توصيه‌حضرت رضا(ع) براي روزهاي آخر رمضان
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۲۳
وبلاگ مرجع زاهدان نوشت:
ماه مبارک رمضان در نگاه امام رضا (ع) به ميدان مسابقه اي براي پيروي از خدا و گام برداشتن به سوي بهشت براي بندگان خدا تشبيه شده است مسابقه اي که تا آخر ماه مبارک رمضان ادامه دارد.
در روايات اسلامي رمضان ماهي که ابتدايش رحمت و ميانه اش مغفرت و پايانش آزادي از آتش جهنم است معرفي شده و تصريح گرديده است که درهاي آسمان در اولين شب ماه رمضان گشوده مي‌شوند و تا آخرين شب بسته نمي‌شوند؛ ماهي که خداوند در آن حسنات را مي‌افزايد و گناهان را پاک مي‌کند.
يکي از بافضيلت‌ترين ايام و ليالي، دهه آخر ماه مبارک رمضان است. طبق روايات رسيده از اهل بيت (ع) پيامبر اکرم (ص) اين دهه را به اعتکاف گذرانده و به عبادت و شب زنده داري مشغول بودند. امام رضا (ع) هم مي‌فرمايد: کانَ أَبى عليه السلام يَزيدُ فى الْعَشْرِ الأَواخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ فى کُّلِ لَيْلَةٍ عِشْرينَ رَکْعَةً؛ پدرم در دهه آخر ماه رمضان در هر شب بيست رکعت به نمازهاى مستحبّى شبهاى ماه رمضان مىافزود.
همچنين امام رضا عليه السلام مي‌فرمايد: کانَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام لايَنامُ ثلاثَ ليالٍ: لَيلةَ ثلاثٍ وعِشرِينَ مِن شَهرِ رَمَضانَ، ولَيلةَ الفِطرِ، ولَيلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ، وفيها تُقسَمُ الأرزاقُ والآجالُ وما يَکونُ في السَّنَةِ؛ امير المؤمنين عليه السلام سه شب را نمىخوابيد: شب بيست و سوم ماه رمضان، شب عيد فطر و شب نيمه ماه شعبان؛ در اين شبها، روزيها تقسيم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد، تعيين مىشود.
يکي از اعمال مهمي که در طول ماه مبارک رمضان مورد تأکيد قرار گرفته، افطارى دادن به روزه داران است. در اين زمينه روايتي در عيون اخبار الرضا (ع) نقل شده که اهميت اين موضوع را مي‌رساند. طبق اين روايت پيامبر اکرم (ع) در خطبه معروف شعبانيه مى فرمايد: «مردم بيدار باشيد! کسى که از شما به روزه دار مؤمن در اين ماه افطارى دهد، پاداش آزاد نمودن يک برده و بخشش گناهان گذشته را همراه دارد. عرض شد: اى رسول خدا! ما توان افطارى دادن نداريم. حضرت فرمود: بترسيد از آتش! ولو با دادن نصف دانه خرما و از آتش بپرهيزيد! گر چه با دادن شربت آب باشد.»
امام رضا (ع) در روز عيد فطر از محلي عبور مي‌کردند که عده اي مشغول خنده و سرگرمي بودند. امام (ع) در بياني زيبا رمضان را به ميدان مسابقه اي براي بندگان خدا تشبيه کرده به اصحاب خود فرمود: همانا خداوند صاحب عزت و جلال، ماه رمضان را ميدان مسابقه اي براي بندگانش آفريد تا در اين ماه با پيروي از خداوند به سوي بهشت پيشي گيرند. پس گروهي پيشي گرفتند و به پيروزي دست يافتند و کساني ديگر باز ماندند و محروم گشتند. شگفتا (و شگفتا) از کسي که سرگرم خنده و بازي است (آن هم) در روزي که نيکوکاران ثواب و اجر مي‌برند و کوتاهي کنندگان محروم مي‌شوند. به خدا قسمت اگر پرده و حجاب‌ها کنار رود، هر آينه نيکوکار به کردار نيک خود و گناهکار به گناهش مشغول مي‌شود.
امام رضا عليه السلام همچنين عيد فطر را روز تضرع و دعا به درگاه خداوند دانسته مي‌فرمايد: إنَّما جُعِلَ يَومُ الفِطرِ العِيدَ لِيَکونَ لِلمُسلِمينَ مُجتَمَعا يَجتَمِعُونَ فيهِ و يَبرُزونَ لِلّهِ فَيُمَجِّدُونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَيهِم؛ بدان جهت روز عيد فطر عيد قرار داده شده است تا در آن روز مسلمانان جمع شوند و به خاطر خداي بزرگ به صحنه آيند و خدا را در برابر نعمتهايش به شکوه و بزرگي ياد کنند تا هم روز عيد باشد و هم روز اجتماع، هم روز بالندگي باشد و هم روز زکات دادن، هم روز رغبت و توجه به نعمتهاي الهي بادشد، هم روز تضرع و دعا به درگاه خدا.
امام رضا (ع) همچنين فرا رسيدن عيد فطر پس از يک ماه بندگي را هديه اي به خداوند برشمرده مي‌فرمايد: در روز قيامت، چهار روز را به پيشگاه خداوند هديه مي‌برند، گويي که عروس را به خانه بخت مي‌برند، پرسيدند: اين چهار روز چه روزهايي است؟ حضرت رضا (ع) فرمود: روز عيد قربان و عيد فطر و روز جمعه و عيد غدير.
و در مورد علت تکبيرهاى زياد در روز عيد فطر مىفرمايد: تکبير، تعظيم و بزرگداشت خداوند متعال است و نوعى تشکر از هدايتها و نعمتهاى پروردگار جهانيان مىباشد.
