بعد از"دغدغه های فرهنگی" کتاب"قرارگاه فرهنگی" را بخوانید
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۷ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۸:۲۳
حرفتو نوشت :
کتاب قرارگاه‌های فرهنگی
خواندن این کتاب برای هر فرد یا گروهی که به دنبال فعالیت فرهنگی است اکیداً توصیه میشود
در اردیبهشت سال ۱۳۹۲ مجموعه‌ای از فعّالان پشتیبانی و حمایت از تشکّل‌های فرهنگی، توفیق شرف‌یابی به محضر مقام معظم رهبری می‌یابند. حرف‌های مهمی ردّ و بدل میشود، گزارش‌های متعددی داده و رهنمودها و توصیه‌های مهمی شنیده میشود. شاید بعضی از جملات بیان‌شده در این دیدار، مختص توجه همان مجموعه باشد، اما عموم صحبت‌ها ناظر به کلیّت یک تشکّل فرهنگی است که باید به آن توجه ویژه داشت.
فضا و وقت جلسه باعث اختصار توصیه‌ها و نظرات گردید، لذا لازم بود برای تنظیم نقشۀ کلی قرارگاه‌های فرهنگی ضمن حفظ ترتیب نکاتِ آن جلسه، از مطالب و نکات گفته‌شدۀ معظم‌له خصوصاً در جلسات بخش‌های مختلف حزب جمهوری اسلامی در سال‌های اول انقلاب بهره جست تا بیش از این گذر زمان و کم‌التفاتی مطّلعان، میان ما و آن معارف فاصله نیندازد.
لذا کتابی ساخته شد با محوریت سخنان آن جلسه و مطالب مکمل سال‌های قبل، همراه با توصیف مصادیقی از شهدای انقلاب به سبک: شرح مکمل بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۳۹۲/۲/۲ با موضوع «پشتیبانی و حمایت از تشکّل‌های فرهنگی» با دیگر بیانات معظم‌له
سخنرانی اصلی، محور کتاب و به‌صورت برجسته و پررنگ نمایش داده شده و سایر متون که با قلم ریزتر در کتاب هستند، به‌عنوان شرح سخنرانی اصلی در کتاب جای دارند.
این کتاب از مواردی همچون پی‌نوشت، نمایه و فهرست تفصیلی و… خالی نگه‌داشته شده تا حجم کتاب به‌صورت عملیاتی حفظ شود که بتواند همراهِ همیشگی باشد.
پیش از این نیز کتابی با عنوان «دغدغه‌های فرهنگی» در اردیبهشت سال ۱۳۹۰ منتشر شد و تا امروز که سه سال از انتشار آن می‌گذرد، ما شاهد رشد آگاهیِ جامعه در سطوح مختلف نسبت به این دغدغه و نگرانی بوده‌ایم. شخصیت‌های مطرح فرهنگی، در رابطه با این دغدغه‌ها به صحبت و گفتگو پرداختند و بسیاری نیز آن بیانات را سرلوحة عمل خود قرار دادند. این دو کتاب در کنار هم قرار دارند و مطالعة هر دوی آن ـ با شروع از کتاب دغدغه‌هاـ توصیه میشود. مطالعة هر یک، اکتفا از مطالعة دیگری نمی‌کند و فصل مشترکِ مطالب این دو کتاب، تنها به اندازة یک صفحه است.
در کتاب قرارگاه‌ها جا داشت که نکات مربوط به «اخلاق تشکیلاتی» نیز ذکر شود اما با توجه به کاری که در کتاب دغدغه‌ها صورت گرفته بود، و قصد تکرار محتوا در دو کتاب را نداشتیم، لذا مخاطب محترم را در این موضوع، به کتاب دغدغه‌ها ارجاع می‌دهیم.
حقیقتاً هر دو کتاب لازم است به‌تناوب و به‌نیاز مطالعه و مداقّه شوند چراکه گذر زمان و اشتغال کارها، باعث غفلت از این صحبت‌ها میشود و لازم است که این جریان فرهنگی خشت‌هایش درست و صاف بالا بیاید و باید شاغولی در دست گرفت و مرتب کارهای انجام‌شده و قدم‌های پیموده‌شده را ارزیابی کرد و این محقق نخواهد شد جز با رجوع مکرر در مکرر به منویات حضرت آقـا.
