زندگی با طعم کنکور
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۳ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۰۷:۳۱
وبلاگ "سیاحت اندیشه" نوشت:
آرام و قرار ندارد.برای نگاه کردن به این صفحه شیشه ای نفس هایش را در سینه حبس می کند.ضربان نفس هایش با هر بار کلیک کردن آنقدر تند می شود که اطرافیان نیز صدای آن را می شنوند.می داند که امروز نتیجه چندین سال تلاشش را خواهد گرفت.امروز روز اعلام حکم است.حکم جلسه حسابرسی را که درست یک ماه پیش در چنین روزهایی برایش برپا کرده بودند.آن روز قیامتش بود و امروز نتیجه حکم چنان روزی.
نامه اعمالش را به کدامین دستش خواهند داد؟!
آیا باور دارد آنچه که امروز می بیند همان چیزی است که خود از قبل برای چنین روزی اندوخته است.اگر اندوخته اش ناچیز است نباید حسابرس را مواخذه کرد.نباید آینه را شکست.باید سری هم به خود زد.باید به خوبی بداند که خداوند مظهر عدالت است و او نمی تواند تنها با اتکا به دعا و نیایش و نذر و نیاز خود و خانواده اش و بدون تلاش کافی خود را در جایگاه کسی دیگر که تمام این چند سال عمرش را به پای چنین روزی فدا کرده است بنشاند.
او باید بداند که در هر کاری باید به خداوند توکل کرد، اما توکل به معنای صحیح آن. توکل انداختن وظیفه خود بر دوش دیگری و سلب مسئولیت از خود نیست!
چقدر اعلام این نتیجه همانند اعلام حسابرسی روز قیامت است در آن روز نیز کسانی که با اندوخته کافی مواجه می شوند خوشحال و شادمان هستند و کسانی که در حسرت و خسران عدم تلاش خود می سوزند نگران و اندوهگین هستند.آن روز هر کسی بر حسب میزان تلاشی که کرده درجایگاهی متناسب با تلاشش مستقر می شود وامروز نیز دقیقا بر حسب تلاششان جایگاهشان مشخص است.
اما فراموش نکن،کنکور آخر خط نیست.مبادا فکر کنی همه راههای زندگی از کنکور می گذرند.اما اگر فکر می کنی و دوست داری که خط زندگی ات از کنکور باید بگذرد، هنوز راه برگشتت باز است .اگر از جایگاهت دلخوش نیستی تلاشی مضاعف کن،توشه ای در خور و شایسته بفرست تا جایگاهت را ارتقاء دهی.این تفاوت اساسی این قیامت تو و قیامت خداوندی است.
فراموش نکن درقیامت دیگر مجال برگشت به تو داده نخواهد شد.پس تلاش کن که توشه ای شایسته برای چنان روزی مهیا کنی.آن روز نه خسرانش همانند امروز است و نه شادمانی اش با شادمانی امروزت قابل قیاس است .از امروز برای آن روزت درس بگیر.نکند کنکور زندگی ات را ببازی.
انتهای پیام/
آرام و قرار ندارد.برای نگاه کردن به این صفحه شیشه ای نفس هایش را در سینه حبس می کند.ضربان نفس هایش با هر بار کلیک کردن آنقدر تند می شود که اطرافیان نیز صدای آن را می شنوند.می داند که امروز نتیجه چندین سال تلاشش را خواهد گرفت.امروز روز اعلام حکم است.حکم جلسه حسابرسی را که درست یک ماه پیش در چنین روزهایی برایش برپا کرده بودند.آن روز قیامتش بود و امروز نتیجه حکم چنان روزی.
نامه اعمالش را به کدامین دستش خواهند داد؟!
آیا باور دارد آنچه که امروز می بیند همان چیزی است که خود از قبل برای چنین روزی اندوخته است.اگر اندوخته اش ناچیز است نباید حسابرس را مواخذه کرد.نباید آینه را شکست.باید سری هم به خود زد.باید به خوبی بداند که خداوند مظهر عدالت است و او نمی تواند تنها با اتکا به دعا و نیایش و نذر و نیاز خود و خانواده اش و بدون تلاش کافی خود را در جایگاه کسی دیگر که تمام این چند سال عمرش را به پای چنین روزی فدا کرده است بنشاند.
او باید بداند که در هر کاری باید به خداوند توکل کرد، اما توکل به معنای صحیح آن. توکل انداختن وظیفه خود بر دوش دیگری و سلب مسئولیت از خود نیست!
چقدر اعلام این نتیجه همانند اعلام حسابرسی روز قیامت است در آن روز نیز کسانی که با اندوخته کافی مواجه می شوند خوشحال و شادمان هستند و کسانی که در حسرت و خسران عدم تلاش خود می سوزند نگران و اندوهگین هستند.آن روز هر کسی بر حسب میزان تلاشی که کرده درجایگاهی متناسب با تلاشش مستقر می شود وامروز نیز دقیقا بر حسب تلاششان جایگاهشان مشخص است.
اما فراموش نکن،کنکور آخر خط نیست.مبادا فکر کنی همه راههای زندگی از کنکور می گذرند.اما اگر فکر می کنی و دوست داری که خط زندگی ات از کنکور باید بگذرد، هنوز راه برگشتت باز است .اگر از جایگاهت دلخوش نیستی تلاشی مضاعف کن،توشه ای در خور و شایسته بفرست تا جایگاهت را ارتقاء دهی.این تفاوت اساسی این قیامت تو و قیامت خداوندی است.
فراموش نکن درقیامت دیگر مجال برگشت به تو داده نخواهد شد.پس تلاش کن که توشه ای شایسته برای چنان روزی مهیا کنی.آن روز نه خسرانش همانند امروز است و نه شادمانی اش با شادمانی امروزت قابل قیاس است .از امروز برای آن روزت درس بگیر.نکند کنکور زندگی ات را ببازی.
انتهای پیام/
