صغری و کبری در مسیر فرهنگ
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۲۱:۵۴
Share/Save/Bookmark
 
وبلاگ بازمانده نوشت:

بسم الله و بالله و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

 



صغری :

در ایام آغازین زندگی که آنرا نوجوانی و جوانی می نامند ، همان ایامی که اوج طراوت و انگیزه ای ، همان اوقات که ایام بکندی می گذرد تا درین سربالایی به نقطه اوج زندگی ، یعنی قله کمال و معرفت برسی ، در آن ایام قبل از چهل سالگی ، برای رهیدن و پریدن و دنیا را به اهل آن سپردن ، کافیست : بتوانی از وابستگی ها خود را برهانی .

و این ساده ترین قسمت زندگانی ست !!!!!

در ایام و روزهایی که از اوج کمال به سمت خاک باز میگردی و ایام به سرعت برق و باد می گذرد و بازخوانی روزهای از دست رفته تو را مشغول به خویش می کند ، این جای کار برای رهیدن و پریدن ، باید : دل از وابسته شده ها ببری .

و این سخت ترین قسمت زندگانی ست !!!!!

کبری :

یا علی گفتن اولین کلامی ست که به برکت زائیده شدن در ملک علوی بر زبان کودکان این مرز و بوم جاری می شود .

این یا علی ذکری لسانی ست که باید از زبان تو بر جنان تو ذاکر باشد تا ارکان تو را به قیام و حرکت وادارد و ارکان بفرمان جنان ـ عقل ـ در مسیر علی باز بحرکت در آیند و جنان علوی تو ابرها و حجاب های ظلمانی و نورانی – وابستگی ها و وابسته شده ها – را بدرد و ارکان علی در اندام تو رخ نماید تا بفرمان علی گوش بر ولی بسپاری و از سجده گاه عبودیت تا منزلگاه حیات رنگ و بوی نجفی را بگیری که معمولا فقط به ایوان طلایش دلخوش کرده ای !!!!!

نتیجه :

فرهنگ نوریست که بفرمان ولی باید درین سال کسب کنی و این نور ممکن ست در منزل یا محفلت باشد یا در اخلاق و مرامت یا در سفری به شامت !!

کشف نور وظیفه اولیه هر مجاهدست چه در عرصه فرهنگ و چه در اقتصاد .

کمربندها را محکم کنید . دندان ها را بهم بفشارید . سرها را بخدا بسپارید و بازوبند خط شکنان را بر بازو نصب کنید و بر آن بنویسید : اللهم اجعلنی فی درعک الحصینه .

آنوقت یا علی باید گفت و باید رفت تا دور دستی که اگر نروی ترا خواهند برد و اگر رهایت کنند تا بمانی ، خواهی ماند آنهم نه سال ها بلکه قرن ها و مرداب وجودت گندابی خواهد شد که بیش از همه خودت را آزار خواهد داد .

مغلق گفتم و فشرده تا همگان ندانند سودایت را و همگان نشناسند شیدایت را

و هرگاه فشار همگانی را بر گرده استوارت احساس کردی ، محکم بایست و آرام بنواز و در سماعی عاشقانه برقص عشق درآ که :

نشود فاش کس آنچه میان من و توست //// تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

همین !
کد مطلب: 15986