دیگر وقت آن رسیده تا تألمات مقام معظم رهبری در حوزۀ فرهنگ از سوی جوانان مؤمن التیام یابد و با نگاهی مردمی و تکیه بر استعدادات مردم به عرصۀ فرهنگ کشور نگریسته شود. نمی‌گوییم از مسئولین فرهنگی ناامید هستیم ولی: «مسئولین فرهنگی ما مردمان خوبی هستند، منتها به کارهایی که در سطوح متوسط انجام می‌گیرد توجه ندارند.»۱۳۷۱/۵/۲۱
با رجوع به بیانات آقا درمی‌یابیم که «مردم» نقش و جایگاهی ویژه در مسئلة فرهنگ دارند و همین مردم بوده‌اند که فرهنگ چندین ساله را رشد و انتقال داده‌اند و بعضی از سخنانی که در گوشه و کنار می‌شنویم که کار فرهنگی بر روی مردم جواب نمی‌دهد و مردم اهل مطالعه نیستند و… ناشی از عدم توجه و آگاهی است. به‌راستی که کار فرهنگی برای مردم، جواب می‌دهد و وقوع انقلاب، سند روشنی است بر تأیید همین حرف. چراکه انقلاب اسلامی، یک انقلاب اقتصادی یا سیاسی نبود، بلکه یک «انقلاب فرهنگی» بود. اگر کم‌کاری مسئولان فرهنگی و قرارگاه‌های فرهنگی در دهه‌های هفتاد و هشتاد نبود، آنگاه ما شاهد سخنانی تألم‌بار در آن دوران نبودیم. آن دوران گذشت…
حقیقت این است که در جبهة فرهنگی رویش به‌وجود آمده. درخت فرهنگ انقلاب، یک جَست فرهنگی زده و الان، زمان، زمانِ کار است و در درجة اول، اولویت با بازپس‌گیری زمین‌های از دست‌رفته، که هنگام خواب، دشمن از دست ما ربوده است. و سپس پیش‌روی و پیشرفت و فتح زمین‌های جدید، که این معنای حقیقی «صدور انقلاب» است.
هدف کتاب «قرارگاه‌های فرهنگی» انتقال دستورالعمل است، آن‌هم از فرماندة عالی یا عالی‌ترین فرمانده.
در انتهای آن جلسه (۱۳۹۲/۲/۲) از معظم‌له سؤال کرده‌اند: «ادامة راه چگونه خواهد بود؟»
ما تعمّداً نکته‌ای از ایشان برای آن نیاورده و به همان جواب مختصر و کلیدی آقا بسنده کرده‌ایم، تا دچار تفسیر به رأی نشویم اما، حقیقتاً تداوم راه، به اطاعت کامل از ولیّ‌امر است. ولیّ‌امر، حجّت خداست، تالی‌تِلو معصوم است، نایب و مسئول دفتر امام غایب علیه‌السلام است، خلف صالحِ امامِ راحل و وارث علمای راستین است…
و حالا زمان، زمانِ اطاعت است:
«آنچه نقطة مهم‌تر عرض من است، خطاب به جوان‌هایی است که در سرتاسر کشور فعالیت‌های فرهنگی را به‌صورت خودجوش شروع کردند که بحمدالله خیلی هم وسیع شده است. من می‌خواهم بگویم آن جوان‌هایی که در تهران، در شهرهای گوناگون، در استان‌های مختلف، در خود مشهد، در بسیاری از شهرهای دیگر کار فرهنگی می‌کنند، با ارادة خودشان، با انگیزة خودشان ـ کارهای بسیار خوبی هم از آنها ناشی شده است که از بعضی از آنها ما بحمدالله اطّلاع پیدا کردیم ـ کار را هرچه می‌توانند به‌طور جدی دنبال کنند و ادامه بدهند. بدانند که همین گسترش کار فرهنگی در بین جوان‌های مؤمن و انقلابی، نقش بسیار زیادی را در پیشرفت این کشور و در ایستادگی ما در مقابل دشمنان این ملت، ایفا کرده است.»۱۳۹۳/۱/۱
کتاب قرارگاه‌های فرهنگی
خواندن این کتاب برای هر فرد یا گروهی که به دنبال فعالیت فرهنگی است اکیداً توصیه میشود
در اردیبهشت سال ۱۳۹۲ مجموعه‌ای از فعّالان پشتیبانی و حمایت از تشکّل‌های فرهنگی، توفیق شرف‌یابی به محضر مقام معظم رهبری می‌یابند. حرف‌های مهمی ردّ و بدل میشود، گزارش‌های متعددی داده و رهنمودها و توصیه‌های مهمی شنیده میشود. شاید بعضی از جملات بیان‌شده در این دیدار، مختص توجه همان مجموعه باشد، اما عموم صحبت‌ها ناظر به کلیّت یک تشکّل فرهنگی است که باید به آن توجه ویژه داشت.