انتهای پیام/
ماه مبارک رمضان در نگاه امام رضا (ع) به ميدان مسابقه اي براي پيروي از خدا و گام برداشتن به سوي بهشت براي بندگان خدا تشبيه شده است مسابقه اي که تا آخر ماه مبارک رمضان ادامه دارد.
در روايات اسلامي رمضان ماهي که ابتدايش رحمت و ميانه اش مغفرت و پايانش آزادي از آتش جهنم است معرفي شده و تصريح گرديده است که درهاي آسمان در اولين شب ماه رمضان گشوده مي‌شوند و تا آخرين شب بسته نمي‌شوند؛ ماهي که خداوند در آن حسنات را مي‌افزايد و گناهان را پاک مي‌کند.
يکي از بافضيلت‌ترين ايام و ليالي، دهه آخر ماه مبارک رمضان است. طبق روايات رسيده از اهل بيت (ع) پيامبر اکرم (ص) اين دهه را به اعتکاف گذرانده و به عبادت و شب زنده داري مشغول بودند. امام رضا (ع) هم مي‌فرمايد: کانَ أَبى عليه السلام يَزيدُ فى الْعَشْرِ الأَواخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ فى کُّلِ لَيْلَةٍ عِشْرينَ رَکْعَةً؛ پدرم در دهه آخر ماه رمضان در هر شب بيست رکعت به نمازهاى مستحبّى شبهاى ماه رمضان مىافزود.
همچنين امام رضا عليه السلام مي‌فرمايد: کانَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام لايَنامُ ثلاثَ ليالٍ: لَيلةَ ثلاثٍ وعِشرِينَ مِن شَهرِ رَمَضانَ، ولَيلةَ الفِطرِ، ولَيلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ، وفيها تُقسَمُ الأرزاقُ والآجالُ وما يَکونُ في السَّنَةِ؛ امير المؤمنين عليه السلام سه شب را نمىخوابيد: شب بيست و سوم ماه رمضان، شب عيد فطر و شب نيمه ماه شعبان؛ در اين شبها، روزيها تقسيم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد، تعيين مىشود.
يکي از اعمال مهمي که در طول ماه مبارک رمضان مورد تأکيد قرار گرفته، افطارى دادن به روزه داران است. در اين زمينه روايتي در عيون اخبار الرضا (ع) نقل شده که اهميت اين موضوع را مي‌رساند. طبق اين روايت پيامبر اکرم (ع) در خطبه معروف شعبانيه مى فرمايد: «مردم بيدار باشيد! کسى که از شما به روزه دار مؤمن در اين ماه افطارى دهد، پاداش آزاد نمودن يک برده و بخشش گناهان گذشته را همراه دارد. عرض شد: اى رسول خدا! ما توان افطارى دادن نداريم. حضرت فرمود: بترسيد از آتش! ولو با دادن نصف دانه خرما و از آتش بپرهيزيد! گر چه با دادن شربت آب باشد.»
امام رضا (ع) در روز عيد فطر از محلي عبور مي‌کردند که عده اي مشغول خنده و سرگرمي بودند. امام (ع) در بياني زيبا رمضان را به ميدان مسابقه اي براي بندگان خدا تشبيه کرده به اصحاب خود فرمود: همانا خداوند صاحب عزت و جلال، ماه رمضان را ميدان مسابقه اي براي بندگانش آفريد تا در اين ماه با پيروي از خداوند به سوي بهشت پيشي گيرند. پس گروهي پيشي گرفتند و به پيروزي دست يافتند و کساني ديگر باز ماندند و محروم گشتند. شگفتا (و شگفتا) از کسي که سرگرم خنده و بازي است (آن هم) در روزي که نيکوکاران ثواب و اجر مي‌برند و کوتاهي کنندگان محروم مي‌شوند. به خدا قسمت اگر پرده و حجاب‌ها کنار رود، هر آينه نيکوکار به کردار نيک خود و گناهکار به گناهش مشغول مي‌شود.
امام رضا عليه السلام همچنين عيد فطر را روز تضرع و دعا به درگاه خداوند دانسته مي‌فرمايد: إنَّما جُعِلَ يَومُ الفِطرِ العِيدَ لِيَکونَ لِلمُسلِمينَ مُجتَمَعا يَجتَمِعُونَ فيهِ و يَبرُزونَ لِلّهِ فَيُمَجِّدُونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَيهِم؛ بدان جهت روز عيد فطر عيد قرار داده شده است تا در آن روز مسلمانان جمع شوند و به خاطر خداي بزرگ به صحنه آيند و خدا را در برابر نعمتهايش به شکوه و بزرگي ياد کنند تا هم روز عيد باشد و هم روز اجتماع، هم روز بالندگي باشد و هم روز زکات دادن، هم روز رغبت و توجه به نعمتهاي الهي بادشد، هم روز تضرع و دعا به درگاه خدا.
امام رضا (ع) همچنين فرا رسيدن عيد فطر پس از يک ماه بندگي را هديه اي به خداوند برشمرده مي‌فرمايد: در روز قيامت، چهار روز را به پيشگاه خداوند هديه مي‌برند، گويي که عروس را به خانه بخت مي‌برند، پرسيدند: اين چهار روز چه روزهايي است؟ حضرت رضا (ع) فرمود: روز عيد قربان و عيد فطر و روز جمعه و عيد غدير.
و در مورد علت تکبيرهاى زياد در روز عيد فطر مىفرمايد: تکبير، تعظيم و بزرگداشت خداوند متعال است و نوعى تشکر از هدايتها و نعمتهاى پروردگار جهانيان مىباشد.
انتهای پیام/
