده ملی به افتخاری دست یابد.


فعلا حواس همه مردم جهان به جام جهانی است اما در غزه آدم های زیادی دارند کشته می شوند.

اشک‌های خونین کودکان، مادران و پدران روزه‌دار غزه، این روزها در میان اشک‌ها و لبخندهای بازیکنان و طرفداران فوتبال در جهان گم شده و تمامی نگاه‌ها به جای غزه، به برزیل میزبان جام جهانی دوخته شده است.
جام‌های جهانی فوتبال و بازی‌های المپیک، همواره پرسروصدا‌ترین اتفاقات ورزشی در جهان بوده‌اند و صدها هزار نفر از مردم جهان را به محل برگزاری مسابقات کشانده یا میلیونها نفر را در پای تلویزیون و سایت‌های اینترنتی نشانده است.
این هیجان‌های فوتبالی و ورزشی، همیشه دقت مردم جهان را به خود معطوف کرده و صفحات نخست روزنامه‌های کشورهای دخیل و غیردخیل در این مسابقات پرهیجان را به خود اختصاص داده است به طوری که در دوره اخیر جام جهانی که شب گذشته به پایان رسید، بسیاری از رسانه‌ها تا صبح، برای دریافت نتیجه این بازی‌ها منتظر می‌ماندند تا صفحه نخست خود را با عکس‌ها و تیترهایی از این بازی‌ها ببندند.
توجه بین‌المللی به این مسابقات همواره به دستاویزی برای تهاجم خونین صهیونیست‌ها در راستای رسیدن به اهدافشان تبدیل شده که این امر بارها توسط کارشناسان و صاحبنظران مورد تاکید قرار گرفته است.
به گواه تاریخ، این استفاده ابزاری مدتهاست که در دنیای سیاست رایج است و در تمام این مدت واکنش کشورهای غربی و مدعی حقوق بشر، همان استیصال و خودگول زنی بوده است به طوری که در بسیاری موارد، کشورهای استکباری با همراهی رسانه‌ها اعم از خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها، با بزرگ کردن وقایع ورزشی در نظر داشتند مردم جهان جنایات صهیونیست‌ها را فراموش کنند.
اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی در آستانه المپیک 1948 لندن، حمله به لبنان از سوی رژیم صهیونیستی همزمان با جام جهانی 1982 اسپانیا، حمله رژیم صهیونیستی به لبنان و نیروهای مقاومت اندکی پس از جام جهانی 2006 آلمان معروف به جنگ 33 روزه، حمله نیروهای رژیم صهیونیستی به ناوگان آزادی و افرادی از 37 کشور جهان که برای کمک به مردم غزه عازم این منطقه شده بودند همزمان با جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی از جمله سابقه‌های تاریخی جنایت‌های رژیم اشغالگر قدس با استفاده از نگاه مردم جهان به مسابقات بین‌المللی است.
در جام جهانی 2014 برزیل نیز که ساعاتی قبل به پایان رسید، حکایت جنایت‌های رژیم صهیونیستی ادامه دارد و مردم غزه در مقابل آماج حملات ددمنشانه صهیونیست‌ها قرار دارند و افطار و سحری‌های خود را با خون خود آغشته می‌بینند.
البته قصه این غربت فلسطینی‌ها به این ختم نمی‌شود و بسیاری از رسانه‌های غربی و سیاستمداران ظاهرا بی‌طرف از جمله مسئولان سازمان ملل متحد، لب به اعتراض برای پرتاب‌های راکت‌های غزه‌ای می‌گشایند و آن را لکه ننگی بر تاریخ حقوق بشر می‌دانند.
به نظر می‌رسد که آقای گلی لیونل مسی یا توماس مولر، دریافت کفش طلایی توسط جیمز رودریگز یا دیگر ورزشکاران منتخب، اظهار نظر در مورد کمر شکسته نیمار و احتمال بازماندن او از بازی‌های فصل بعد و بالابردن جام توسط یکی از دو نفر فیلیپ لام یا مسی در این برهه بسیار مهمتر از ابراز انزجار ورزشکاران حاضر در جام جهانی یا پیشکسوت‌های این عرصه در مورد حمله به غزه است.
حال باید دید که با پایان جام جهانی، حرکتی از سوی ورزشکاران دنیا برای فلسطین انجام می‌شود یا شرم بی‌توجهی به حقوق فلسطینیان بر تارک این دوره از جام جهانی نیز نقش می‌بندد؟