شیخ بهایی
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۳ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۲۳:۳۷
وبلاگ آوای بی صدا نوشت : شیخ محمد على عاملى ملقب به بهاءالدین معروف به شیخ بهایى فرزند حسین بن عبدالصمد است كه از فقهاى مذهب شیعه بود و در روز پنجشنبه هفدهم ذي الحجه سال 953 هجرى در شهر بعلبك لبنان به دنیا آمد.
بهاء الدین محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام به سوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنی گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول گردید و مورد تفقد شاه طهماسب قرار گرفت.
شیخ بهایی مردی بود که از تظاهر و فخر فروشی نفرت داشت و این خود انگیزه ای برای اشتهار خالص شیخ بود. شیخ بهایی شاگردانی تربیت نموده که به نوبه خود از بزرگترین مفاخر علم و ادب ایران بوده اند، مانند فیلسوف و حکیم الهی ملاصدرای شیرازی و ملاحسن حنیفی کاشانی وعده یی دیگر که در فلسفه و حکمت الهی و فقه و اصول و ریاضی و نجوم سرآمد بوده و ستارگان درخشانی در آسمان علم و ادب ایران گردیدند که نه تنها ایران،بلکه عالم اسلام به وجود آنان افتخار می‌کند.
چند مطلب خواندنی از کشکول اثر جاودانه شیخ بهایی:
يکی گفت: دوستی سه گونه است: دوستی خداوند عز و جل بدون آنکه از اميدی بود يا بيمی. اين دوستی را عذر و خيانت نمی‌آلايد. ديگر دوستی از جهت عشق و محبت در جهت معاشرت. و سوم دوستی ای که از اميدی بود يا از بيمی‌که اين يکی از همه بدتر است و زودتر از ميان رود.
حکيمی گفت: ده چيز را با ده چيز ديگر مياميز: وقار را از سستی، سرعت را از تعجيل، بخشندگيت را از تبذير، ميانه روی را از سخت گيری، دليری را از آشوب طلبی، دورانديشی ات را از بزدلی، پاکدامنيت را از کبر، فروتنی ات را از پستی و خواری، انس را از شيفتگی، رازپوشی را از فراموش کاری.
از سخنان عيسی: آنکس که گناهی کوچک کند با آنکه گناهی بزرگ مرتکب شود، يکی اند. پرسيدند چگونه چنين است؟ گفت: دليری بر گناه يکی است و آنکس که از دزدی ذرت نگذرد از مرواريد نخواهد گذشت.
بهاء الدین محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام به سوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنی گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول گردید و مورد تفقد شاه طهماسب قرار گرفت.
شیخ بهایی مردی بود که از تظاهر و فخر فروشی نفرت داشت و این خود انگیزه ای برای اشتهار خالص شیخ بود. شیخ بهایی شاگردانی تربیت نموده که به نوبه خود از بزرگترین مفاخر علم و ادب ایران بوده اند، مانند فیلسوف و حکیم الهی ملاصدرای شیرازی و ملاحسن حنیفی کاشانی وعده یی دیگر که در فلسفه و حکمت الهی و فقه و اصول و ریاضی و نجوم سرآمد بوده و ستارگان درخشانی در آسمان علم و ادب ایران گردیدند که نه تنها ایران،بلکه عالم اسلام به وجود آنان افتخار می‌کند.
چند مطلب خواندنی از کشکول اثر جاودانه شیخ بهایی:
يکی گفت: دوستی سه گونه است: دوستی خداوند عز و جل بدون آنکه از اميدی بود يا بيمی. اين دوستی را عذر و خيانت نمی‌آلايد. ديگر دوستی از جهت عشق و محبت در جهت معاشرت. و سوم دوستی ای که از اميدی بود يا از بيمی‌که اين يکی از همه بدتر است و زودتر از ميان رود.
حکيمی گفت: ده چيز را با ده چيز ديگر مياميز: وقار را از سستی، سرعت را از تعجيل، بخشندگيت را از تبذير، ميانه روی را از سخت گيری، دليری را از آشوب طلبی، دورانديشی ات را از بزدلی، پاکدامنيت را از کبر، فروتنی ات را از پستی و خواری، انس را از شيفتگی، رازپوشی را از فراموش کاری.
از سخنان عيسی: آنکس که گناهی کوچک کند با آنکه گناهی بزرگ مرتکب شود، يکی اند. پرسيدند چگونه چنين است؟ گفت: دليری بر گناه يکی است و آنکس که از دزدی ذرت نگذرد از مرواريد نخواهد گذشت.