فضا و وقت جلسه باعث اختصار توصیه‌ها و نظرات گردید، لذا لازم بود برای تنظیم نقشۀ کلی قرارگاه‌های فرهنگی ضمن حفظ ترتیب نکاتِ آن جلسه، از مطالب و نکات گفته‌شدۀ معظم‌له خصوصاً در جلسات بخش‌های مختلف حزب جمهوری اسلامی در سال‌های اول انقلاب بهره جست تا بیش از این گذر زمان و کم‌التفاتی مطّلعان، میان ما و آن معارف فاصله نیندازد.
لذا کتابی ساخته شد با محوریت سخنان آن جلسه و مطالب مکمل سال‌های قبل، همراه با توصیف مصادیقی از شهدای انقلاب به سبک: شرح مکمل بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۳۹۲/۲/۲ با موضوع «پشتیبانی و حمایت از تشکّل‌های فرهنگی» با دیگر بیانات معظم‌له
سخنرانی اصلی، محور کتاب و به‌صورت برجسته و پررنگ نمایش داده شده و سایر متون که با قلم ریزتر در کتاب هستند، به‌عنوان شرح سخنرانی اصلی در کتاب جای دارند.
این کتاب از مواردی همچون پی‌نوشت، نمایه و فهرست تفصیلی و… خالی نگه‌داشته شده تا حجم کتاب به‌صورت عملیاتی حفظ شود که بتواند همراهِ همیشگی باشد.
پیش از این نیز کتابی با عنوان «دغدغه‌های فرهنگی» در اردیبهشت سال ۱۳۹۰ منتشر شد و تا امروز که سه سال از انتشار آن می‌گذرد، ما شاهد رشد آگاهیِ جامعه در سطوح مختلف نسبت به این دغدغه و نگرانی بوده‌ایم. شخصیت‌های مطرح فرهنگی، در رابطه با این دغدغه‌ها به صحبت و گفتگو پرداختند و بسیاری نیز آن بیانات را سرلوحة عمل خود قرار دادند. این دو کتاب در کنار هم قرار دارند و مطالعة هر دوی آن ـ با شروع از کتاب دغدغه‌هاـ توصیه میشود. مطالعة هر یک، اکتفا از مطالعة دیگری نمی‌کند و فصل مشترکِ مطالب این دو کتاب، تنها به اندازة یک صفحه است.
در کتاب قرارگاه‌ها جا داشت که نکات مربوط به «اخلاق تشکیلاتی» نیز ذکر شود اما با توجه به کاری که در کتاب دغدغه‌ها صورت گرفته بود، و قصد تکرار محتوا در دو کتاب را نداشتیم، لذا مخاطب محترم را در این موضوع، به کتاب دغدغه‌ها ارجاع می‌دهیم.
حقیقتاً هر دو کتاب لازم است به‌تناوب و به‌نیاز مطالعه و مداقّه شوند چراکه گذر زمان و اشتغال کارها، باعث غفلت از این صحبت‌ها میشود و لازم است که این جریان فرهنگی خشت‌هایش درست و صاف بالا بیاید و باید شاغولی در دست گرفت و مرتب کارهای انجام‌شده و قدم‌های پیموده‌شده را ارزیابی کرد و این محقق نخواهد شد جز با رجوع مکرر در مکرر به منویات حضرت آقـا.
