وبلاگ"یادداشت های یک پا برهنه"نوشت:
ترکمان ها یکی از اقلیت های عراقی هستند که همواره تحت ظلم و ستم بوده اند. ترکمان های عراق در شمال و شمال شرق این کشور پراکنده هستند. بیشترین حضور آنها از نظر تعداد در منطقه کرکوک است. حضور ترکمان ها در منطقه نفت خیزی مانند کرکوک، سرمایه گذاری گسترده ترکیه را در منطقه به دنبال داشته است. ترکمان ها به دلیل درگیری هایی که با اکراد داشته اند، همواره از حمایت های آنکارا استقبال می کردند. همچنین همبستگی زبانی و فرهنگی با ترکیه عامل دیگری برای مهیا کردن زمینه نفوذ ترکیه در منطقه بود. در سال های پس از سقوط صدام عفلقی و قدرتمدتر شدن برخی گروه های کرد مانند حزب بارزانی و نهایتا افزایش فشار به ترکمان ها، برخی از ترکمان ها به ترکیه بیشتر نزدیک شدند. ترکیه هم به بهانه حمایت از ترکمان ها و برای دسترسی به نفتِ کرکوک و داشتن اهرم فشار بر اکراد، حضور در مناطق ترکمان نشین را گسترش داد. برخی از ترکمان ها با دلخوشی به حمایت ترکیه، ترکیه را منجی خود قلمداد کرده و در طرفداری از ترکیه، پرچم ترکیه را بر سردر خانه هایشان نصب کردند.
حمایت ترکیه و دلخوش بودن به ریشه های مشترک با ترکیه ای ها پایان بسیار تلخی برای ترکمان های عراق داشت. با آغاز توطئه غربی ها در عراق و پیشروی های داعش در مناطق ترکمان نشین، متاسفانه اخبار نگران کننده ای از کشتار ترکمان ها منتشر شد. دولت ترکیه به عنوان یکی از حامیان سرسخت و استراتژیک داعش هرگز برای در امان ماندن ترکمان ها کاری نکرد. اما نسل کشی ترکمان ها و فجایع طوزخورماتو پایان تراژدی ترکمان های عراق نیست. امریکا تلاش گسترده ای را برای تجزیه عراق آغاز کرده و در شمال عراق، حزب بارزانی در قلب توطئه ی غربی ها برای تجزیه عراق قرار گرفته است. اگر عراق تجزیه شود، وضعیت ترکمان های عراق فاجعه بار خواهد بود. با تجزیه عراق ترکمان ها توسط حزب بارزانی قصابی خواهند شد. اگر ترکمان ها بخواهند به این سرنوشت دچار نشوند، راه کوچ اجباری را برایشان باز خواهند کرد. ترکیه حامی سنتی ترکمان های عراق حتی در این مورد هم سکوت کرده است. سکوت ترکیه ای ها و حمایت آنها از توطئه امریکایی-صهیونیستی تجزیه عراق برای ترکمان ها بسیار تلخ و زجرآور خواهد بود.رفتار امروز دولت آنکارا با ترکمان های عراق مصداق روشنی است برای بطلان هرگونه رابطه ای که مبنای غیردینی و غیرالهی دارد. زبان و ریشه های فرهنگی مشترک تا جایی که منافع آنکارا تامین می شد، برای ترکیه زیبا بود. اما روزی که منافع دولتمردان ترکیه در پیوند با صهونیست ها در تضاد با زبان و ریشه های فرهنگی مشترک و شعارها قرار گرفت، این انسان های هم زبان بودند که قربانی شدند.
زمانی که توطئه غربی ها آشکار می شود، پان ها رنگ می بازند. توطئه های پان ترکیسم و پان عربیسم و پان ایرانیسم دیگر موضوعیت نخواهند داشت. چون توطئه های بزرگتر آغاز شده اند. چه بد سرنوشتی دارند آنانی که به جای اتکا بر خداوند، بر مناسباتی مانند زبان و نژاد مشترک تکیه می کنند. چه خوب سرنوشتی دارند آنانی که بر قدرت الهی چنگ می زنند. عزت را در دین خدا می یابند نه در بازی رنگ ها و پرچم ها. کم نبودند ترکمان هایی که با نام مجاهدین عراقی در سپاه اسلام ، جهان کفر را به زانو درآوردند و مزارشان در گلزار شهدای قم، زیارتگاه اهل یقین شد. کم نبوده و نیستند انسان های آزاده ای که عزت را در دین خدا یافتند و با اتکا بر دین خدا و در یاری دین خدا به نصرت و عزت رسیدند. مهم نیست که نام آنها چیست و با چه اسمی توسط غربی ها دسته بندی می شوند، مهم این است که راه رستگاری را یافته و به حقیقت الهی رسیده اند. بدبخت آنانی که به غیر خدا تکیه کردند و طعم تلخ تحقیر و استعمار و خیانت و ذلت را چشیدند.
