تاریخ انتشار : شنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۳۷

وبلاگ شهریار زاهدان نوشت : پرورش یافته دامان پاك وزلال تو، زادگاهم توبودی وبهترین دوران كودكی ونوجوانی ام با تو گذشت.

آیا مرا بیاد داری ؟وقتی چله زمستان از راه میرسید،سوزش تركهای نیزارهای تو آزارم می داد ومن با افتخار تحمل می کردم!

من سنگولت را رونگ خالمش ، ده زهرایی وكورق ملاحسین را خوب بیاد دارم.هنوز هم زیبایی پرنده گان را برفراز نیزارهای تو در خاطرم مجسم می كنم ،هنوز هم برفراز كوه خواجه همیشه سر فراز می ایستم ودر دور دستها تورا جستجو میكنم

هامون من؛دوستدارانت را از یاد برده ای!

هنوز پیرمردان صیادودامدار چشم انتظارت نشسته اند،چشم انتظاراینكه برگردی. هنوز گاوها وگوساله ها را میبینم كه در نیزارهای تو به چرا مشغولند.

روزگاری محل تاخت وتاز توتنها بودی، چرای گاوها وگوساله ها وشكارگاه صیادان كه لابه لای نیزارهایت به دنبال صید بودند وامروز محل تاخت وتاز ماشینها

آنروزها زندگی دوستدارانت را تامین میكردی وامروز هم هامون دوستت دارم وچشم به راهت نشسته ام تا دوباره تورا در اوج ببینم وبا افتخار كنار ساحل زیبایت بایستم وبا صدای بلند فریاد بزنم هامون من ، دوستت دارم

سنگول : قسمتی از دریاچه هامون در غرب كوه خواجه كه از عمكیق ترین قسمت هامون در این منطقه در زمان پرآبی است

رونگ خالمش: محل عبور قایقها در لابلای نیزارها كه به جهت عمیق بودن آن به رونگ خالمش معروف گردیده

ده زهرایی : محلی جزیره ماننددر هامون به علت سكونت درآن همان ده یعنی روستا ی زهرایی است

كورق : گودالهای كوچك در هامون كه با نامهای برخی افراد سرشناس وهامونی از آنها یاد میشود.

چونگ : محلهای عمیق با وسعت بیشتر در هامون كه خالی از نی -ناصرصیاد