تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۷ فروردين ۱۳۹۳ ساعت ۱۸:۴۲

 




حرف لر  نوشت:

در شب هفدهم ماه مبارك رمضان كه پيغمبر صلى الله عليه و آله به معراج تشريف برد ، همه جا را ديد و در همان شب مراجعت فرمود.

صبح آن شب ، شيطان خدمت آن سرور آمد و عرض كرد: «يا رسول الله ! شب گذشته كه به معراج تشريف برديد، در آسمان چهارم طرف چپ «بيت المعمور» منبرى بود، شكسته و سوخته و به رو افتاد، آيا شناختى آن منبر را و متوجه شديد كه از كيست ؟»

آن حضرت فرمودند: «خير؛ آن منبر از كيست ؟»

شيطان عرض كرد: آن منبر از من است و صاحب آن بودم ! بالاى آن مى نشستم و ملائكه پاى منبر من حاضر مى شدند، از براى آنها راه بندگى حضرت منان را مى گفتم . ملائكه از عبادت و بندگى من تعجب مى كردند!

هر وقت كه تسبيح از دستم مى افتاد، چندين هزار ملك بر مى خاستند، تسبيح را مى بوسيدند و به دست من مى دادند. اعتقاد من اين بود كه خداوند از من بهتر چيزى را خلق نفرمود ه است؛ ولى يك بار ديدم امر به عكس شد و رانده درگاه او شدم . و الان كسى از من بدتر و ملعون تر در درگاه احديت نيست .

اى محمد صلى الله عليه و آله وسلم !مبادا مغرور شوى و تكبر نمايى ،چون هيچ كس از كارهاى الهى آگاه نيست .

پی نوشت ها:

1.صالحی حاجی آبادی،نعمت الله،شیطان در کمین گاه،ج1،ص42.

2.نهاوندی،علی اکبری،خزینت الجواهر فی زینهت المنابر،ص646.

انتهای پیام/


http://harfelor.ir/fa/news/811/mebgj/