دیگر وقت آن رسیده تا تألمات مقام معظم رهبری در حوزۀ فرهنگ از سوی جوانان مؤمن التیام یابد و با نگاهی مردمی و تکیه بر استعدادات مردم به عرصۀ فرهنگ کشور نگریسته شود. نمی‌گوییم از مسئولین فرهنگی ناامید هستیم ولی: «مسئولین فرهنگی ما مردمان خوبی هستند، منتها به کارهایی که در سطوح متوسط انجام می‌گیرد توجه ندارند.»۱۳۷۱/۵/۲۱
با رجوع به بیانات آقا درمی‌یابیم که «مردم» نقش و جایگاهی ویژه در مسئلة فرهنگ دارند و همین مردم بوده‌اند که فرهنگ چندین ساله را رشد و انتقال داده‌اند و بعضی از سخنانی که در گوشه و کنار می‌شنویم که کار فرهنگی بر روی مردم جواب نمی‌دهد و مردم اهل مطالعه نیستند و… ناشی از عدم توجه و آگاهی است. به‌راستی که کار فرهنگی برای مردم، جواب می‌دهد و وقوع انقلاب، سند روشنی است بر تأیید همین حرف. چراکه انقلاب اسلامی، یک انقلاب اقتصادی یا سیاسی نبود، بلکه یک «انقلاب فرهنگی» بود. اگر کم‌کاری مسئولان فرهنگی و قرارگاه‌های فرهنگی در دهه‌های هفتاد و هشتاد نبود، آنگاه ما شاهد سخنانی تألم‌بار در آن دوران نبودیم. آن دوران گذشت…
حقیقت این است که در جبهة فرهنگی رویش به‌وجود آمده. درخت فرهنگ انقلاب، یک جَست فرهنگی زده و الان، زمان، زمانِ کار است و در درجة اول، اولویت با بازپس‌گیری زمین‌های از دست‌رفته، که هنگام خواب، دشمن از دست ما ربوده است. و سپس پیش‌روی و پیشرفت و فتح زمین‌های جدید، که این معنای حقیقی «صدور انقلاب» است.
هدف کتاب «قرارگاه‌های فرهنگی» انتقال دستورالعمل است، آن‌هم از فرماندة عالی یا عالی‌ترین فرمانده.
در انتهای آن جلسه (۱۳۹۲/۲/۲) از معظم‌له سؤال کرده‌اند: «ادامة راه چگونه خواهد بود؟»
ما تعمّداً نکته‌ای از ایشان برای آن نیاورده و به همان جواب مختصر و کلیدی آقا بسنده کرده‌ایم، تا دچار تفسیر به رأی نشویم اما، حقیقتاً تداوم راه، به اطاعت کامل از ولیّ‌امر است. ولیّ‌امر، حجّت خداست، تالی‌تِلو معصوم است، نایب و مسئول دفتر امام غایب علیه‌السلام است، خلف صالحِ امامِ راحل و وارث علمای راستین است…
و حالا زمان، زمانِ اطاعت است:
«آنچه نقطة مهم‌تر عرض من است، خطاب به جوان‌هایی است که در سرتاسر کشور فعالیت‌های فرهنگی را به‌صورت خودجوش شروع کردند که بحمدالله خیلی هم وسیع شده است. من می‌خواهم بگویم آن جوان‌هایی که در تهران، در شهرهای گوناگون، در استان‌های مختلف، در خود مشهد، در بسیاری از شهرهای دیگر کار فرهنگی می‌کنند، با ارادة خودشان، با انگیزة خودشان ـ کارهای بسیار خوبی هم از آنها ناشی شده است که از بعضی از آنها ما بحمدالله اطّلاع پیدا کردیم ـ کار را هرچه می‌توانند به‌طور جدی دنبال کنند و ادامه بدهند. بدانند که همین گسترش کار فرهنگی در بین جوان‌های مؤمن و انقلابی، نقش بسیار زیادی را در پیشرفت این کشور و در ایستادگی ما در مقابل دشمنان این ملت، ایفا کرده است.»۱۳۹۳/۱/۱
